Τα δικά μου συμπεράσματα από τις χθεσινές εκλογές…

Πάει κι αυτό.

Μια μπόρα ήταν και πέρασε.

Για μια ακόμη φορά, η χώρα αντίκρισε την άβυσσο, αλλά δεν πήδηξε.

Οι χάντρες που υποσχέθηκε δεξιά και αριστερά σε κάθε πικραμένο ο Αλέξης αποδείχθηκαν τενεκεδένιες, και ο λαός τελικά δεν μάσησε.

Πλην των πλέρια αγαναΧτισμένων, που μέσα στη παραζάλη τους, και στην οργή τους, πριμοδότησαν τον Σύριζα, και όλους τους υπόλοιπους πράκτορες του χάους, προσδοκώντας μια  άμεση επιστροφή σε μια άλλη Ελλάδα της μάσας, που δυστυχώς όμως (για αυτούς) έφυγε για πάντα…

Έτσι, το γενικό πρώτο συμπέρασμα είναι ότι προσωπικά έπεσα έξω στα ποσοστά ΝΔ- Σύριζα, αφού τα έβλεπα ανάποδα, και δηλώνω μέα κούλπα,  αλλά αν μη τι άλλο νίκησε η σταθερότητα.

Που όλως περιέργως, εκτός από τον Σαμαρά, την εκπροσωπεί και το Πασόκ του Βενιζέλου, ο οποίος αποδεικνύεται … απέθαντος.

Σαν τις κατσαρίδες ένα πράγμα, που υποτίθεται ότι θα επιβιώσουν ακόμη κι αν γίνει πυρηνικός πόλεμος.

Με αποτέλεσμα να τον έχει βάρος στο κεφάλι του ακόμη 1-2 χρόνια ο έρμος ο Σαμαράς, που περπατάει και παραμιλάει με όλα αυτά που αναγκάζεται να υποστεί, μπας και πάρει μπροστά ο τόπος. 

Και λέω ότι κερδισμένη βγαίνει η σταθερότητα, διότι ο Σύριζα νίκησε μεν, δεν κέρδισε δε.

Ακόμη μια φορά, ο Αλέξης πήγε διψασμένος στο ποτάμι, αλλά νερό δεν ήπιε.

Διότι παρά το ότι ο λαός μας γουστάρει και πριμοδοτεί τσαρλατάνους, μοντέλες, τραγουδιάρες, και γενικά κάθε είδους μαϊντανό, εν τούτοις στον Αλέξη και στη σαλεμένη παρέα του κολλάει.

Μπορεί να δίνει το 12άρι του στον σέξι Κοντσίτα, ή να στέλνει στις Βρυξέλλες στραβοχυμένους  Άριους(!), αλλά μέχρι εκεί.

Στον Σκουρλέτη και στους συν αυτώ δεν δίνει ξεκάθαρη εντολή.

Τους έχει στο περίμενε…

Σαν να παίζει με τα νεύρα τους.

Άσχετα με τους πανηγυρισμούς της λοχία Δούρου, η οποία ως άλλη Φώφη, μετά τα πρώτα ταρατατζούμ,  θα ξεχαστεί κι αυτή για καμιά τέσσερα πέντε χρόνια.

Σκεφτείτε μόνο το εξής απλό: Είθισται πάντα και παντού, η κάθε κυβέρνηση να χάνει πόντους εξαιτίας της κυβερνητικής φθοράς. Ακόμη και σε εποχές παχέων αγελάδων.

Και η κάθε αντιπολίτευση που ανέξοδα καταγγέλλει και υπόσχεται τα πάντα να κερδίζει πόντους.

Βάλτε στην εξίσωση την αναγκαστικά σκληρή και ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά τα τελευταία δυο χρόνια, συν το γεγονός ότι (όπως και να έχει) οι ευρωεκλογές είναι χαλαρή ψήφος… και τι έχουμε;

Ο Σύριζα θα έπρεπε κανονικά να πάρει ποσοστά Τσαουσέσκου.

Και όμως…

Συνεπώς, για να το ξεκαθαρίζουμε, ο Σύριζα δεν κέρδισε.

Όπως βέβαια δεν κέρδισε ούτε η ΝΔ.

Αυτοί που κέρδισαν είναι η σταθερότητα μεν, και η Χρυσή Αυγή δε.

Α, ξέχασα, κέρδισε και ο Ζαγοράκης, που από αύριο θα «ανταπεξελθέρχεται» στις Βρυξέλλες, ξεδιπλώνοντας το ευρωπαϊκό του όραμα.

Κέρδισε και η Καϊλή, που επί τέλους δικαιώνεται.

Και που δεν θα χρειάζεται πια να τρέχει κάθε βράδυ στα σκυλάδικα, και να τρώει στη μούρη τις γαρδένιες του Ιβάν, για να παραμένει στην επικαιρότητα και να βγάζει τα προς το ζην.

Τώρα θα μας εκπροσωπεί επάξια στο ευρωκοινοβούλιο.

Παρέα με την Ιωάννα Λίλη, με την οποία σίγουρα θα μοιράζονται τις ίδιες «ευρωπαϊκές» ανησυχίες (που πουλάνε ποιες τσάντες, κραγιόν, κλπ).

Χώρια που θα γνωρίσουν πιένες και τα εκεί ελληνάδικα.

