Το αύριο... με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Συχνά προβληματιζόμαστε με τη πολυγλωσσία του σύριζα.

Άλλα κελεύουν οι προεδρικοί, άλλα η Αριστερή Πλατφόρμα, άλλα οι εκπρόσωποι των πρώην συνιστωσών.

Διαφορετικές θέσεις διατυπώνονται από το κο Στρατούλη ή το κο Γλέζο, διαφορετικές από το κο Δραγασάκη ή το κο Σταθάκη.

Σε ποιες άραγε να δώσει βάση κανείς;

Ακόμη και ο πρόεδρος του κόμματος μιλά αμφίσημα και ανάλογα με το ακροατήριο του φορά διαφορετικό κάθε φορά πουκάμισο.

Στη προσπάθεια μου να «ανακαλύψω» τις θέσεις του έπραξα το αυτονόητο. Μελέτησα την Ευρωχάρτα του κόμματος, το εκλογικό μανιφέστο με το οποίο κατέρχεται στις ευρωεκλογές.

Πρόκειται για θέσεις διατυπωμένες εγγράφως, που περιβάλλονται με την εγκυρότητα που τους προσδίδει η έγκριση τους από το σώμα της Κεντρικής Επιτροπής.

Ουσιαστικά αποτελούν τον οδικό χάρτη του σύριζα τόσο για την ευρωπαϊκή πορεία, όσο και για την εσωτερική διακυβέρνηση, όταν κληθεί από τους πολίτες να αναλάβει τις τύχες της χώρας.

 Δέχομαι λοιπόν αξιωματικά ότι οι θέσεις του κόμματος, όπως παρατίθενται, αναπτύσσονται και επεξηγούνται στην Ευρωχάρτα, είναι οι πλέον έγκυρες και «επίσημες» και, ασχέτως των λεκτικών ακροβατισμών εκάστου των στελεχών, είναι εκείνες τις οποίες οφείλουμε να λάβουμε υπόψη, να κρίνουμε και να σχολιάσουμε, αφού απηχούν τη βούληση του σώματος της Κ.Ε.

Ιδού μερικές από τις θέσεις που περιλαμβάνονται στο κείμενο:

1. «Θα επιβληθεί έλεγχος στη διακίνηση κεφαλαίων»:

Τι «υπόσχεται» εδώ ο σύριζα; Ότι θα εμποδίσει την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων εντός της χώρας (και προτείνει η θέση να υιοθετηθεί από την ΕΕ και την ευρωζώνη), προκειμένου να «διευκολυνθεί» η πολιτική του .

Μα η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων αποτελεί ένα από τα βάθρα της ευρωπαϊκής και ευρωζωνικής αντίληψης.

Μαζί με την ακώλυτη μετακίνηση ανθρώπων, εμπορευμάτων και ιδεών συνιστούν τα βασικότερα προτάγματα της και αποτελούν τη πεμπτουσία του «είναι» της.

Η υιοθέτηση αυτής της θέσης σε επίπεδο ΕΕ αυτομάτως θα αναιρούσε τη φύση και την ουσία της Ένωσης και βεβαίως δεν έχει καμία τύχη να γίνει αποδεκτή ως πρόταση.

Σε επίπεδο χώρας η εφαρμογή περιορισμών στη κίνηση κεφαλαίων είναι δυνατή μόνο υπό εξαιρετικά ιδιάζουσες συνθήκες, προσωρινά και μόνο με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΚΤ και του Eurogroup. Πχ για λόγους προστασίας της καταθετικής βάσης του τραπεζικού συστήματος (περίπτωση Κύπρου μετά την εφαρμογή του bail in).

Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν είναι δυνατή εντός των πλαισίων ΕΕ και ευρωζώνης. Οπότε μπορούμε να εικάσουμε ότι εμμονή στην εφαρμογή της συνεπάγεται ασυμβατότητα με το ευρωπαϊκό καθεστώς και αποπομπή της χώρας από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Και βεβαίως επιστροφή σε εθνική νομισματική μονάδα.

Εμμέσως λοιπόν και συγκαλυμμένα ο σύριζα φαίνεται να προκρίνει τη δραχμή ως απάντηση στο διαχρονικό ερώτημα «ευρώ ή δραχμή».

Κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να εξαγγέλλονται από ένα εν δυνάμει κυβερνητικό κόμμα με περισσή ευκολία θέσεις και πολιτικές που μόνο στο άκουσμα τους η αντίδραση των θιγομένων (πχ καταθετών, επενδυτών στο ΧΑΑ και τους ελληνικούς τίτλους κλπ) μπορεί να χρεοκοπήσει τη χώρα και τις τράπεζες σε μία ημέρα.

