(Ανοιχτή επιστολή στoυς φτύνοντες τη Γιουροβίζιο
και τις εκλογές)
Παίδες μου αγαπημένοι, γιατί βρίζετε τον νούμερο
ένα ευρωπαϊκό θεσμό;
Πρώτα απ' όλα είμεθα σε προεκλογική περίοδο για
την ευρωβουλή και πρέπει να τιμούμε κάθε ευρωπαϊκό θεσμό -πόσο μάλλον τον
μοναδικό θεσμό που γίνεται δεσμός μεταξύ των γελοίων πολιτών, δηλαδή όλων ημών.
Δεύτερο απ' όλα είστε γραμματείς και φαρισαίοι
υποκριταί.
Διότι σας ξέρω ρεμάλια, βρίζετε, βρίζετε δημόσια
αλλά ιδιωτικά μαζεύετε το παρεάκι στο λιβιγκρού, αράζετε με πίτσες, μπύρες,
τσιγάρα και χαχανίζετε ασύστολα το βράδυ του τελικού.
Μη σου πω ψηφίζετε κιόλας, ενώ στις ευρωεκλογές
όχι -εσένα λέω ρεμάλι που βαρέθηκες στις τελευταίες εκλογές να πας μέχρι το
χωριό της μάνας σου, όπου κείνται λησμονημένα τα εκλογικά σου δικαιώματα, για
να ψηφίσεις τον έρμο που θέλεις να σε αντιπροσωπεύσει στην ελληνική βουλή, στον
δήμο, στην ευρωβουλή. Βέβαια, σε νιώθω.
Είσαι τόσο μέγας που ποιος, ποιος, ποιος μωρό
μου ποιος μπορεί να σε αντιπροσωπεύσει ΕΣΕΝΑ;
Οπότε, πού να τρέχεις στις κάλπες με τους
κάλπηδες;
Όλοι οι υποψήφιοι σου βρωμάνε και σου ξυνίζουν.
Εσύ θα ήθελες κάτι πιο γκλαμ για να κινητοποιηθείς.
Κάτι σε Σωκράτη-εσύ-σουπερστάρ φαντάζομαι.
Οπότε αφού δεν κατεβαίνει ο Σωκράτης, εσύ θα
μείνεις αγέρωχος και αχαρτογράφητος στην καναπεδάρα σου να φασκελώνεις
τα αποτελέσματα καθώς βγαίνουν ένα-ένα σαν τους βρουκόλακες μετά τη δύση του
ηλίου.
Και αφού έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί τόση
άρνηση;
Γιατί δεν δέχεσαι την αβάσταχτη ελαφρότητα του
ανθρώπινου είδους;
Πόσα βαθυστόχαστα μπεστ σέλερ πρέπει να γράψει ο
Κούντερας για να σε πείσει ότι κατά βάθος είμαστε όλοι φρόκαλα;
Ότι κατά βάθος προτιμάμε να συζητάμε πόσο
ντενεκέδες είναι αυτοί που ψηφίζουν οι ντενεκέδες συμπατριώτες μας, παρά να
πάρουμε τα πόδια μας να πάμε εμείς στο εκλογικό τμήμα και να ψηφίσουμε;
Ή ότι κατά βάθος δεν έχουμε ιδέα τι σκατά πάνε
να κάνουν αυτοί στην ευρωβουλή;
Εσύ νομίζεις ότι πάνε να φάνε τα γαμάτα
σοκολατάκια Βρυξελλών, να πιούνε κανά κοκτέιλ, να κάνουν τρελό shopping στο
duty free και να γυρίσουν πίσω στο σπιτάκι τους, στην Ελλαδάρα μας, με το
χοντρό μισθουλάκι στην τσέπη.
Το γεγονός ότι η Βρυξέλλα δεν βγάζει μόνο
σοκολατάκια αλλά και τα ¾ των νόμων που σου ρημάζουν τη ζωή, αγνοείται χαλαρά.
Οπότε σκάσε και ψήφισε την Κοντσίτα χωρίς ενοχές
αγάπη μου.
Μια χαρά κοπελάρα με τα όλα της είναι.
(Κυριολεκτώ εν προκειμένω: απ' όλα έχει: φωνάρα, κορμάρα, ταλεντάρα. Μέχρι και
μούσι έχει η κοπέλα).
Και συμφιλιώσου πια με την ανθρώπινη συνθήκη:
ανέκαθεν ήταν για μας πιο ανακουφιστικό να συζητάμε αν φορούσε βρακί η
Παπαρίζου στη Γιουροβίζιο, παρά το αν θα μείνουμε χωρίς βρακί εμείς στα χρόνια
που έρχονται.
Tο κορίτσι του διπλανού
portal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου