Εσύ θα βουτούσες στο ποτάμι;

«Όχι ρε, αποκλείεται να είναι του Σταύρου Θεοδωράκη, κάποιο λάθος έχει γίνει», «ίσως να είναι συνωνυμία», «μήπως είναι κίνηση του Μίκη;».

Αυτές οι ατάκες ακουγόταν στα δημοσιογραφικά γραφεία όταν έσκασε η είδηση της ίδρυσης ενός νέου κόμματος, με τον Σταύρο Θεοδωράκη να ηγείται.

Η είσοδος του Σταύρου στην… Ιερουσαλήμ της πολιτικής τα είχε όλα. «Επιθέσεις», θεωρίες συνομωσίας, αλλά και εντυπωσιακά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις.

Και εάν η προσωποποίηση των όσων πρεσβεύει το κόμμα είναι επιτυχημένη, αφού ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων βλέπει στο πρόσωπο του Σταύρου έναν άνθρωπο σοβαρό, πειθαρχημένο, καλό επαγγελματία, που ποτέ δεν απασχόλησε με… καπρίτσια αν και τόσα χρόνια κινείται στα φώτα της επικαιρότητας, το στοίχημα πλέον μπαίνει σε άλλο επίπεδο.

Με τα «ένσημα» του σε δημόσια θέα για πολλά χρόνια, ο δημοσιογράφος κατάφερε άμεσα να εκπροσωπήσει μια μερίδα ψηφοφόρων, κυρίως της δοκιμαζόμενης λόγω ανεργίας νεολαίας, δίνοντας υπόσταση σε όλα όσα συζητάνε σε παρέες για το πολιτικό σύστημα, για τις πελατειακές σχέσεις κράτους – πολιτών, για την κρίση.

Οι προτάσεις συγκεκριμένες, αλλά η πολιτική τοποθέτηση… θολή.

Το συνέδριο του κόμματος προσφέρει τη «χρυσή ευκαιρία» να ανοίξει τις πόρτες σε κοινωνικές ομάδες, που βρίσκονται στα υπόγεια του οικοδομήματος που ονομάζεται Κράτος. Άλλωστε, σε ένα κόμμα σχεδόν tabula rasa μπορεί εύκολα κανείς να βάλει θέματα στην ατζέντα, να ακουστεί και να ληφθεί σοβαρά υπόψη, πράγμα πολύ δύσκολο στα ήδη παγιωμένα κόμματα, με στεγανά, μηχανισμούς χρόνων και πρόσωπα που μπορεί να δρουν ακόμη και με ιδιοτελείς σκοπούς. Αυτό θα συμβεί εάν το κόμμα του Σταύρου, όπως θέλει να τον αποκαλούν δηλαδή, τηρεί τις δεσμεύσεις του.

Είναι «φούσκα» Το Ποτάμι;

Θα φουσκώσει για κάποιο καιρό και στη συνέχεια θα «ξεφουσκώσει»;

Αυτό θα φανεί στην πορεία της… ροής του.

Μέχρι στιγμής αποδεικνύεται ειλικρινές.

Η δημοσιοποίηση του κόστους της εκλογικής του καμπάνιας και τα πρόσωπα που απαρτίζουν το πρώτο ψηφοδέλτιο του κόμματος, αυτό για τις Ευρωεκλογές, δείχνουν, τουλάχιστον, τήρηση των πρώτων δεσμεύσεων.

Το Ποτάμι, μαζί με τη Χρυσή Αυγή, είναι τα κόμματα που ξεπήδησαν με την κρίση και τα Μνημόνια (οι Αν.Ελ. αποτελείται από πολιτικούς που προϋπήρχαν των Μνημονίων) και αυτή τη στιγμή φαίνεται πως είναι το μόνο που μπορεί να κόψει την τρίτη θέση από τη Χρυσή Αυγή.

Αυτά τα δύο κόμματα είναι που έχουν χρεωθεί από τους πολιτικούς αναλυτές απολιτίκ ψηφοφόρους. Και από ένα κόμμα φασιστικό, επικίνδυνο, με καμία πρόταση για το μέλλον, το Ποτάμι προσφέρει μια «όαση» ακόμη και για τους επικριτές τους.

Φυσικά γίνονται και λάθη.

Όπως αυτό με τα social media και την περίπτωση του @cocobilly, όπου η αντίδραση ήταν υπερβολική.

Ωστόσο, δεν χρειάζεται να μπούμε σε κλισέ που θέλουν το λάθος να συνδυάζεται με την προσπάθεια. Άλλωστε, η ειλικρίνεια των προθέσεων και το τσεκάρισμα, δεν σταματά ποτέ. 

Η δυναμική που έχει αναπτύξει το κόμμα ήδη από τις πρώτες 70 ημέρες του, είναι λογικό να βαραίνει τους ώμους του εμπνευστή του.

Η πολυσυλλεκτικότητα που ευαγγελίζεται -και κατάφερε να την πετύχει με το ευρωψηφοδέλτιό του- είναι ένα μεγάλο στοίχημα.

Η κοινωνία δεν είναι μόνο επιστήμη, αλλά και εργάτες, ελεύθεροι επαγγελματίες, φοιτητές, ακόμη και τίμιοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Έχοντας κάνει ήδη μια προίκα, έναν πυρήνα συμπαθούντων και υποστηρικτών, ο Σταύρος έχει την τεράστια ευκαιρία να πει πως τόλμησε και πέτυχε.

Να εκπροσωπήσει το νέο, το φρέσκο και το άφθαρτο που θα παρασύρει ό,τι παρασιτικό ζει στις σάρκες του πολιτικού συστήματος.

Το κείμενο δεν έγινε με σκοπό την «αγιοποίησή» του. Άλλωστε, μέσα από το Provocateur του έχουμε ασκήσει δριμεία κριτική.

Από την άλλη, εκείνος που απορρίπτει χωρίς καν να δώσει χρόνο, οτιδήποτε νέο και ρηξικέλευθο, λογικά επιζητά τη συνέχιση μιας αρρωστημένης κατάστασης.

Η πολιτική είναι σύνθεση και διάλογος, ευελιξία και προτάσεις. Και το Ποτάμι δίνει μια ευκαιρία να βουτήξει κανείς στα νερά του. Και φαίνεται πως πολλοί το δοκιμάζουν!

Ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει πολλές… αιτίες.

Στο χέρι του είναι να κάνει την επανάσταση.

Provocateur