Η Σαμπιχά…

Εάν είχα χώρο, ο τίτλος θα ήταν «Η Σαμπιχά και η αναχρονιστική Αριστερά».

Την κυρία δεν τη γνωρίζω, αλλά ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα τόσο από την ταπεινότητα που επέδειξε αντιμετωπίζοντας τους προβολείς της δημοσιότητας όσο και από την ωριμότητά της, σε αντίθεση με την παιδική χαρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Σαμπιχά, όπως πληροφορήθηκα από τις εφημερίδες, σημαίνει «Αυγή».

Εάν οι συμβολισμοί έχουν τη δική τους αξία στην πολιτική, η 38χρονη μαθήτρια της γ' γυμνασίου του Νυχτερινού Γυμνασίου Ξάνθης κατέδειξε το σκοταδισμό των «αριστερών ευαγγελιστών».

 

Το πρόβλημα που ανέδειξε ο χειρισμός του ανωτέρω ζητήματος ουδόλως εξαντλείται στην επάρκεια ή μη του ηγετικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ για το χειρισμό μιας κρίσης.

Δεν έχει καμία σχέση με την εξωτερική πολιτική (που φυσικά δεν έχει η αξιωματική αντιπολίτευση).

Αποτελεί απαύγασμα μιας ανερμάτιστης και ανιστόρητης προσέγγισης της ζώσας καθημερινότητας όχι μόνον στη Θράκη, αλλά και παγκόσμια.

Και εξηγούμαι:

1. Εάν ένας γνήσιος αριστερός (και όχι μόνον) αναγνωρίζει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού μιας μειονοτικής ομάδας, δεν μπορεί να στερήσει από τη Σαμπιχά και την κάθε Σαμπιχά το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται ως «Ελληνίδα μουσουλμάνα Ρομά».

2. Εάν ένας γνήσιος αριστερός (και όχι μόνον) έχει την παραμικρή γνώση ιστορίας, οφείλει να γνωρίζει ότι στη Θράκη δεν υπάρχει ένα «συμπαγές τουρκικό πράγμα».

Υπάρχει μια μουσουλμανική μειονότητα την οποία συγκροτούν τρεις διακριτές πληθυσμιακές ομάδες: οι Τουρκογενείς, οι Ρομά και οι Πομάκοι, με αριθμητική υπεροχή των Τουρκογενών. Και τούτο όχι διότι αυτή είναι η εθνική θέση εδώ και δεκαετίες, αλλά γιατί αποτυπώνει την πραγματικότητα.

Σημειωτέον ότι η πολιτική εκτουρκισμού της μειονότητας αποτελεί στρατηγική επιλογή της Τουρκίας εδώ και δεκαετίες και υποβοηθήθηκε από τις εθνικιστικές κορόνες, τα λάθη και τις παραλείψεις της Ελλάδας την ίδια χρονική περίοδο.

3. Εάν η άποψη της Αριστεράς στα θέματα των μειονοτήτων –σύμφωνα με τα λεγόμενα Χριστόπουλου– είναι αυτή που λέει ότι «οι Ελληνες εργαζόμενοι, πέραν της καταγωγής τους ή του θρησκεύματός τους, πρέπει να είναι μαζί», τότε η Αριστερά δεν έχει θέση για τις μειονότητες.

Γιατί ουδείς ισχυρίστηκε το αντίθετο.

Το πρόβλημα με τις μειονότητες, παγκοσμίως, είναι κατά πόσον αναγνωρίζεις τη διαφορετικότητά τους και σέβεσαι το δικαίωμά τους να αναφέρονται στην καταγωγή τους και να ασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά καθήκοντά τους. Συνεπώς το «πέραν της καταγωγής…» δεν υπάρχει.

Εκτός εάν στην ημεδαπή «Αριστερά»… πέρα βρέχει.

Αργύρης Αργυριάδης

Αγγελιοφόρος