Ηer: Μια φουτουριστική ερωτική ιστορία μεταξύ ενός άντρα και ενός λειτουργικού συστήματος…

Σίγουρα κάποιος που διαβάζει τον παραπάνω τίτλο είναι αρκετά σκεπτικός για την εν λόγω ταινία.

Περιμένει ίσως να δει μια επιφανειακή περιγραφή μια αδιέξοδης σχέσης, μια ταινία που προσπαθεί να αφυπνίσει τον κόσμο που ασχολείται όλη την ώρα με τα smartphonε ή τα λάπτοπ του.

Περιμένει να δει ένα δυστοπικό μέλλον στο οποίο οι μηχανές και η τεχνολογία έχουν πάρει πλήρως τον έλεγχο.

Η καινούρια ταινία του Spike Jonze (Being John Malkovich, Where The Wild Things Are) όμως δεν είναι τίποτα από όλα αυτά.

Είναι μια ταινία για τη μοναξιά.

Σε ένα κόσμο απεριόριστης συνδεσιμότητας και δυνατοτήτων επικοινωνίας, ακούμε όλη την ώρα πως η τεχνολογία μας απομακρύνει από τους γύρω μας, ότι μιλάμε περισσότερο με μηνύματα στο κινητό παρά πρόσωπο με πρόσωπο.

Το Her δεν το κάνει αυτό, είναι μια ταινία για τη μοναξιά και τη μάταιη προσπάθεια μας να γεμίσουμε τα κενά μας με την τεχνολογία.

Όταν είμαστε μόνοι αυτές τις μέρες δεν συνηθίζουμε να καθόμαστε και να σκεφτόμαστε διάφορα πράγματα.

Πιάνουμε αυθόρμητα το κινητό μας και κοιτάμε τα μέιλ μας, τσεκάρουμε τις ειδοποιήσεις και μηνύματα στο Facebook ή απλά χαζεύουμε στο Internet.

Ακόμη και όταν κάθισα να δω την ταινία, το κινητό μου ήταν δίπλα στο κρεβάτι μου, έτοιμο να με «συνδέσει» με τον υπόλοιπο κόσμο.

Η ιστορία του Her εκτυλίσσεται στο σχετικά κοντινό μέλλον, ένας μοναχικός άντρας ο Theodore (Joaquin Phoenix) προσπαθεί να ξεπεράσει το πρόσφατο διαζύγιο του.

Η καθημερινότητα του είναι μουντή και αδιάφορη, τα μόνα ενδιαφέροντα του πέραν της δουλειάς του είναι «τα βιντεοπαιχνίδια και το ιντερνετικό πορνό», όπως δηλώνει μισο-αστειευόμενος.

Δεν έχει φίλους και βγαίνει σπάνια έξω.

Όλα αυτά αλλάζουν όμως όταν αγοράζει το καινούριο του «έξυπνο» λειτουργικό σύστημα, τη Samantha (Scarlett Johansson).

H Samantha του οργανώνει τον υπολογιστή και τη ζωή, είναι «έξυπνη», έχει αισθησιακή φωνή και του λέει όλη την ώρα πόσο αστείος είναι.

Προφανώς και είναι η τέλεια γυναίκα.

Σίγουρα θα σας προβληματίζει το πως μπορεί κάποιος να ερωτευτεί ένα λογισμικό, κάτι άυλο, μια γυναίκα που δεν μπορεί να αγγίξει ποτέ. Εκεί λοιπόν είναι η μαγεία της ταινίας αυτής.

Ο Jonze την έχει γράψει και σκηνοθετήσει με τέτοιο τρόπο ώστε ο έρωτας αυτός να έρχεται σταδιακά και να φαίνεται εντέλει τελείως «φυσιολογικός».

Η ταινία πάνω απ' όλα εστιάζει στην ανάγκη του Theodore να καλύψει ένα απροσδιόριστο κενό, να επικοινωνήσει και να βάλει σε τάξη τις σχέσεις του. Εστιάζει στη μοναξιά που νιώθει ο καθένας μας στη σύγχρονη εποχή.

Ένα «σοφό» λογισμικό σαν λύση ακούγεται ιδανικό, δε συμφωνείτε;

Άλλος ένας λόγος για τον οποίο αξίζει πραγματικά να δείτε το Her είναι ότι έχει υπέροχο αισθητική.

Ο Jonze βγάζει όλη την βιντεοκλιπίστικη μαεστρία του στο φακό, τα χρώματα αντί να είναι μουντά όπως ταιριάζει σε ένα δυστοπικό μέλλον, είναι ζεστά και όλα σε τόνους του κόκκινου (φετίχ το κόκκινο μπουφάν του Joaquin).

Το Λος Άντζελες φαίνεται πανέμορφο και παρόλο που βρισκόμαστε στο μέλλον δεν υπάρχουν εξωφρενικές εφευρέσεις, ιπτάμενα αυτοκίνητα ή ρομπότ.

Είναι μια μινιμαλιστική προβολή του παρόντος.

Ο Joaquin Phoenix παραδίδει μια εξαιρετική ερμηνεία (και ας έχει αυτό το γελοίο μουστάκι), αναπαριστώντας μια ολόκληρη σχέση χωρίς το άλλο μισό και συγκινεί μεταφέροντας μια υπέρμετρη αίσθηση μοναξιάς.

Οι περιφερειακοί ρόλοι γεμίζουν τυχόν κενά παρόλο που δίνουν τις λιγότερες δυνατές πληροφορίες για τη ζωή του πρωταγωνιστή και τις σχέσεις του.

Ειδικά οι αναμνήσεις του Theodore από τη σχέση με τη γυναίκα του παρεμβάλλουν πολύ εύστοχα στην ιστορία, χωρίς να είναι υπερβολικές όπως γίνεται συνήθως, είναι τόσο κοντινές στην πραγματικότητα που πολλοί θα δακρύσετε (αχέμ..).

Όταν τελείωσε η ταινία κι ενόσω σκεφτόμουν την αλληγορία της ιστορίας έπιασα το κινητό μου να δω τι συμβαίνει στον κόσμο.

Ισχύει τελικά πως όταν είμαι μόνη μου πιάνω αυθόρμητα το κινητό μου να δω τα μέιλ μου, να τσεκάρω τις ειδοποιήσεις και μηνύματα στο Facebook ή απλά να χαζέψω στο Internet.

Σίγουρα αυτό όμως δεν με κάνει πιο ευτυχισμένη ή γεμίζει οποιοδήποτε κενό μπορεί να νιώθω.

Για να το θέσω αλλιώς: είναι σίγουρο πως δε θα μπορούσα να ερωτευτώ το smartphone μου, όσο σέξι φωνή και να είχε.

Σόρυ Scarlett.

Luben