Το ευρωπαϊκό όραμα της Γιούλας Μπουρδόλη…

Πάρα πολλοί φίλοι με παρακάλεσαν να ζητήσω από τη Γιούλα να καταθέσει τις απόψεις της για την Ευρώπη, εν όψει των εκλογών της Κυριακής.

Το έκανα.

Και η Γιούλα ανταποκρίθηκε.

Μεγάλη τιμή για το μπλογκ μας.

Απολαύστε λοιπόν τη Γιούλα, στο ξεδίπλωμα της σκέψης της…

Από μικρό κορίτσι είχα ένα όραμα που έκαιγε τα στήθια μου (που είναι και λιμπιστερά σαν πεπόνια με μέλι).

Ένα όραμα για μια αλλιώτικη Ελλάδα σε μιαν αλλιώτικη Ευρώπη…

Από μικρό κορίτσι έζησα την πραγματική Ελλάδα, αυτήν του μόχθου, όταν ο αείμνηστος πατέρας μου, παρασημοφορημένος υπαξιωματικός της εθνικής αγροφυλακής, με έπαιρνε μαζί του στις περιπολίες των αγρών, των δασών, και των καφενείων της ορεινής Γορτυνίας, εκεί όπου πολεμούσε μόνος του τις συνομωσίες και τις ανταρσίες των μπολσεβίκων, με αποτέλεσμα να γίνω ένα με τη φύση, και πολλοί να με αποκαλούν «η κόρη των αγρών»…

Εκεί άλλωστε, στην ελληνική ύπαιθρο,  έμαθα τα μυστικά της αγνής ομορφιάς, που χρησιμοποιούν επί αιώνες οι σκληραγωγημένες γυναίκες του βουνού και της στάνης.

Σε στάνη έμαθα και τα άλλα  μυστικά της φύσης, τα πονηρά…

Εκεί έμαθα να τρίβω το γυμνό κορμί μου με γιδοτύρι Γρεβενών, ειδικά τις πτέρνες μου, για να είναι μαλακή η επιδερμίδα, και ποθητή στα αγόρια.

Εκεί έμαθα να λούζομαι με φρέσκο γαϊδουρίσιο γάλα, που ενδυναμώνει την τρίχα και την κάνει σαν μπατανόβουρτσα..

Εκεί έμαθα τα οφέλη για την υγεία της πλούσιας τριχοφυίας, σε ολόκληρο το κορμί (ολόκληρο λέω πονηρούληδες).

Εκεί έγινα αυτό που είμαι: Η Μπουρδόλη που με ποθούνε όλοι.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα που ένιωσε το άγουρο και άτριχο τότες κορμί μου, έγιναν μέσα στα λασπωμένα χωράφια, την εποχή του θερισμού.

Ακόμη θυμάμαι τον Μπάμπη τον αλανιάρη, που με ήθελε παράφορα, αλλά εγώ δεν ενέδωσα για να μη θεωρηθώ εύκολη, και απλά τον ανακούφισα με το χέρι.

Το μετάνιωσα πολλές φορές η καψερή, αφού ο Μπάμπης σκοτώθηκε λίγο μετά όταν τον πάτησε μια κομπίνα του προγράμματος της μηχανικής καλλιέργειας της Φρειδερίκης, και λυπάμαι που δεν του δόθηκα, αφού τόσο πολύ με ποθούσε.

Πέθανε με τον ανολοκλήρωτο αυτόν καημό στη σκέψη του.

Ήμουν όμως τόσο μικρή και τόσο αθώα, σχεδόν δεκατριών, που αν με είχε καταστήσει έγκυο τι θα απογινόμουν; Ήταν και παντρεμένος ο ρημάδης…

Ήταν και αψύς και άγριος σε αυτά τα ζητήματα της καρδιάς ο μπαμπάς μου…

Για αυτό και αποφάσισα να μείνω παρθένα.

Και στη συνέχεια άγαμη. Και ορφανή!

Τιμώντας τη μνήμη τόσο του Μπάμπη όσο και του μπαμπά, που πέθανε  κι αυτός άδοξα, και συκοφαντημένος από τους κομμονιστές, οι οποίοι τον δηλητηρίασαν σε μια ύπουλη ενέδρα, θερίζοντάς τον με οπλοπολυβόλα εξ Αλβανίας και σφυροδρέπανα Τρικάλων, ψευδόμενοι όμως ότι δήθεν πήγε από  χαλασμένο τσίπουρο και πειραγμένες τσούσκες.

Αλλά τέτοιοι ήτανε και τέτοιοι παραμένουν οι κομμονιστές. Δείτε την Δούρου…
Εδώ λέγανε ότι ο μπαμπάς ήταν Σουμπερίτης στην κατοχή, ενώ η αλήθεια είναι ότι ήταν υπασπιστής του Αντών Τσαούς που πολεμούσε τον εαμοκομμονισμό στα Κερδύλια της Καβάλας.

Τέλος πάντων, οι φήμες ότι ο μπαμπάς πέθανε από ανακοπή και από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση από το πολύ πιοτό πάνω στη σόμπα του καφενείου της Κάτω Παζαρούδας είναι όλα ψέματα των κομμονιστών (θα το ξαναπώ, ο μπαμπάς δολοφονήθηκε άνανδρα).

Και ας τα αναπαράγει αυτά τα ψέματα συνεχώς η Σούλα η Καραμπούτσογλου, που της είχα εμπιστευτεί το ταμείο του συλλόγου Αγάμων Θυγατέρων όπου προήδρευσα επί δυο συναπτές δεκαετίες.

Κακό χρόνο να έχει, που τώρα εγγράφηκε στον Σύριζα, και απειλεί να με κανονίσει όταν έρθουν στα πράματα οι μπολσεβίκοι.

Αλλά θα δει. Έχω ράμματα για τη γούνα της… την παλιοκαλτάκα.

Που δεν είχε αφήσει φαντάρο για φαντάρο, τότε που την έστειλα στο Καλπάκι να οργανώσει την κλαδική Ηπείρου των αγάμων κορασίδων, και αυτή έβγαζε τα μάτια της στους στρατώνες της 8^ης Μεραρχίας.

Για να φανταστείτε, μέχρι που κάποιες γεροντοκόρες, από αυτές που τότε πρόσκεινταν στο Πασόκ, και τις είχα σαν αδελφές μου, συντάχθηκαν με την Σούλα, με διέβαλλαν, και αναγκάστηκα να τρέχω στα δικαστήρια σαν να ήμουνα καμιά άπλυτη κομμονίστρια, για να αποδείξω την αθωότητά μου.

Τέλος πάντων, αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα.

Αυτό που προέχει σήμερα είναι να πάμε μπροστά, ευρωπαϊκά.

Να ζήσουμε το όραμα του Παπάγου.

Να υψώσουμε τον ελληνικό ήλιο πάνω από την Ευρώπη.

Να δείξουμε στους σανδαλοφόρους Τεύτονες ότι εμείς είμαστε οι γεννήτορες του πολιτισμού, που πρώτοι πολεμήσαμε τον μπολσεβικισμό, και αναδείξαμε Σωκράτηδες, Περικλήδες, Καποδίστριες, Καζάκους, Ψινάκηδες  και Ζαγοράκηδες.

Για όλα αυτά τα σπουδαία ξεκίνησα η έρμη και έτρεξα στην εκλογική μου περιφέρεια τις προάλλες και ψήφισα ελπίδα.

Ψήφισα Ζαγοράκη.

Που μου θυμίζει τον Πρέκα τσολιά.

Μέχρι που δυστυχώς όπως έμαθα την επομένη, οι εκλογές ήταν για δημάρχους και όχι για περιφερειάρχες, και έτσι πήγε χαμένο το κουκί μου.

Μεθαύριο όμως ξαναψηφίζουμε

Και ψηφίζουμε το μέλλον.

Ψηφίζουμε τη προκοπή.

Ψηφίζουμε λοιπόν  κοινοτάρχη τον Κατσανέβα και επίτροπο τον Πολύδωρα, που τα λένε ωραία. (Μπορεί και τον Πούτσιακα στη Θεσσαλία)

Ο πρώτος έχει λέει σοφό σχέδιο για την οικονομία, και ο δεύτερος έχει μεγαλεπήβολο σχέδιο για το έθνος.

Αφήστε που ο μεν είναι γλυκούλης, και ο δε σοβαρός, ευθυτενής, και ελληνοπρεπής.

Αν είχε δε και μουστάκι, θα έμοιαζε του συγχωρεμένου του μπαμπά μου, που ήταν πολύ γενναίος και που είχε διατελέσει και βοηθός υποσταβλάρχη του βασιλέως Παύλου.

Εκεί στους βασιλικούς στάβλους είχε γνωρίσει και τον Ζαμπούνη, που κανονικά θα έπρεπε να φκιάξει κόμμα και να μας οδηγήσει, αντί να ασχολείται με τον ΠΑΟΚ και την Μενεγάκη.

Αλλά που μυαλό;

Σαν τον Φαήλο τον Κρανιδιώτη που λιποψύχησε και αποσύρθηκε από την κούρσα για κοινοτάρχης στο Τσοτύλι. Κρίμας που ήταν και λοκατζής.

Όπως και να’χει δεν θα μας παρασύρουν οι Στρατούληδες και οι Βενιζέλοι.

Εξάλλου ο Στρατούλης αποδείχτηκε αφερέγγυος, αφού ένα βράδυ με το πρόσχημα της συνεργασίας μας, με στρούμωξε σε μια γωνιά με σκοπό να με κουτουπώσει.

Αγνοώντας ότι εγώ έχω αρχές, και δεν ενδίδω σε ακόλαστες προτάσεις.

Ειδικά από κομμονιστές.

Το πολύ πολύ να τους ανακουφίσω αλλιώς… τιμώντας την παρθενία μου.

Ξέρω, πλατειάζω.

Έχω ξεφύγει από το θέμα μας.

Αλλά πονάω η γυναίκα.

Πονάω για τον τόπο.

Ο οποίος αν θέλουμε να προκόψει, θα πρέπει να κάνουμε μεταρρυθμίσεις μέσα στα πλαίσια της Ευρώπης.

Όπως για παράδειγμα να ιδρύσουμε μια νέα πανευρωπαϊκή αγροφυλακή, που να καλύπτει με την εξουσία της όλα τα χωράφια και τα κτήματα της ηπείρου, που τα έχουνε βάλει στο μάτι οι τροτσκιστές του Σκουρλέτη.

Και να της δώσουμε και αυξημένες αρμοδιότητες, όπως π.χ. την προστασία των ακτών, των πάρκων, και των λούνα παρκ.

Μόνο με μια τέτοια διευρυμένη υπερεσία θα σωθεί η Ευρώπη, και θα δικαιωθεί ο μπαμπάς μου που είχε αυτό το όραμα, και που πέθανε με αυτόν τον καημό.

Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.

Πάνω απ όλα η αγροφυλακή, που λέει και ο Πολύδωρας, ο οποίος ήθελε να με αρραβωνιαστεί τότες που ήμουν ζουμερή, αλλά δεν τον άφησα διότι με παρακολουθεί από κει πάνω ο μπαμπάς, που είχε και βαρύ χέρι.

Χώρια που θα έχανα και τη σύνταξη…

Για αυτό, όλα τα ζαρκαδάκια που με ποθούνε, τα λέω να ψηφίσουν ευρωπαϊκά.

Μεθαύριο είναι μια μεγάλη ευκαιρία να αφήσουμε πίσω μας το παρελθόν, και να πορευτούμε σε μια νέα σύγχρονη Ελλάδα, με μπροστάρηδες τους αγροφύλακες και την Ιερά Σύνοδο.

Εγώ δεν ξέρω αν θα προλάβω να ψηφίσω, αφού έχω κλείσει μασάζ και χαλάουα στο Πόζαρ, διότι την Δευτέρα παγαίνω ταξίδι στην Γουατεμάλα, με έξοδα του ΕΟΠΥ, όπου με περιμένει για τις ετήσιες ιατρικές εξετάσεις ο πρωκτολόγος μου, που με παρακολουθεί στενά από τότε που έκανα την λεύκανση, η οποία ήταν ιατρική πράξη και όχι για τα λούσα μου όπως διαδίδει η Καραμπούτσογλου, φωτιά να την κάψει.

Θέλω να είμαι λιμπιστερή.

Αυτό ήταν και το μαράζι του μπαμπα.

Αυτά.

Γιούλα Μπουρδόλη (που με ζουλεύουν όλοι).