Η χώρα μπροστά στη μαύρη τρύπα της κάλπης…

Μετά την Ανάσταση, οι ενδιαφερόμενοι για τα πολιτικά συνειδητοποιούν ότι τα χρονικά περιθώρια για την διατήρηση των δεδομένων ως έχουν, στενεύουν δραματικά.

Απομένουν πλέον μόλις τέσσερις εβδομάδες έως τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης και πέντε έως τις ευρωεκλογές. 

Οι πρώτες πιθανώς δεν θα αποδειχθούν επαρκείς για την ανατροπή του ευρύτερου πολιτικού σκηνικού.

Κατά τις εκτιμήσεις δημοσκόπων και πολιτικών στελεχών μπορεί δε και να σημάνουν την πλήρη αυτονόμηση του θεσμού από την χρεωκοπημένη κεντρική εξουσία...

Οι ευρωεκλογές όμως σε κάθε περίπτωση θα είναι θρυαλίδα εξελίξεων - όχι όμως αναγκαστικά και διέξοδος.

Τα στοιχήματα είναι μετρημένα: 
Η ΝΔ του κ. Σαμαρά επιδιώκει να κεφαλαιοποιήσει στοιχεία ιδεατά και ανεπαίσθητα ως προς την επίδρασή τους στην καθημερινότητα, όπως το πρωτογενές πλεόνασμα και η ελεγχόμενη επάνοδος στις αγορές.

Παρά ταύτα, ποντάρει στην ελπίδα και στην επιβράβευση των θυσιών. 
Η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί να αμφισβητεί και να μηδενίζει τα πάντα, αρνείται πλεονάσματα και καταγγέλει τις απόπειρες νέου δανεισμού εκτός μνημονιακών ορίων και επιμένει ότι οι θυσίες πήγαν χαμένες και μοναδική ελπίδα είναι η εκθεμελίωση των πάντων - αν και σε αυτό δεν είναι πολύ σαφής και πάντως όχι ομονοούσα στο εσωτερικό της...
Ο χώρος του πάλαι ποτε ΠΑΣΟΚ ελπίζει ότι θα διασωθεί δια της Ελιάς και θα παραμείνει παράγων που θα επηρεάζει τις τύχες της χώρας - κοινώς: ποντάρει σε ένα ποσοστό οριακά αξιοπρεπές της τάξεως του 7-8% το οποίο θα αποτρέψει μία χιονοστιβάδα εξελίξεων και μία απειλή για την σταθερότητα της κυβέρνησης. 
Σχηματισμοί όπως οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η ΔΗΜΑΡ φαίνεται πως δίνουν μάχες επιβίωσης και άλλοι όπως το Ποτάμι αγωνίζονται να πείσουν ότι κάτι από όλα αυτά τα νεφελώδη που (δεν) λένε, συνιστούν πολιτική πρόταση. 
Ολα αυτά θα αποκτήσουν υπόσταση και έκφραση στις επικείμενες κάλπες. 
Και έπειτα από αυτές θα αρχίσει το πραγματικό πολιτικό πανηγύρι - για το οποίο όλοι φαίνεται πως ετοιμάζονται.

Με βάση τις πληροφορίες που κυκλοφορούν, ιδού τι θα πρέπει να αναμένει κανείς: 
Αν ο Σαμαράς κερδίσει τις εκλογές ή βρίσκεται σε απόσταση ασφαλείας από τον ΣΥΡΙΖΑ, όλα δείχνουν πως ετοιμάζει τον μετασχηματισμό της ΝΔ σε κάτι άλλο (τουλάχιστον κατ΄ όνομα), με το βλέμμα στραμμένο στις εθνικές εκλογές. 
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχήσει, τότε θα δώσει την μάχη της «ανατροπής».

Αν όχι, η μάχη θα δοθεί στο εσωτερικό του. 
Αν η Ελιά - ΠαΣοΚ εξακολουθήσει να υπάρχει, τότε θα διεκδικήσει όσα θεωρεί ότι της αναλογούν στην κυβέρνηση και αν το Ποτάμι πλησιάσει ή και φτάσει διψήφιο ποσοστό, θα πρέπει επιτέλους να αποκαλύψει τις προτάσεις του για τα σοβαρά και μείζονα, κσθώς θα είναι μεν ο «νικητής» των εκλογών, πλην όμως θα πρέπει να μετατραπεί από παρεούλα σε κόμμα. 
Με όλες αυτές τις αιρέσεις και προϋποθέσεις, οι εβδομάδες που θα ακολουθήσουν (πριν και μετά τις εκλογές) ίσως και να είναι οι σημαντικότερες της μνημονιακής περιόδου. Θα κριθεί σε αυτές αν το πολιτικό σύστημα αντέχει, αν έχει δυνατότητες διεξόδου ή αν η χώρα θα μπει σε νέα φάση, με αβεβαιότητες να κυριαρχούν και λύσεις στο πρόβλημά της να απουσιάζουν. 
Παρά ταύτα, τα δεδομένα δεν είναι τόσο αυτονόητα και οι εξελίξεις πιθανότα θα επηρεαστούν από δύο άλλες παραμέτρους: την αποχή και την ψήφο του πλειοψηφούντος «κόμματος των ανέργων».

Και τα δύο στοιχεία φαίνεται πως διαμορφώνουν προς το παρόν μία «μαύρη τρύπα» στις κάλπες, η οποία απειλεί να ρουφήξει όχι μόνο την πολιτική τάξη, αλλά και την χώρα ολόκληρη.

Κ. Αντωνίου

Reporter