Ο Βαρουφάκης και το δίλημμα του αποτυχημένου…

Με αφορμή το κείμενο που συνέγραψε ο Πανεπιστημιακός Γιάννης Βαρουφάκης και αναρτήθηκε στο protagon με τίτλο «η ύβρις των πτωχευμένων» όπου επικρίνει σφόδρα την Κυβέρνηση διότι «δεν μπορεί να υπάρξει συνέχεια στη διανομή κοινωνικού μερίσματος», θα μου επιτρέψετε μερικές σκέψεις:

Ή παπάς- παπάς, ή ζευγάς-ζευγάς.

Επιστημονικό μανδύα σε αμιγώς πολιτικές θέσεις δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος χρησιμοποιεί. Καθηγητή Πανεπιστημίου που θέλει να σώσει τη χώρα εφαρμόζοντας το δικό του οικονομικό πρόγραμμα επίσης έχουμε ξαναδεί.

Όμως, ο «θεωρητικός της χρεοκοπίας», ο άνθρωπος που έπεσε έξω σε όλες του τις προβλέψεις, εξακολουθεί να αρνείται την πραγματικότητα, που καθημερινά και επί συναπτούς μήνες τον διαψεύδει…

Δεν μπορεί να μη γνωρίζει ότι τα πλεονάσματα, όπως και τα ελλείμματα, ακολουθούν μια συγκεκριμένη μεθοδολογία.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα μετρήσιμα αποτελέσματα δεν είναι «εφεύρεση Υπουργείου Οικονομικών», αλλά τα αποδέχονται οι ξένοι, οι πιστωτές, οι εκπρόσωποι των δανειστών, όπως θέλετε πείτε τους, αλλά όχι ο πρώην σύμβουλος του ΓΑΠ.

Κι εδώ υπάρχει απάντηση: «Η μόνη εξήγηση είναι ότι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες έκαναν μια μικρή «υπέρβαση» για να βοηθήσουν τους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο πριν τις ευρωεκλογές».

Αυτοί που τους «έσερναν» στα Μνημόνια, που καταπατούσαν κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας, τώρα κάνουν και χατίρια;

Είναι προφανές ότι υπάρχουν λογικά άλματα στη σκέψη του κυρίου καθηγητού. Για κάποιον που γράφει στο βιογραφικό του ότι έχει ασχοληθεί με τη «θεωρία παιγνίων» κάτι τέτοιο είναι μάλλον ασύμβατο.

Αν μεταφέρουμε στην περίπτωση του, το περίφημο «δίλημμα του φυλακισμένου» τα πράγματα έχουν ως εξής:

Εξακολουθεί την ίδια αρθρογραφία με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα, περιμένει δηλαδή τη «στραβή» της ελληνικής οικονομίας, μπας και δικαιωθεί.

Επειδή όμως αντί για το «μέγιστο», υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να τον πάρουν όλοι στο «μεζέ» και να βρεθεί στο πάνθεον των ιθαγενών γραφικών οικονομολόγων, υπάρχει και η «μέση», η «λογική» λύση.

Να πάρει απόσταση από τα τεκταινόμενα, να συνεχίσει τη σφοδρή κριτική του σε νέα βάση, διατηρώντας ένα μέρος του κύρους του, συντηρώντας την επιστημονική του αξιοπιστία.

Αυτό προϋποθέτει όμως και μια (έστω χλιαρή) αυτοκριτική διάθεση.

Αυτό είναι τόσο σπάνιο στους ελληνικούς πανεπιστημιακούς κύκλους, όσο μια συνάντηση με λέοντα με ωροσκόπο τίγρη σε φανάρι της Σταδίου…

Μικρός Οδυσσέας

Antinews