Να τα βάζουμε σε μια σειρά…

Η κρίση έχει αλλάξει τα πάντα στην ζωή μας.

Έχει αλλάξει την Ελλάδα που ξέραμε, και που δυστυχώς βασίζονταν σε δανεικά, ζώντας μια κάλπικη και τεχνητή ευημερία.

Από κει και πέρα, αντικρίσαμε την άβυσσο, πλην όμως καταφέραμε να σταθούμε όρθιοι (έστω τρεκλίζοντας) χάρη στο γεγονός ότι δεν ακούσαμε τις σειρήνες του λαϊκισμού, και όλους όσοι ονειρεύονταν καταστάσεις Βενεζουέλας, για να μη πω Αλβανίας του Χότζα.

Η συγκυβέρνηση των τελευταίων δυο χρόνων, καλώς ή κακώς, και παρά τις εσωτερικές της έριδες και διαφωνίες, έκανε δουλειά.

Προσωπικά πιστεύω ότι αν δεν είχαμε την ανάγκη του κυρ Φώτη (όσο άντεξε) και του Μπένυ, και αν αφήνονταν μόνος του ο Σαμαράς, χωρίς τρικλοποδιές από παντού, τότε η κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη, αφού ούτως ή άλλως οι όποιες θυσίες ήταν απαραίτητες, και πραγματοποιήθηκαν, άσχετα αν έβαζαν φρένο στις μεταρρυθμίσεις οι δυο συγκυβερνώντες, που ακόμη βασίζονται σε ιδεοληψίες περασμένων εποχών, ψάχνοντας ψηφαλάκια σε θολά νερά για να συνεχίσουν να υπάρχουν πολιτικά.

Και για όλα αυτά φταίει το κομμάτι εκείνο των «κεντροδεξιών» (προφανώς ψεκασμένων)  που πήγαν με τον Καμένο(!), στερώντας την αυτοδυναμία στον Σαμαρά, και στην ουσία βλάπτοντας ανεπανόρθωτα τη χώρα.

Παρόλα αυτά όμως, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, και ο καθένας ας αναλογιστεί τις ευθύνες του.

Από κει και πέρα έχουμε πάντα τον «φόβο» του Αλέξη και της αλλοπρόσαλλης παρέας του, που συνεχώς υποσκάπτει το μέλλον μας, απευθυνόμενος σε μια μερίδα Ελλήνων που είτε δεν καταλαβαίνουν τι παίζει, είτε κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.

Διότι δεν μπορώ να φανταστώ πως υπάρχουν στοιχειωδώς νοήμονες άνθρωποι στην Ελλάδα του 2014 που πραγματικά πιστεύουν ότι ο Αλέξης θα πατήσει ένα κουμπί, και όλα ως διά μαγείας θα επιστρέψουν στο 2008, και θα ξαναβγούμε στους δρόμους με τα Καγιέν, και θα αρχίσουμε και πάλι να πετάμε γαρδένιες ο ένας στον άλλο, ακούγοντας τον Πάνο Κιάμο…

Αυτά δεν γίνονται.

Όπως δεν γίνεται να αφοπλιστεί η αστυνομία, να προσληφθούν στο δημόσιο όλοι οι Έλληνες, να δοθούν επιδόματα στους λαθρομετανάστες, ή να καταργήσουμε τον στρατό αφήνοντας τα σύνορά μας ελεύθερα και ανοιχτά…

Και όμως αυτά και άλλα πολλά παρόμοια ευαγγελίζεται ο Σύριζα, άσχετα αν οι μισοί περίπου από τους ψηφοφόρους του δεν το γνωρίζουν, τυφλωμένοι από την αγανάΧτηση, και το αντικυβερνητικό τους μένος.

Από μία άποψη τους καταλαβαίνω απόλυτα.

Κι εγώ αν ήμουν απολυμένος, άνεργος, ή γονατισμένος οικονομικά, ίσως να έβγαινα στους δρόμους και να ζητούσα να πέσουν κεφάλια… Δεν ξέρω.

Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι σε μια δύσκολη κατάσταση αυτό που χρειάζεται είναι μια οργανωμένη και συντεταγμένη προσπάθεια προκειμένου να ορθοποδήσουμε και όχι άρνηση για την άρνηση ή άναρθρες και ασυνάρτητες κραυγές, και φρούδες ελπίδες βασισμένες σε μαϊμού υποσχέσεις ενός παντελώς ακατάλληλου και άκαπνου ημιμαθούς πολιτικού.

Για αυτά υπάρχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο Καζάκης, και άλλοι πειραγμένοι, με τους οποίους θα μπορούσαν να εκτονωθούν οι «επαναστάτες» ανάμεσά μας.

Το να δίνουν όμως δημοσκοπικά φτερά στον Σύριζα κάποιοι κατά τα άλλα νορμάλ συμπατριώτες μας αγγίζει τα όρια της ψυχιατρικής επιστήμης.

Εξάλλου, δεν ακούνε τον Γλέζο που μιλάει για νέες θέσεις απασχόλησης στα … φράγματα; Αυτό θέλουν;

Δεν βλέπουν την Δούρου, που μόλις άκουσε ότι βγαίνει με 35%, το έπαιξε επιλοχίας της χούντας, κάνοντας ακόμη και τον Καιάδα  να φαίνεται μπροστά της άκακο αγοράκι;

Δεν καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος προχωράει, και ότι έχουμε την μοναδική ευκαιρία να αφήσουμε πίσω τις στρεβλώσεις και τις αγκυλώσεις της παλιάς κακιάς Ελλάδας;

Να πούμε οριστικά αντίο στις συντεχνίες, στα λαμόγια, στους συνδικαλισταράδες, στους πολιτικούς απατεώνες, και σε όλα αυτά που μας έφεραν εδώ;

Πιστεύει κανείς αλήθεια ότι ο Σύριζα είναι η λύση;

Με ποιον;

Με τον σέξι Αλέξη, τον πάλαι ποτέ καταληψία;

Τον Βούρτση;

Τον Πάντζα;

Τον Κατρούγκαλο;

Τους επενδυτές της Black Rock;

Ή τα λαμόγια του παλιού βρώμικου Πασόκ που μάζεψε στους κόλπους του;

Με ποιους;

Ο βασιλιάς είναι γυμνός, και τον λένε Αλέξη.

Έτσι απλά.

Για αυτό, την Κυριακή που μας έρχεται θα πρέπει να αναλογιστούμε όλοι μας το τι ακριβώς παίζει, και ποιο είναι το διακύβευμα για τη χώρα και για τα παιδιά μας.

Θα αφήσουμε το μέλλον μας στα χέρια των μαθητευόμενων μάγων;

Αν θέλουμε να κάνουμε στροφή 180 μοιρών, και να αρχίσουμε την οπισθοδρόμηση, ναι.

Αν όχι, ψηφίζουμε Σαμαρά (Γιαννόπαπα μονοκούκι) και πάμε όλοι μαζί να παλέψουμε για την ανάκαμψη.

Ρίχνοντας την αλαζονική παρέα του Αλέξη στον κάλαθο των ιστορικών αχρήστων.

Εκεί που ανήκει δηλαδή (βλ. 3-4%)

Απλά πράγματα.

Strange Attractor

ΥΓ- Και επειδή σκρίπτα μάνεντ, και επειδή βλέπω παντού αν όχι πανικό αλλά τουλάχιστον λιποψυχία στις τάξεις των νεοδημοκρατών, το επαναλαμβάνω:

Την Κυριακή η ΝΔ θα πιάσει 25-28% και ο Σύριζα 23-25% και πολύ θα του είναι.

Ο κόσμος έχει αισθητήριο.

Το τι θα κάνει ο Μπένυ από κει και πέρα δεν το γνωρίζω.

Πάντως καλά θα ήταν να ξεκαθαρίσει το τοπίο μέσα στο καλοκαίρι, και ο κάθε κατεργάρης να πάει στο πάγκο του, αφήνοντας τον Σαμαρά μόνο του και χωρίς βαρίδια να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, επαναφέροντας την ομαλότητα και τη σταθερότητα στη χώρα.

Ίδωμεν…