Και εν πάση περιπτώσει, έχασε η ευρωπαϊκή Αριστερά τον τρισμέγιστο Κρίτωνα, αλλά κέρδισε την Εύα!

Κάτι είναι κι αυτό. 

Τους πασόκους λυπάμαι, που έκαναν όλον αυτόν τον αγώνα για να κρατηθούν στην επιφάνεια, και τι κέρδισαν;

Να πάει στην ευρωβουλή αυτό το βρεγμένο σπίρτο! Για γέλια είμαστε…

Από κει και πέρα, προσωπικά έπεσα έξω (πανηγυρικά αυτή τη φορά) όσον αφορά στο Ποτάμι, που περίμενα να πάρει πολύ πιο ψηλό ποσοστό, και το οποίο κι αυτό στέλνει τελικά στις Βρυξέλλες έναν «μαϊντανό» (του πνεύματος),  αφήνοντας πίσω μια εξαιρετική και ορεξάτη Χριστίνα Ταχιάου, που θα μπορούσε όντως να προσφέρει, ή τον πανάξιο καθηγητή Κουρέτα.

Αλλά τι να λέμε; Εδώ είναι Βαλκάνια, και όλοι εμείς τσολιάδες, και γι αυτό ψηφίζουμε Μπέο, Μπάρμπα, Γλέζο, Γλέτσο, και Ψινάκη… ποια Ταχιάου και ποια Γιαννόπαπα μας τσαμπουνάς ρε συ γραφικέ;

Κέρδισε και η αποχή, αφού όλες ανεξαιρέτως οι παραλίες της Χαλκιδικής ήταν χθες όλη μέρα τίγκα στους νέους, που πολύ αμφιβάλλω αν μπήκαν στο κόπο να αφήσουν τα μπιτσόμπαρα και τα μοχίτος για να πάνε στη πόλη και να ψηφίσουν τον… υπέργηρο κόουτς που μάχονταν  τον Μπούλη.

Και τέλος να μη ξεχνάμε κάτι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο.

Πέραν της ισχυρής παρουσίας της μειονότητας στη Θράκη, που καταγράφηκε εκλογικά.

Και πέραν του ότι θα στείλουμε τρεις αγράμματους ναζιστές στο ευρωκοινοβούλιο.

Μιλάω για το περίπου συνολικό 17% που πήραν όλα εκείνα τα κόμματα που δεν μπόρεσαν να σπάσουν το φράγμα του 3%.

Και που περιλαμβάνουν από τη ΔΗΜΑΡ, και τις γέφυρες του Τζίμερου,  μέχρι το κόμμα των Ελλήνων Κτηνοτρόφων!

Ακόμη και ο πολύς Κατσανέβας, που ήλπιζε στην έκπληξη, δεν πήρε πάνω από 0.03%.

Όπως δεν τα πήγε καθόλου καλά ούτε ο κυρ Φώτης, παρά την υποστήριξη τόσο του ΓΑΠ όσο και του Χάρη (δια τούτο λέγω) Καστανίδη, με αποτέλεσμα να τείνει προς οριστική εξαφάνιση.

Τόσο καλά.

Και ο μόνος τρόπος για να εξαλειφθεί αυτό το φαινόμενο των 50 και βάλε  κομμάτων, με όλη την αδικαιολόγητη σπατάλη (σε χαρτί, κλπ) που συνεπάγεται, είναι να καθιερωθεί επιτέλους κάποιο υψηλό παράβολο (ας πούμε 100.000 ευρώ) προκειμένου να μπορεί κάποιο κόμμα να συμμετέχει στις ευρωεκλογές.

Αλλιώς θα γεμίζουμε από Βεργήδες, Πανίκες, και λοιπούς ζαλισμένους χομπίστες σωτήρες, χώρια το απίθανο χαρτομάνι.

Για να μη πω ότι μπορεί να δούμε μέχρι και τη Γιούλα Μπουρδόλη να ιδρύει κόμμα… αφού είναι σχεδόν τσάμπα.

Τελικό και γενικό συμπέρασμα;

Η Βαστίλη δεν έπεσε, η υπερπροσπάθεια της χώρας συνεχίζεται, και αν όλα πάνε καλά, με λίγες μελετημένες καθοριστικές διορθωτικές κινήσεις από πλευράς Σαμαρά, κυρίως στην φορολογική μας αφαίμαξη, στις επόμενες εθνικές εκλογές ο Αλέξης θα δει οριστικά τη πόρτα εξόδου από το πολιτικό σκηνικό, και η χώρα ίσως επιτέλους να ανασάνει.

Μέχρι τότε μπορεί να συνεχίσει να παριστάνει τον Τσε, παίζοντας (ανέξοδα και εκ του ασφαλούς) με τα κουβαδάκια του.

Δεν θα έχει και τον Ευρωπαίο πλέον Γκλέζο από δίπλα να τον τσιγκλά όλη την ώρα  για λαϊκές εξεγέρσεις και πολιτικές ανατροπές…

Και κάτι τελευταίο που το θυμήθηκα τώρα: Αν και έχουμε σκληρή χούντα αφού, εν τούτοις χθες μέτρησα περίπου 8-10  (μπορεί και παραπάνω) ψηφοδέλτια αριστερών, κομμουνιστικών κομμάτων.

Από τον Σύριζα μέχρι τους σκληροπυρηνικούς τροτσκιστές.

Για τόση χούντα μιλάμε…

Strange Attractor