2. «Θα φορολογηθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων, οι μεγάλες περιουσίες, τα υψηλά εισοδήματα και η πολυτελής διαβίωση»:

Άλλη μία ιδιαζόντως προβληματική θέση.

Κατ’ αρχήν, έτσι όπως είναι διατυπωμένη, αφήνει να εννοηθεί ότι τα κέρδη των επιχειρήσεων, οι μεγάλες περιουσίες, τα υψηλά εισοδήματα και η πολυτελής διαβίωση δεν φορολογούνται.

Προφανώς εννοεί ότι δεν φορολογούνται επαρκώς κατά την αντίληψη της ΚΕ του σύριζα. Και η θέση αυτή είναι συμβατή με παλαιότερες τοποθετήσεις των κων Δραγασάκη και Σταθάκη, οι οποίοι επανειλημμένως είχαν διατυπώσει την άποψη ότι τα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ελλάδα είναι χαμηλά και πρέπει να αυξηθούν από το 36-37% στο 43-46%.

Τι επιφυλάσσει δηλαδή στους φορολογουμένους πολίτες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Πολύ μεγαλύτερο φορολογικό βάρος, ύψους 6-10 μονάδων του ΑΕΠ. Που μεταφράζεται σε συλλογή ετησίως εσόδων 11-18 δίς ευρώ περισσοτέρων από τα σημερινά. Και αυτό τη στιγμή που η οικονομία, οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι αδυνατούν ήδη να αντεπεξέλθουν στη φορολογική λαίλαπα της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, οι επιχειρήσεις κλείνουν κατά χιλιάδες, τα ληξιπρόθεσμα χρέη αυξάνονται ιλιγγιωδώς και ο αριθμός των νεόπτωχων από τις φοροεπιδρομές γιγαντώνεται.

Αν σκεφτούμε ότι συγκριτικά το ετήσιο έσοδο από την επιβολή του τέως ΕΕΤΑ, νύν ΕΝΦΙΑ, δεν ξεπερνά τα 3 δίς και τα έσοδα από τα τέλη κυκλοφορίας το 1,4 δίς, ας αναλογιστούμε τι σημαίνει επιπλέον αφαίμαξη 11-18 δίς ετησίως για τη κοινωνία.

Προφανώς σημαίνει αύξηση του ΦΠΑ κατά πολλές μονάδες και αύξηση των φορολογικών συντελεστών φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων σε επίπεδα άνω του 50% μεσοσταθμικά.

Εκεί στη Κουμουνδούρου, αφού πρώτα υποδέχτηκαν το παλαιό ΠΑΣΟΚ, ακολούθως υιοθέτησαν και τη θέση του πρώην προέδρου του.

Έτσι πιστεύουν ως νέοι ΓΑΠ ότι υπάρχει άφθονο χρήμα στην αγορά και σε αυτούς απομένει απλά ο τρόπος συλλογής του.

Τι κι αν οι επιχειρήσεις στενάζουν από την υψηλή φορολογία και ζητούν ελαφρύνσεις;

Τι κι αν μετακομίζουν κατά χιλιάδες σε γειτονικές χώρες σε αναζήτηση καλύτερης τύχης;

Τι κι αν η χώρα χρειάζεται ασμένως και αγωνιωδώς την εισροή πακτωλού επενδυτικών κεφαλαίων, που θα επενδυθούν στη πραγματική οικονομία, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα ελαφρύνουν την ανεργία;

Ο σύριζα σε όλα αυτά απαντά με προθέσεις δυσμενοποίησης του επενδυτικού και φορολογικού περιβάλλοντος. Και θέτει φραγμό σε κάθε, έστω λανθάνουσα, δυνητική επενδυτική διάθεση.

Στοχεύει επίσης, σε μια κορύφωση της υφιστάμενης στρέβλωσης, να τιμωρήσει έτι περαιτέρω όσους πέτυχαν κατά το παρελθόν να δημιουργήσουν πλούτο και να τον παγιοποιήσουν ή να τον επενδύσουν.

Δεν περιορίζεται στη πρόθεση επιβολής υψηλότερων φορολογικών συντελεστών, μα και στην ακόμη μεγαλύτερη απαλλοτρίωση ήδη φορολογημένου πλούτου. Μέχρι την ολοκληρωτική δήμευση του.

Στο σημείο αυτό η επήρεια από τα τέκνα του επιλέκτου στελέχους του κου Βούτση (ληστείες τραπεζών = απαλλοτρίωση καταθέσεων) είναι σαφής.

3. «Δεσμευόμαστε να ακυρώσουμε τις προωθούμενες ιδιωτικοποιήσεις και να επανακτήσουμε σε όφελος του δημοσίου συμφέροντος τις ήδη ιδιωτικοποιηθείσες επιχειρήσεις»:

Και στο σημείο αυτό έχουμε μια επανάληψη της τακτικής του Γ. Παπανδρέου, η κυβέρνηση του οποίου θα … επαναγόραζε τον ΟΛΠ.

Μια οικονομία καθημαγμένη, χωρίς ίχνος διαθέσιμων πόρων, που ακόμη έχει ανάγκη για να επιβιώνει τις δόσεις τις δανειακής σύμβασης, θα κληθεί να εξεύρει τα απαραίτητα κεφάλαια για την επαναγορά του ΟΠΑΠ, του ΔΕΣΦΑ, του ΟΛΠ (;), του Ελληνικού και όποιων άλλων επιχειρήσεων-τέως κρατικών μονοπωλίων κρίνουν οι υπεύθυνοι του σύριζα ότι αποτελούν στρατηγικής σημασίας τομείς της οικονομίας.

Πού θα βρεθούν τα χρήματα; 

Τι θα συμβεί με το προσωπικό που προσλήφθηκε από τους νέους ιδιοκτήτες;

Θα θεωρηθούν ΔΥ και θα μονιμοποιηθούν;

Έχει σκεφθεί κανείς το καθεστώς στο οποίο θα μεταπέσουν οι διακρατικές θέσεις με τη Κίνα (ΟΛΠ) και το Αζερμπαϊτζάν (ΔΕΣΦΑ);

Είναι επίσης ευνόητο ότι η δημοσιοποίηση παρόμοιων προθέσεων αποθαρρύνει οιονδήποτε εχέφρονα ξένο επενδυτή και τον απομακρύνει από τη συμμετοχή του σε διαγωνισμούς του ΤΑΙΠΕΔ για εξαγορά ελληνικών παγίων.

Διαβάζοντας τις παραπάνω εξαγγελθείσες θέσεις του σύριζα και αρκετές ακόμη αναρωτήθηκα εάν η ΚΕ του αποτελείται από άτομα απολύτως άσχετα με την οικονομία και τις αγορές (παρά την ύπαρξη αμέτρητων καθηγητών οικονομίας στις τάξεις της) ή πρόκειται απλά για μια κάστα ιδεοληπτικών, που μοναδικό τους μέλημα είναι η εφαρμογή των «ιδεών» τους.

Δεν είναι δυνατόν να μη καταλαβαίνουν τις συνέπειες των όσων εκφράζουν.

Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται ότι με τις εξαγγελίες τους ωθούν τους αποταμιευτές σε μαζικές αποσύρσεις κεφαλαίων και σε τραπεζικό bankrun.

Δεν μπορεί να μη βλέπουν ότι απομακρύνουν τους υποψήφιους επενδυτές ακόμη περισσότερο από όσο το κάνει η συγκυβέρνηση.

Δεν μπορεί να πιστεύουν πραγματικά ότι η κυβέρνηση τους θα είναι σε θέση να εισπράξει 11-18 δίς περισσότερους φόρους.

Φεύ. Καταλήγω ότι πρόκειται για ιδεοληπτικούς.

Που δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρει η στάση και τα αντανακλαστικά των συντελεστών της αγοράς.

Δεν καταλαβαίνουν και δεν συμμερίζονται τη λειτουργία της.

Μάλλον προσβλέπουν μόνο στα λεφτά μας (!) για να στήσουν μια οικονομία στηριγμένη αποκλειστικά σε δημόσιες επενδύσεις (;) και να μας μετατρέψουν όλους σε κρατικούς υπαλλήλους των 300 ευρώ.

Κι εγώ ο αφελής απορούσα όταν άκουγα το κο Στρατούλη να δηλώνει πως μια κυβέρνηση σύριζα θα πάρει από τις τράπεζες τις καταθέσεις για να κάνει επενδύσεις.

Και αναρωτιόμουν πώς γίνεται να μην κατανοεί ότι οι καταθέσεις των αποταμιευτών είναι οι χορηγήσεις των δανειοληπτών, κάτι στοιχειώδες και ευνόητο ακόμη και για πρωτοετή φοιτητή.

Κι όμως, δεν πρέπει να το κατανοούν … ούτε αυτό.

-δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο marketnews.gr

Γιώργος Μπιλλίνης

Άρρητον