Οι κίνδυνοι των κυρώσεων κατά της Ρωσίας.

Οι ΗΠΑ έχουν κατασκευάσει μια χρηματοπιστωτική «βόμβα νετρονίου».

Εδώ και 12 χρόνια, μια ελίτ ομάδα του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών ακονίζει τα μαχαίρια του οικονομικού πολέμου, σχεδιάζοντας τρόπους και μεθόδους που θα γονάτιζαν το οποιοδήποτε κράτος, χωρίς να χρειαστεί να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός.

Η στρατηγική αυτή βασίζεται στον ηγεμονικό έλεγχο του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, μέσα από ένα δίκτυο συμμαχιών, και της συγκαταβατικότητας των ουδέτερων κρατών.

Πρόκειται για το Manhattan Project του 21^ου αιώνα!

«Μιλάμε για ένα νέο είδος πολέμου, μια σιγανή οικονομική εξέγερση, σχεδιασμένη να σφίγγει μέχρι θανάτου τους εχθρούς μας, χωρίς κανένα ανάλογο προηγούμενο» λέει ο αξιωματούχος του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών Juan Zarate.

Όπως γράφει στο βιβλίο του Treasury's War: the Unleashing of a New Era of Financial Warfare, «αυτού του είδους το γεω-οικονομικό παιχνίδι είναι πιο αποδοτικό, και πιο λεπτό από κάθε άλλο προηγούμενο γεωπολιτικό ανταγωνισμό, αλλά πολύ πιο σκληρό, αδίστακτο, και καταστροφικό».

Αυτά θα πρέπει να τα έχουμε υπόψη, την ώρα που η Ουάσιγκτον σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό της Ρωσίας, κλείνοντας αργά αλλά σταθερά την πρόσβαση στις αγορές ρωσικών τραπεζών, εταιριών, ιδιωτικών και κρατικών, που έχουν χρέος ύψους $714 δις.

Το μυστικό όπλο είναι μια «κόκκινη επιστολή», που δημιουργήθηκε στα πλαίσια του άρθρου 311 του αμερικανικού νόμου Patriot Act.

Μόλις μια τράπεζα στοχοποιηθεί κατ αυτόν τον τρόπο, κατηγορούμενη για ξέπλυμα χρήματος ή χρηματοδότηση τρομοκρατικών πράξεων, τότε μετατρέπεται αυτόματα σε τοξική, και μπαίνει στη θανάσιμη αγκάλη…

Καταδικάζεται δηλαδή σε θάνατο, ακόμη και αν δεν επιχειρεί στην Αμερική.

Ακόμη και οι ευρωπαϊκές τράπεζες κόβουν κάθε συναλλαγή μαζί της, αφού σε καμία περίπτωση δεν τολμούν να κοντράρουν τις αμερικανικές ρυθμιστικές αρχές.

Το ίδιο κάνουν και οι Κινέζοι, όπως φάνηκε ξεκάθαρα το 2005 όταν η Αμερική έπληξε την Banco Delta Asia (BDA) στο Μακάο, επειδή μεσολαβούσε σε εμπορική πειρατεία της Β. Κορέας.

Η Κίνα απέσυρε την υποστήριξή της, και η τράπεζα κατέρρευσε μέσα σε δυο μόλις εβδομάδες.

Επίσης η Κίνα ειδοποίησε την Ουάσιγκτον όταν ο Πούτιν πρότεινε μια από κοινού επίθεση με το Πεκίνο στα ομόλογα Fannie Mae και  Freddie Mac το 2008, με σκοπό την κατάρρευση του δολαρίου.

Σύμφωνα με τον Zarate, οι ΗΠΑ μπορούν να προχωρήσουν από μόνες τους στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, και άρα δεν έχει καμία σημασία το αν η ΕΕ κωλυσιεργεί για το ζήτημα της Ουκρανίας. Η Αμερική έχει την δύναμη να καθορίσει η ίδια τους ρυθμούς για το παιχνίδι.

Το νέο αυτό οπλοστάσιο δοκιμάστηκε για πρώτη φορά (κατά σύμπτωση) στην Ουκρανία, τον Δεκέμβριο του 2002. Τότε που οι τράπεζές της κατηγορήθηκαν ότι ξέπλεναν κεφάλαια του ρωσικού οργανωμένου εγκλήματος. Το Κίεβο παραδόθηκε εν ριπή οφθαλμού.

