Έχασαν τη μπάλα, και τώρα είναι στα πόδια σου…

Την τελευταία φορά που έγιναν σοβαρά επεισόδια σε ποδοσφαιρικό αγώνα (δεν θυμάμαι πότε και ποιες ομάδες έπαιζαν αλλά γίνονται τόσα αίσχη εντός και εκτός γηπέδων στη χώρα μας που δεν έχουν σημασία οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες), είδα ένα φίλο που αγαπά πολύ το ποδόσφαιρο και την ομάδα του να εκφράζει στον ‘τοίχο’ του στο Facebook την αγανάκτηση και την απελπισία του ως οπαδός και Έλληνας πολίτης.

Γιατί δεν τελειώνουμε με αυτή την αρρώστια του ελληνικού ποδοσφαίρου, ρώταγε και αποφάσισα να του πετάξω τη μπάλα (να και το λογοπαίγνιο).

Στο χέρι σου είναι, του γράφω από κάτω, αλλά δεν ξέρω αν θες να κάνεις κάτι. Δεν υπάρχει πολιτική βούληση μου απαντά (φράση κλισέ και μπαλαντέρ).

Μπα, του ξαναγράφω, εσύ κρατάς το μέλλον του ποδοσφαίρου στο χέρι σου, αλλά δεν ξέρω αν η διάθεση σου να γιατρέψεις το ελληνικό ποδόσφαιρο από την αρρώστια του χουλιγκανισμού (και των στημένων και άλλων φαινομένων) είναι μεγαλύτερη από το οπαδιλίκι σου…

Μάλλον όχι, συνεχίζω να του γράφω, και είναι κρίμα διότι η θεραπεία είναι τόσο απλή.

Τι εννοείς, με ρωτά…μπορώ εγώ να κάνω κάτι αλλά είμαι κοντόφθαλμος και δεν το κάνω;

Ήθελα να γράψω με κεφαλαία γράμματα ένα εμφατικό ‘ΝΑΙ, μπορείς αλλά δεν γουστάρεις οπότε μην κλαίγεσαι’ αλλά τελικά του έγραψα ‘σκέψου όλοι εσείς οι φίλαθλοι και οπαδοί να μην πατούσατε το πόδι σας για ένα μόνο χρόνο σε κανένα αγώνα…εταιρίες είναι οι ομάδες…θα σου έκαναν το ελληνικό πρωτάθλημα αγνώριστο προκειμένου να μη χάσουν τις στρατιές των πελατών τους’.

Δεν μου ξαναπάντησε ο φίλος.

Γενικά δεν ξαναμιλήσαμε πολύ από τότε μάλλον γιατί ξέρει ότι στα μάτια μου είναι ο πολίτης που χωρίς να χάσει αυτά που έμαθε και ξέρει, περιμένει μαγικές λύσεις από άλλους… ένας από αυτούς τους πολίτες που θέλουν το παράδοξο και τρελό ‘ίδιο αλλά άλλο καλύτερο’.

Τη σύντομη αυτή ιστορία τη λέω γιατί θέλω να τη συνδέσω με τις εκλογές και να απευθυνθώ σε εκείνους που λένε κατά καιρούς ότι το επίπεδο των κοινοβουλευτικών κομμάτων είναι πολύ χαμηλό και ότι ο Έλληνας στις τελευταίες εκλογές έκανε λάθος επιλογές.

Εκτός λοιπόν και αν είσαι οπαδός που δεν θέλει να χάσει αυτό που έμαθε (που από μόνο του αυτό δεν τιμά κανέναν σκεπτόμενο άνθρωπο) τότε η λύση είναι απλούστατη και στο χέρι σου… μην στηρίζεις κόμμα της υπάρχουσα Βουλής.

Κάνε μια ολοκληρωτική ανανέωση… μια νέα αρχή.

Αν δεν το κάνεις εσύ που βρίζεις και τους 300, που σε έκαναν περίγελο του πλανήτη, που ακούς συνομιλίες τους και πιάνεις το κεφάλι σου από τη ντροπή… τότε ποιος και πότε θα το κάνει;

Σίγουρα δεν θα το κάνει ο φίλος πιο πάνω που θέλει να συνεχίσει να στηρίζει την ομάδα του σαν να μην τρέχει τίποτε αλλά όλα να αλλάξουν… δηλαδή να αλλάξουν οι άλλοι.

Θα μου πεις οι εθνικές εκλογές δεν έχουν έρθει ακόμα (κράτα τη σκέψη όμως) και τώρα έχουμε εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση και την ευρωβουλή οπότε ας δούμε τα πρόσωπα.

Τα κόμματα λοιπόν σου πλασάρουν ως επιλογές δρομείς, λαϊκούς τραγουδιστές και ποδοσφαιριστές.

Λαϊκισμός δεν είναι μόνο τα λόγια χωρίς ουσία που χαϊδεύουν αυτιά αλλά και τα πρόσωπα που είναι εκεί μόνο για να χαϊδεύουν μάτια.

Ίσως είσαι από αυτούς που στενοχωριούνται για την αναξιοκρατία στην Ελλάδα. Ίσως έχεις θυμώσει βλέποντας λάθος ανθρώπους σε λάθος θέσεις.

Ίσως έχεις απελπιστεί σκεπτόμενος ότι σε αυτή τη χώρα δεν μετράνε οι γνώσεις , τα πτυχία και τα προσόντα και γι’ αυτό οι νέοι φεύγουν.

Σίγουρα θα έχεις χρησιμοποιήσει έστω μια φορά στη ζωή σου την έκφραση ‘η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της’.

Αν τα έχεις σκεφτεί όλα αυτά και έχεις αγανακτήσει με όσα βλέπεις τότε με ποια λογική και ηθική θα δεχτείς να σου λένε ότι οι καταλληλότεροι είναι κάποιοι που ήταν καλοί στα γήπεδα και στις πίστες;

Τα κόμματα μέσα στην αγωνία τους να προστατέψουν όχι τη χώρα αλλά τα ποσοστά τους, έχασαν τη μπάλα και τώρα είναι στα πόδια σου… αν δεν είσαι σαν τον οπαδό φίλο στείλε το μήνυμα σου και κλωτσώντας τους λαϊκισμούς άλλαξε τα όλα.

Αλλιώς καλά να είναι το skype για να συνεχίσεις για χρόνια να γκρινιάζεις για τα πάντα μαζί με τα παιδιά σου  που θα βρίσκονται για δουλειά κάπου αλλού μακριά. Εσύ θα ξέρεις τι έκανες για την αναξιοκρατία και το κατεστημένο. 

The Nightlab