Αυτές ορίζουν σε μεγάλο βαθμό το ποιόν του, τη φύση του αν προτιμάτε.
Αντίστοιχα η κάθε εποχή έχει τα ρεύματα και τις τάσεις της και στα πλαίσια αυτών επιλέγει τους ανθρώπους που τις εκφράζουν, το ίδιο σχόλιο για το ότι οι επιλογές αυτές εν τέλει τη χαρακτηρίζουν, ισχύει και εδώ.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Διότι ένα δημόσιο πρόσωπο, ένας πολιτικός συγκεκριμένα, έχει ενώσει αυτά τα δύο στο δικό μου πρόσωπο.
Πιο συγκεκριμένα, έχει πατήσει τα κατάλληλα κουμπιά σε μένα προκειμένου να ασχοληθώ μαζί του πολύ περισσότερο απ’ όσο θα έκανα σε φυσιολογικές συνθήκες ενώ εκφράζει με απαράμιλλο τρόπο τις τάσεις της εποχής που ζούμε. Αλλά και της εποχής που μόλις έφυγε και (πολύ φοβάμαι) της εποχής που έρχεται.
Κρίτων Αρσένης λοιπόν: Για χάρη του σφάχτηκαν κάποτε στο ΠΑΣΟΚ επί Γ.Α. Παπανδρέου (όχι ονομαστικά γι’ αυτόν, αλλά θυμίζω ότι ανήκε στη γενιά της Ματσούκα και σία στο ευρωψηφοδέλτιο του 2009 όντας προπμπός των λεγόμενων “κηπουρών” που αργότερα μπήκαν και στην κυβέρνηση του ιδίου) ενώ διαβάζουμε ότι έγινε και ο σχετικός ντόρος πλέον στο ΣΥΡΙΖΑ – για άλλους λόγους βέβαια αλλά ο ντόρος είναι πάντα ντόρος.
Σε κάθε περίπτωση, ο συμπαθής αυτός νέος τα κατάφερε τότε να εκλεγεί (αρκετά εύκολο, ήταν ψηλά στη λίστα) ενώ και τώρα δεν έχει τόσο κακές πιθανότητες.
Και ανανήψας πρώην ΠΑΣΟΚ είναι σε ένα κόμμα που ψηφίζεται κατά πλειοψηφία από τέτοιους, αλλά πλέον είναι και επώνυμος με ρεύμα πέραν αυτού του χώρου.
Ωστόσο επ’ αυτού περισσότερα παρακάτω.
Τώρα θα εξηγήσω τί είναι αυτό που συγκίνησε προσωπικά εμένα και μου πάτησε τα κουμπιά που έλεγα.
Πρώτο σημείο ήταν η (επική) δήλωσή του όταν ξεκίνησαν (επιτέλους) οι συλλήψεις των ηγετικών στελεχών της ΧΑ όπου κατήγγειλε την κυβέρνηση ότι χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τη δολοφονία Φύσσα για να …διαλύσει τη δασική μας πολιτική.
Τέτοια πράγματα δεν τα παίρνω ποτέ αψήφιστα διότι η πείρα μου στα πάσης φύσεως “πουλέν” μου έχει διδάξει να αναγνωρίζω από μακριά τα ανάλογα σημάδια. Και δεν έπεσα καθόλου έξω.
Διότι ένα απλό γκουγκλάρισμα μου αποκάλυψε έναν ολόκληρο κόσμο από απίθανες δηλώσεις και δράσεις.
Από την καταγγελία ότι οι έρευνες για το πετρέλαιο θα οδηγήσουν σε μαζικούς θανάτους φαλαινών και δελφινιών, μέχρι τη συμμετοχή ως κεντρικός ομιλητής (μαζί με τον Πολ Μακάρτνεϊ παρακαλώ) σε συνέδριο όπου η κεντρική ιδέα ήταν να τρώμε λιγότερο κρέας προκειμένου να επιβαρύνουμε (κάπως έστω) λιγότερο την ατμόσφαιρα με CO2.
Να πω την αλήθεια, δεν έκατσα να δω αν η αιτία γι’ αυτό θα ήταν οι τυχόν λιγότερο ενεργοβόρες καλιέργειες ή απλώς τα ...λιγότερα αέρια των ζώων αλλά νομίζω πως η κεντρική ιδέα ουδόλως θα μεταβάλλονταν στη μία ή στην άλλη περίπτωση.
Όλα αυτά ήρθαν και έδεσαν με το βιογραφικό του συγκεκριμένου νέου (μόλις 37 ετών σήμερα) μαζί με το ακόμα πιο νεανικό και «εναλλακτικό» φυσίκ του με το μακρύ και ατημέλητο μαλλί και το ακόμα πιο ατιμέλητο γενάκι.
Ή μουστάκι, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Διότι ο Κρίτων Αρσένης δεν είναι απλώς μια συμπαθής (ή απλώς χαζοχαρούμενη, αλλά περί ορέξεως...) φάτσα. Βρέθηκε εκεί ακολουθώντας μια συγκεκριμένη πορεία.
Πήγε Πανεπιστήμιο, όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι συνομίληκοί του, εν συνεχεία έφτασε μέχρι διδακτορικά, όπως δεκάδες χιλιάδες άλλοι συνομίληκοί του, και κάπου εκεί ...σταματούν οι ομοιότητες.
Ίσως επειδή ο συγκεκριμένος ξεχώριζε από τα 25 του από όλους τους άλλους.
Ίσως πάλι επειδή απλώς είχε την κατάλληλη μητέρα που ήταν στο κατάλληλο κόμμα που είχε αρχηγό τον κατάλληλο άνθρωπο που είχε τα κατάλληλα γούστα σε ότι αφορά την επιλογή των συνεργατών του.
Και μάλιστα των «νέων» ανθρώπων που θα προωθούσε.
Δε θα επεκταθώ στις ειδικότερες λεπτομέρειες, που εξάλλου υπάρχουν προσβάσιμες στον καθένα με ένα απλό γκουγκλάρισμα και μας λένε πολλά, μα πάρα πολλά, για το πώς έφτασε (ή αν προτιμάτε, κατάντησε) να λειτουργεί το πολιτικό σύστημα στα τελειώματα της περιόδου της Μεταπολίτευσης.
Ωστόσο αυτό που έχει μια ιδιαίτερη σημασία τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον της νέας περιόδου που ήδη διανύουμε και δεν έχουμε ονοματίσει ακόμα, είναι το ότι ο συγκεκριμένος σε αντίθεση με άλλους ανάλογους, συνεχίζει να υπάρχει.
Και να έχει και κάποιο σχετικά αξιοσημείωτο ρεύμα, κακά τα ψέματα. Αυτό με προβλημάτισε, τολμώ να πω, αρκετά.
Διότι, χαρισματικός πολιτικός με την κλασσική έννοια του όρου προφανώς δεν είναι – είναι το άκρως αντίθετο.
Ποδοσφαιριστής ή ηθοποιός κλπ επίσης δεν είναι για να έχει την ανάλογη δημοφιλία του τηλεοπτικού μαϊντανού, χώρια που ο συγκεκριμένος δεν είναι τηλεοπτική περσόνα. Ακόμα τουλάχιστον, διότι όπου να ‘ναι θα τον ανακαλύψουν (πιστεύω) οι πάσης φύσεως μη-αγαναΧτιστικές (τύπου π.χ. Λαζόπουλου) σατιρικές εκπομπές διορθώνοντας και αυτό το μειονέκτημα.
Κατέληξα λοιπόν ότι σε αντίθεση π.χ. με τη Ματσούκα, την Μπιρμπίλη, το Δρούτσα κλπ, ο Κρίτων Αρσένης εκφράζει ένα είδος πολιτικής, ενασχόλησης γενικότερα με τα δημόσια πράγματα που είναι σύμφωνο με το πνεύμα της σημερινής εποχής και έχει το γενικά ήσυχο αλλά ευάριθμο παρόλ’ αυτά και πιστό κοινό του.
Όλον αυτόν τον ημι-απολιτίκ κόσμο που πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τον πλανήτη με τον ακτιβισμό, μπερδεύοντάς τον συχνότατα με την ίδια την πολιτική.