Κάτι ανάλογο ακολούθησε και στο Ναϊρού, τη Βιρμανία, τη Β. Κύπρο, τη Λευκορωσία, και τη Λετονία, οι οποίες με τη σειρά τους συμμορφώθηκαν στις αμερικανικές επιταγές.

Η Β. Κορέα παρέλυσε. Το ίδιο και το Ιράν.

Ο Ιρανός πρόεδρος Mahmoud Ahmadinejad είχε μιλήσει τότε για έναν «κρυφό πόλεμο» σε παγκόσμια κλίμακα.

Το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών σήμερα έχει να αντιμετωπίσει ένα πιο δύσκολο αντίπαλο, τη Ρωσία. Που αποτελεί τον μεγαλύτερο παγκοσμίως παραγωγό ενέργειας, και που διαθέτει μια οικονομία αξίας $2 τρις, αλλά και ένα ισχυρό πυρηνικό οπλοστάσιο.

Παράλληλα, η Ρωσία είναι σφιχτά διασυνδεδεμένη με τη Γερμανία, και τα ανατολικοευρωπαϊκά κράτη.

Αν η Αμερική δράσει αυθόρμητα, τότε κινδυνεύει να χάσει τους συμμάχους της. Βρίσκεται δηλαδή στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν η Βρετανία στα μέσα του 19^ου αιώνα, εφαρμόζοντας την ναυτική της υπεροπλία και ισχύ, ελέγχοντας και καταλαμβάνοντας οποιοδήποτε πλοίο στο κόσμο, με οποιαδήποτε σημαία, επιβάλλοντας το δίκαιό της παντού.

Ο Πούτιν γνωρίζει πολύ καλά τα αμερικανικά οικονομικά όπλα. Η Ρωσία τα ξέρει όλα από τότε που ήταν σύμμαχος της Αμερικής στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας της Τζιχάντ. Ο Πούτιν είχε ορίσει τον πιστό Viktor Zubkov (αργότερα πρωθυπουργό) ως σύνδεσμό με το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών.

Σύμφωνα με τον Zarate, ο Λευκός Οίκος περιμένει εδώ και καιρό χωρίς να κτυπήσει, ελπίζοντας πως ο Πούτιν δεν θα ολοκληρώσει την πλήρη ρήξη του με τους παγκόσμιους κανόνες. ‘Ηρθε όμως η ώρα να βγουν τα γάντια, λέει.

Και η «κόκκινη επιστολή» θα μπει σε δράση, σε μια υπολογισμένη κλιμάκωση εναντίον των ρωσικών τραπεζών που βοηθούν το συριακό καθεστώς.

Κατά τον Zarate ήδη χάθηκε ο έλεγχος της Αμερικής για την ανατ. Ουκρανία, αλλά μπορεί όμως να επιβάλλει υψηλό κόστος, στοχοποιώντας τρεις ρωσικές τράπεζες ως πλυντήρια χρήματος.

Αυτό αργότερα θα εξελιχθεί σε κυρώσεις εναντίον αμυντικών βιομηχανιών της Ρωσίας, στις  εξαγωγές ορυκτών, και σε σφίξιμο των λουριών της Gazprom αν χρειαστεί.

Είτε συμφωνεί κανείς με αυτές τις κυρώσεις, είτε όχι, αν γίνουν ο κόσμος μας θα αλλάξει, και το ίδιο και τα χρηματιστήρια.

Σίγουρα η Ρωσία δεν είναι η υπερδύναμη που ήταν κάποτε, ειδικά αν δούμε τα παρακάτω διαγράμματα της Sberbank,  που απεικονίζουν την σχετική οικονομική της ισχύ απέναντι στη Κίνα και στην Ευρώπη.

Δεν μιλάμε για μια επανάληψη του ψυχρού πολέμου. Δεν υπάρχει κάποια ισότητα μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, ούτε κάποια ιδεολογική μαγεία.

Η Ρωσία κρατάει $470 δις συναλλαγματικά αποθεματικά, αλλά κι αυτά έχουν μειωθεί κατά $35 δις από το ξεκίνημα της κρίσης, με την κεντρική τράπεζα να προσπαθεί να αποτρέψει τη φυγή κεφαλαίων, και να υπερασπιστεί το ρούβλι.

Η Μόσχα δύσκολα μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτά τα αποθεματικά σε μια ύφεση χωρίς να μειώσει την προσφορά χρήματος, κάτι που θα μεγέθυνε την οικονομική ύφεση.

Ο Ρώσος υπουργός Οικονομικών Anton Siluanov ανέφερε πως η ανάπτυξη φέτος μπορεί να είναι μηδενική. Η Παγκόσμια Τράπεζα μιλάει για μείωσή της κατά 1.8%, ενώ η Danske Banks προβλέπει μείωση 4%.

