Ξέρει αγγλικά ο υποψήφιος;

 Η τηλεοπτική «δημοκρατία» αποθεώνεται από νωρίς στις 06:00 και φτάνει στο απώγειό της στα δελτία, λίγο πριν ή μετά τις 20:00.

Το νέο, πιο πρόσφατο, παράδειγμα είναι τα χθεσινά «δικαστήρια» για τις απόψεις Λαφαζάνη.

Έπρεπε να γίνουν;

Καλώς ή κακώς σε ένα κόμμα υπάρχουν διαφορετικές τάσεις;

Έχει περάσει το όριο της γραφικότητας η ρητορική της Αριστερής Πλατφόρμας, η οποία συνεχώς ανακινεί τα ίδια θέματα;

Κι από την άλλη, πόσο επικίνδυνο είναι το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα να διαλέγει και να προτείνει υποψηφίους ευρωβουλευτές μέσω κλήρωσης;

Στις στοιχηματικές εταιρείες, μια παρέμβαση Λαφαζάνη σε συνεδρίαση Κεντρικής Επιτροπής για εναλλακτικό σχέδιο εκτός ευρώ δίνει 1.05, η μικρότερη απόδοση δηλαδή που μπορεί να προσφερθεί.

Προβλέψιμος και ανυπόφορα αναμενόμενος, με μαθηματική ακρίβεια θα καταντήσει γραφικό το όλο θέμα.

Αλλά είναι κάτι το θεμιτό.

Η συζήτηση έγινε σε μια εσωτερική διαδικασία, τέθηκε σε ψηφοφορία και απορρίφθηκε.

Δεν προηγήθηκε σουλάτσο στα πάνελ και στις εφημερίδες.

Οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση για το plan B από κόμμα που διεκδικεί την εξουσία θα ήταν καταστροφική.

Και για τη χώρα και για το ίδιο το κόμμα.

Συνεπώς, μιλάμε για μια σοβαρή στάση και υπεύθυνη διαδικασία, ανεξάρτητα από το πόσο αναγκαία ήταν. Που δεν ήταν, προφανώς.

Συνολικός τηλεοπτικός χρόνος κάλυψης του θέματος στα δελτία των 20:00; Περισσότερο από 20’.

Αντίθετα, η παρουσίαση των υποψηφίων των ΑΝΕΛ έτυχε απλής αναφοράς∙ σε ορισμένα Μέσα δεν ειπώθηκε καθόλου μάλιστα.

Θα μπορούσε να είναι λογικό κάτι τέτοιο εάν με βάση τις προηγούμενες εκλογές ο σχηματισμός του Πάνου Καμμένου δεν ήταν τέταρτο κόμμα.

Πάνω από Χρυσή Αυγή, Δημάρ και ΚΚΕ κι εάν 15 από τους υποψηφίους τους δεν είχαν προκύψει με κλήρωση.

Δηλαδή, πόσο σοβαρό είναι ένα πολιτικό σύστημα του οποίου το τέταρτο κόμμα (που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε να συγκυβερνά) κάνει κλήρωση για να προτείνει υποψηφίους;

Συνολικός χρόνος κάλυψης; Σχεδόν μηδαμινός.

Η ουσία αυτών των ημερών είναι στα ονόματα που εγγράφονται τα ψηφοδέλτια και διεκδικούν τις ψήφους.

Σε κάθε κόμμα υπάρχουν οι καλοί και οι λιγότερο καλοί, οι κακοί και οι λιγότερο κακοί, αυτοί που ξέρουν τα ευρωπαϊκά θέματα κι αυτοί που δεν μιλούν στοιχειωδώς αγγλικά.

Στην τηλεοπτική δημοκρατία, όμως, ο Ξυδάκης και ο κάθε Ξυδάκης κάνει μικρότερο γκελ στον κόσμο από τον Λαζόπουλο και τον κάθε Λαζόπουλο.

Το ίδιο ισχύει και για τον Ζουράρι, τον Βερνίκο, τον Ζαγοράκη και τον κάθε Ζαγοράκη που μπορεί να ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες. 

Αλλά εσύ, αντί να έχεις ακούσει τους υποψηφίους για να τους αξιολογήσεις στη συνέχεια, ακούς τις δηλώσεις του κάθε στελέχους (ούτε καν βουλευτή) που είναι αρμόδιο για την τάδε συντονιστική επιτροπή της Κουμουνδούρου.

Τάκης Καραγιάννης

Protagon