Και μάλιστα τον ήπιο (τον βαφτίζει «ειρηνικό») ακτιβισμό, που συνήθως εξαντλείται σε likes στα social media και στην πραγματική ζωή εκδηλώνεται με δράσεις τύπου «οδηγώ το ποδήλατό μου» «τρώω μόνο βιολογικά» «ταϊζω τα σκυλάκια της γειτονιάς μου και κολλάω επικυρήξεις για τα όρθια τέρατα που πετάνε φώλες» κλπ.
Εννοείται, για όλους αυτούς η οικολογία είναι ο μόνος όρος με τον οποίο συμφωνούνε και θέλουν περήφανα να φέρουν ως αυτοπροδιορισμό.
Διότι τα υπόλοιπα («αριστερά», «δεξιά», «σοσιαλισμός», «φιλελευθερισμός» κλπ) δε σημαίνουν γι’ αυτούς πολλά (μεταξύ μας και για την Ελλάδα ειδικά, δεν έχουν και τόσο άδικο, έτσι που διαστρέψαμε την έννοια των πάντων ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες), άσε που όλα αυτά χρειάζονται και διάβασμα, άρα κόπο.
Και για όλους αυτούς, ο πνευματικός κόπος δεν είναι το φόρτε τους – ο σωματικός αρκεί, στο βαθμό που συμβαδίζει με τέτοιες χρήσιμες δράσεις.
Διότι πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ του πατροπαράδοτου σωματικού κάματου του βιοπαλαιστή και του κάματου του φυσιολάτρη και ημι-ακτιβιστή που μόλις περιγράψαμε, άσε που σχεδόν ποτέ δεν αφορούν το ίδιο πρόσωπο.
Το θέμα αυτό και πέραν του ίδιου του Κρίτωνα (του) Αρσένη είναι πολύ μεγάλο και θα χρειαζόταν πολλές γραμμές για να το εξετάσουμε κάπως έστω λιγότερο επιδερμικά. Ωστόσο η ύπαρξη αυτής της ευάριθμης κατηγορίας ψηφοφόρων δε νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητηθεί σοβαρά.
Ας δούμε π.χ. και την επιτυχία του τηλεοπικού δημοσιογράφου/ποδηλάτη Αμυρά που με τα “5Π” του (ποδήλατο-πεζόδρομοι-πράσινο και άλλα δύο που δε θυμάμαι πια) τον έκαναν σε μία νύχτα που λέει ο λόγος, σοβαρό πολιτικό παράγοντα στο δήμο της Αθήνας και πλέον επίσης υποψήφιο ευρωβουλευτή (με τη ΝΔ αυτός).
Και με ακόμα καλύτερες του Κ.Α. πιθανότητες εκλογής – ως πιο αναγνωρίσιμος.
Νομίζω μάλιστα πως ο Κρίτων Αρσένης ίσως να είναι αρκετά εξυπνότερος (ή έστω, πιο επιτήδειος) απ’ όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Με ή χωρίς ΠΑΣΟΚ, με ή χωρίς μνήμη του ΓΑΠ και της πρότερης σύμβολής του στην καριέρα του. Αλλά και με (ή χωρίς, αύριο-μεθαύριο) ΣΥΡΙΖΑ.
Είπαμε, παντού χωράει το είδος αυτό.
Και σίγουρα κάνοντας περήφανη τη μητέρα του, Μαρία Αρσένη που θα βλέπει ότι οι κόποι της όλα αυτά τα χρόνια στο ΠΑΣΟΚ (και μάλιστα σε υψηλές κρατικές και ημικρατικές θέσεις) για το μοναχογιό της δεν πήγαν καθόλου χαμένοι.
Αλλά αυτό ποιος μπορεί να το κακίσει – “μάνα είναι μόνο μία”, έτσι δεν είναι;
Εμείς τι φταίμε βέβαια, αλλά όπως είπε περήφανα και ο Ιφικράτης όταν έπιασε στον ύπνο τον Αγησίλαο, “c’est la vie bro”!
Ο Παραβάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου