Βρε τι έπαθε ο κυρ Φώτης!

Οι ευρωεκλογές είχαν πολλά «απρόοπτα».

Το κυριότερο εκ των οποίων  ήταν το σχετικά ανεβασμένο ποσοστό που πήρε το θνησιγενές ΠΑΣΟΚ, και που απέδειξε και στον πιο σκεπτικιστή, ότι τελικά ο Μπένυ είναι απέθαντος… κανονικός  χαϊλάντερ.

Και το ΠΑΣΟΚ … κατσαρίδα.

Ένα άλλο «απρόοπτο» ήταν και το κάζο που έπαθαν οι Αν.Ελ. του ψεκασμένου Πάνου, που  απέδειξε ότι το συγκεκριμένο κόμμα - συνονθύλευμα ανερμάτιστων αγαναΧτιστών, είχε ζωή και λόγο ύπαρξης  μόνο όσο υπήρχε κρίση.

Όσο  όμως απομακρύνεται η κρίση και το φάντασμα της χρεοκοπίας (παρά τις προσπάθειες του Αλέξη) τόσο εκλείπει και ο λόγος ύπαρξης των Αν. Ελ.

Οπότε σε λίγο ίσως να μείνουμε χωρίς Χαϊκάλη και χωρίς Ραχήλ, και τι θα κάνουμε μετά χωρίς γελωτοποιούς;

Το μεγαλύτερο όμως απρόοπτο είναι αυτό που έπαθε ο κυρ Φώτης και η ΔΗΜΑΡ.

Η άλλοτε μεγάλη ελπίδα για την ανασύνταξη και την ανάκαμψη της λαβωμένης και διεφθαρμένης κεντροαριστεράς, που σήμερα όμως στηρίζεται στα στιβαρά χέρια της … Εύας Καϊλή.

Τι ήταν αυτό που έπαθε ο καημένος ο Κουβέλης, που σίγουρα αποτελεί τον μεγάλο ηττημένο των εκλογών;

Ούτε ο ίδιος ο Βαρεμένος δεν το περίμενε.

Δεν έχασε μόνο τα ποσοστά του, αλλά έχασε και την πολιτική του οντότητα… την πολιτική του ταυτότητα.

Μπήκε στο χρονοντούλαπο δηλαδή της ιστορίας, όπως θα έλεγε και ο Αντρέας.

Για δεύτερη φορά στην καριέρα του, η πρώτη ήταν με τον Μητσοτάκη ως υπουργός Δικαιοσύνης αν θυμάμαι καλά, ο κυρ Φώτης προσπάθησε να δείξει το μετριοπαθές πρόσωπο της Αριστεράς, συμμετέχοντας σε μια κεντροδεξιά κυβέρνηση.

Και για δεύτερη φορά έφαγε τα μούτρα του.

Ενώ δηλαδή είχε την ευκαιρία να προσφέρει τα μέγιστα στη προσπάθεια του Σαμαρά να ορθοποδήσουμε, ελέγχοντας από τα αριστερά τις όποιες αντιλαϊκές κινήσεις, ο κυρ Φώτης επέλεξε να θυσιαστεί για την … αμαρτωλή ΕΡΤ.

Θεωρώντας μάλλον ότι βρήκε το δικό του Κούγκι, που όμως αποδείχτηκε μια ακόμη χίμαιρα.

Επαναστάτης δηλαδή χωρίς αιτία…

Και η απομάκρυνσή του από τη κυβέρνηση του ανταποδόθηκε με απομάκρυνση από το πολιτικό σκηνικό γενικά, αφού πλέον τα ποσοστά του κόμματός του είναι μικρότερα και από αυτά των … Κυνηγών!

Και δεν είναι μόνο η πατάτα του με την ΕΡΤ.

Είναι και το γεγονός ότι έτσι στα ξαφνικά πέρσι, αφήνοντας πίσω του τον Σαμαρά, αποφάσισε να το παίξει σκληρή αντιπολίτευση, διαγράφοντας με μια μονοκονδυλιά τον έναν ολόκληρο χρόνο κυβερνητικής του ευθύνης.

Θεωρώντας δηλαδή ότι ο λαός τρώει κουτόχορτο, και ξεχνάει.

Ο λαός όμως του έδωσε φτερά με σκοπό να συμμετέχει στη συγκυβέρνηση και να παίζει κάποιον «αριστερό» εποικοδομητικό  ρόλο.

Αν ήθελε στείρα αντιπολίτευση, τότε υπάρχει και ο σέξι Αλέξης, για να μην αναφερθώ στο ΚΚΕ του φύσει και θέσει αρνητή Κουτσούμπα.

Και σαν να μην έφταναν όλες αυτές οι αυτοκτονικές κινήσεις, τι πήγε και έκανε τελευταία ο κυρ Φώτης;

Συναγελάστηκε με εκείνο το τμήμα του σάπιου Πασόκ, που ακόμη και οι Συριζαίοι άφησαν απ έξω, καταφεύγοντας στην στήριξη του Χάρη (δια τούτο λέγω) Καστανίδη, και του ίδιου του ΓΑΠ!

Μπορεί και του Χάρη Τσιώκα… ποιος ξέρει;

Αν είναι δυνατόν…

Και βεβαίως, πήρε από τους ψηφοφόρους την απάντηση που του άξιζε.

0.9% νομίζω, αν και πολύ μου ακούγεται.

Τελικό συμπέρασμα;

Ο κυρ Φώτης είναι κι αυτός ένας από εκείνους τους αριστερούς που λούστηκαν στη δόξα και στην καταξίωση, χωρίς να το αξίζουν.

Απλά έτυχαν σε μια γενιά, η οποία λόγω ιστορικών συγκυριών, θαύμαζε τους δήθεν σοφούς φίλους του λαού, που απλά δήλωναν αγωνιστές, δημοκράτες, και αριστεροί.

Όποιοι και να ήταν αυτοί.

Ακόμη και τενεκέδες ξεγάνωτοι.

Ή απλά πολιτικοί απατεώνες.

Και τα αποτελέσματα αυτής της «λατρείας της αριστερής προσωπικότητας» τα λουζόμαστε εδώ και μερικά χρόνια ξεκάθαρα πλέον.

Οπότε, ο κυρ Φώτης ήταν λίγος για τους ρόλους που ανέλαβε.

Η ανάταση της κεντροαριστεράς θα πρέπει να περιμένει νέους σωτήρες.

Η μπάλα τώρα βρίσκεται στα πόδια της Εύας και του Μπένυ…

Τι άλλο να πω;

Strange Attractor

ΥΓ- Το άρθρο αυτό γράφτηκε σήμερα το πρωί.

Το απογευματάκι έμαθα ότι τελικά ο κυρ Φώτης αποφάσισε να παραιτηθεί από πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, αφήνοντας ορφανή την κεντροαριστερά.

(Και τώρα τι θα κάνει μόνος και απροστάτευτος ο Καστανίδης);

Του εύχομαι όμως  καλή τύχη, και άντε να ολοκληρωθεί το  όνειρό του, και να γίνει κι αυτός πρόεδρος της Δημοκρατίας (χικ).