Η Κριμαία και το "δεδικασμένο" του Κοσσόβου.

Αυτές τις μέρες έχουμε τη δέκατη Πέμπτη επέτειο της απαρχής του Νατοϊκού βομβαρδισμού της Σερβίας.

Μιας εκστρατείας που τερμάτισε τον έλεγχο της Σερβίας επί του Κοσσόβου, και έστρωσε τον δρόμο για την επίσημη απόσχισή του το 2008.

Έχουν γίνει πολλές συζητήσεις για το «προηγούμενο» του Κοσσόβου αναφορικά με αυτά που διαδραματίζονται στη Κριμαία σήμερα.

Κυρίως διότι η Ρωσία χρησιμοποιεί αυτό το προηγούμενο καιροσκοπικά, θυμίζοντας σε όλους πως η ίδια είχε αντιταχθεί τότε.

Να σημειωθεί ότι η προσπάθεια της Ρωσίας να αποσχίσει τη Κριμαία από την Ουκρανία είναι λάθος, ακόμη κι αν υπάρχει κάποια ομοιότητα με τη περίπτωση του Κοσσόβου.

Όπως λάθος ήταν οι παρεμβάσεις και η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου από πλευράς της Δύσης.

Παρόλα αυτά, το Κόσσοβο δημιούργησε «δεδικασμένα», τα οποία μπορούν και εκμεταλλεύονται κάποιες κυβερνήσεις.

Το παράδειγμα του Κοσσόβου είναι απλό: Μια ομάδα κρατών, ή ένα κράτος από μόνο του, μπορούν παράνομα να πιέσουν μια ασθενέστερη χώρα να απεμπολήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα σε μέρος του εδάφους της, ως αποτέλεσμα εσωτερικών καθαρά αιτίων, και μετά η περιοχή αυτή να αποσχιστεί, κόντρα στη θέληση της νόμιμης κυβέρνησής της.

Αυτό θυμίζει σήμερα η Μόσχα στους δυτικούς, όπως το έκανε και το 2008, κυρίως επειδή το βλέπει ως μια μορφή εκδίκησης για την επέμβαση στο Κόσσοβο, και δευτερευόντως επειδή το βρίσκει ως ευκαιρία για να καταγγείλει τα δυο μέτρα και τα δύο σταθμά της Δύσης, που όμως και η ίδια χρησιμοποιεί όταν την βολεύουν.

Για όσους κόπτονται για την πιστή τήρηση του διεθνούς δικαίου, η επέμβαση στο Κόσσοβο ήταν εξίσου βλαβερή όσο είναι και η αντίστοιχη ρωσική στην Κριμαία.

Η επέμβαση στο Κόσσοβο αποτέλεσε ένα από τα πιο ξεδιάντροπα παραδείγματα υποκρισίας στο διεθνές δίκαιο, τα τελευταία 25 χρόνια, και ήταν θέμα χρόνου κάποιες άλλες κυβερνήσεις να το χρησιμοποιήσουν για να επέμβουν στα εσωτερικά ζητήματα μιας άλλης χώρας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ρωσία δεν θα έκανε ότι έκανε αν δεν υπήρχε το προηγούμενο του Κοσσόβου.

Έδρασε με βάση τα συμφέροντά της, και μπορεί να έκανε το ίδιο ασχέτως αντιδράσεων του ΝΑΤΟ αλλού.

Πάντως, ο πόλεμος εναντίον της Σερβίας ξεφτίλισε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, και έδωσε σε κάποιους την απόλυτη δικαιολογία για να κάνουν τα ίδια.

Το ότι το ΝΑΤΟ ενεπλάκη σε μια παράνομη επέμβαση έδωσε στη Μόσχα λόγους για να ανησυχεί για την επεκτατικότητά του, και για να είναι καχύποπτη απέναντι στους σκοπούς και στις προθέσεις της Δύσης. Και αυτά τα δεδομένα αποτελούν σημαντικότατους παράγοντες στις αποφάσεις της Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία.

Το πρόβλημα με το να δημιουργείς προηγούμενα είναι ότι το κράτος που το κάνει, δεν έχει τον έλεγχο του ποιος θα το εκμεταλλευτεί στο μέλλον, και κάνει τα ίδια.

Όπως ξέρουμε πολύ καλά, οι άνθρωποι μπορούν να δικαιολογήσουν τα πάντα αν έχουν προηγούμενα και τετελεσμένα  στη διάθεσή τους.

Και όπως η Αμερική με το ΝΑΤΟ δεν μπορούν να εμποδίσουν άλλες κυβερνήσεις από το να επικαλεστούν το Κόσσοβο για να κάνουν τις παρανομίες τους, έτσι και η Ρωσία δεν μπορεί να προβλέψει ποιος άλλος θα κάνει το ίδιο στο μέλλον, επικαλούμενος το παράδειγμα της Κριμαίας.

Έτσι, όσοι χρησιμοποιούν το Κόσσοβο σήμερα, για τους δικούς τους λόγους, μάλλον θα το μετανιώσουν αργότερα…

S.A.

The American Conservative