Ο Πούτιν δεν μπορεί να βασιστεί σε κράτη συμμάχους για να τον στηρίξουν. Στο ζήτημα της Κριμαίας, οι μόνοι σύμμαχοί του στον ΟΗΕ ήταν η Βενεζουέλα, η Βολιβία, η Κούβα, η Νικαράγουα, η Λευκορωσία, η Β. Κορέα, η Συρία, το Σουδάν, η Ζιμπάμπουε, και η Αρμενία. Ασήμαντες δηλαδή οντότητες.

Ισχύει πάντα όμως  η παλιά παροιμία που λέει ότι η Ρωσία ποτέ δεν είναι τόσο ισχυρή όσο μοιάζει, και ποτέ τόσο αδύναμη όσο φαίνεται…

Ο καθηγητής Harold James βλέπει σήμερα τα ίδια που συνέβησαν πριν από τον Α’ΠΠ, όταν η Βρετανία και η Γαλλία θεωρούσαν ότι μπορούν να ελέγξουν τη Γερμανία με οικονομικό πόλεμο.

‘Όπως λέει, στον σημερινό διασυνδεδεμένο οικονομικά κόσμο, κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να περιοριστεί. Οι κυρώσεις ενέχουν το ρίσκο να προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις σαν αυτές του 2008.

«Η Lehman ήταν μια μικρή τράπεζα σε σχέση με τις αυστριακές, γαλλικές, και γερμανικές τράπεζες που είναι σήμερα εκτεθειμένες στο ρωσικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αν παγώσουν τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, αυτό θα ήταν καταστροφικό για την ευρωπαϊκή αλλά και τη παγκόσμια οικονομική αγορά», έγραψε στο Project Syndicate.

Ο George Osborne μάλλον ξέρει τα αμερικανικά σχέδια, για αυτό και προειδοποίησε τις τράπεζες του Σιτυ να έχουν το νου τους. Και όπως είπε, μπορεί το Σιτυ να μας είναι πολύτιμο, αλλά τα  συμφέροντα εθνικής ασφάλειας έχουν προτεραιότητα.

Το μεγαλύτερο ρίσκο θα ήταν μια ασύμμετρη αντιπαράθεση από πλευράς Κρεμλίνου. Οι Ρώσοι ειδικοί στον κυβερνοπόλεμο είναι από τους καλύτερους του κόσμου, και δοκιμάσανε τις τεχνικές τους στην Εσθονία το 2007.

Μάλιστα, μια διακοπή στην ύδρευση του Ιλινόις το 2011, αποδόθηκε σε ρωσικό χάκινγκ.

Κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν το αμερικανικό υπουργείο Homeland Security μπορεί να αντεπεξέλθει σε μια ευρείας κλίμακας ηλεκτρονική επίθεση στα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος, στην ύδρευση, στην εναέρια κυκλοφορία, ή ακόμη και στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Ο επικεφαλής της αμερικανικής αντικατασκοπείας Mike McConnell είχε πει το 2010 ότι η Αμερική είναι ευάλωτη και εξαρτώμενη, και σίγουρα θα έχανε αν έμπλεκε σε κυβερνοπόλεμο.

Ο υπουργός Άμυνας Leon Panetta είχε προειδοποιήσει το 2012 για ένα ηλεκτρονικό «Περλ Χάρμπορ».

Το αν τα έλεγαν αυτά για να πετύχουν μεγαλύτερη χρηματοδότηση από το κογκρέσο είναι άγνωστο. Αλλά θα το δούμε.

Οι οικονομικές κυρώσεις υπήρχαν πάντα. Το ίδιο και τα μαθήματα από αυτές.

Ο Περικλής είχε προσπαθήσει να λυγίσει τα Μέγαρα το 432 π.Χ, κόβοντας την εμπορική πρόσβαση τους στις αγορές της αθηναϊκής αυτοκρατορίας.

Έτσι ξεκίνησε ο πελοποννησιακός πόλεμος, που έφερε το πεζικό της Σπάρτης μέσα στην Αθήνα.

Το αθηναϊκό οικονομικό σύστημα διαλύθηκε, όπως και το ελληνικό, με αποτέλεσμα η χώρα να βρεθεί στο έλεος της Περσίας.

Αυτό ήταν ένα κλασικό μάθημα ασυμμετρίας.

Telegraph

Απόδοση: S.A.