Ανθ’ ημών… Γουλιμής.

Όταν τον Απρίλιο του 1895, ο μεγάλος πολιτικός άνδρας Χαρίλαος Τρικούπης δεν εκλέχτηκε ούτε καν βουλευτής, και στη θέση του εκλέχτηκε με διαφορά ελάχιστων ψήφων ο σχεδόν άγνωστος Μιλτιάδης Γουλιμής, ο πικραμένος Τρικούπης είπε το περίφημο πλέον «ανθ’ ημών  Γουλιμής».

Κληροδοτώντας στον γιατρό βουλευτή την αιώνια μνημόνευση, μέσα από την χλευαστική απαξίωση.

Έκτοτε, η Ελλάδα πέρασε από διάφορες φάσεις, από διάφορες περιπέτειες, και από διάφορα πολιτεύματα, μέχρι να επανέλθει και πάλι η κοινοβουλευτική δημοκρατία, η οποία από το 1974 λειτουργεί για πρώτη φορά στην ιστορία μας αδιάλειπτα.

Και το κυριότερο στοιχείο της, ειδικά τα τελευταία χρόνια, αυτά της πλέριας τηλεοπτικής δημοκρατίας, είναι οι πάμπολλοι πλέον «Γουλιμήδες».

Αυτά σκεφτόμουν αυτό το διήμερο, βλέποντας τα πρόσωπα που ο σοφός λαός εξέλεξε για να τον εκπροσωπήσουν στην ευρωβουλή.

Αφήνοντας πίσω πολλούς άλλους, πολύ πιο κατάλληλους και πολύ πιο καταρτισμένους.

Αφήνοντας δηλαδή στην άκρη κάποιους Τρικούπηδες, για χάρη κάποιων Γουλιμήδων.

Και άντε ο ορίτζιναλ Γουλιμής ήταν αξιόλογος, επιστήμονας, κλπ.

Οι σημερινοί όμως;

Τηλεπερσόνες, τραγουδιστές, μοντέλα, παρουσιάστριες, ποδοσφαιριστές, κλπ.

Με μόνο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό τους το ότι είναι διάσημοι.

Τίποτα άλλο.

Το είχα γράψει σε ανύποπτο χρόνο, όταν ο Σαμαράς αποφάσισε την σταυροδοσία στις ευρωεκλογές αντί της λίστας.

Είχα πει ότι έτσι ναι μεν θα γλιτώσουμε από τους διορισμένους κολλητούς κλπ αλλά θα πήξουμε στους σελέμπριτι.

Διότι ποιος αμφιβάλλει ότι αν μέσα στα 42 ονόματα ενός ψηφοδελτίου συμπεριλαμβάνεται κάποιος άγνωστος  διεθνολόγος με τρεις γλώσσες, δυο διδακτορικά, και με  ειδικότητα το ευρωκοινοβούλιο, και η … Σάσα Μπάστα, ο λαός δεν θα επιλέξει την δεύτερη;

Και έτσι ακριβώς έγινε.

Δείτε τα πέντε ονόματα που στέλνει η ΝΔ στην ευρωβουλή: Τέσσερις διάσημοι γενικώς, και ένας πολλαπλά προβεβλημένος πολιτικός.

Δείτε επίσης ποιο αστροπελέκι της «πολιτικής» στέλνει πρώτη στο Στρασβούργο το άλλοτε σοσιαλιστικό Πασόκ…

Έχω γνωστούς, κατά τα  άλλα νορμάλ ανθρώπους, που ψηφίζουν γενικώς με βάση το ποιος και αν σήκωσε τη κούπα, το ποιος είναι ή όχι ΠΑΟΚ, και πολλές φορές με κριτήριο το αν η υποψήφια είναι γκομενάρα ή απλά μπάζο.

Όπως έχω γνωστές που ψηφίζουν με κριτήριο το αν τον (ή την) υποψήφιο την προβάλλουν τα πρωινάδικα, τα μεσημεριανά πάνελ, και τα κουτσομπολίστικα περιοδικά.

Ή το αν είναι ωραίο τεκνό…

Υπήρχε ποτέ περίπτωση να είναι επί σχεδόν 20 χρόνια βουλευτής η Έλενα Ράπτη, αν δεν ήταν όμορφη;

Αφήνοντας στο περιθώριο άλλους πολύ πιο δραστήριους και πολιτικοποιημένους (επιστήμονες) νεοδημοκράτες;

Και όμως, η γαλάζια γλίτσα αυτήν ψηφίζει σταθερά. Άσχετα αν είναι απούσα από κάθε αγώνα που δίνει 2 χρόνια τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά.

Όπως η αντίστοιχη πράσινη γλίτσα ψηφίζει Εύα.

Που αν δεν ήταν ψηλή, ξανθιά, και νόστιμη, δεν θα την ήξερε κανείς.

Βλέποντας λοιπόν τους λίγους αυτούς τυχερούς συμπατριώτες μας, που για τα επόμενα πέντε χρόνια θα ξεχάσουν μνημόνια, χαράτσια, φτώχεια, κλπ και θα ζήσουν το όνειρο, πνιγμένοι στα προνόμια και στα … ευρώ, είναι να τρελαίνεσαι.

Τους ζηλεύω πραγματικά.

Διότι το «επάγγελμα» του ευρωβουλευτή πρέπει να είναι ένα από τα πιο «χάι» και ζηλευτά του κόσμου.

Ειδικά για κάποιον ο οποίος έχει τρέλα με τα κοινά, και δη τα διεθνή.

Για κάποιον που έχει όρεξη να μάθει, να προσφέρει, και γιατί όχι να αφήσει ένα λιθαράκι, ή ένα μικρό στίγμα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Βάλτε το χέρι στη καρδιά και αναρωτηθείτε πραγματικά: Μπορεί να προσφέρει κάτι ουσιώδες κάποιος από τους 21 «μαϊντανούς» που εξελέγησαν προχθές;

Πλην ολίγων εξαιρέσεων;

Είναι όντως καλύτεροι από τον μέσο Έλληνα πολίτη;

Ή απλά διάσημοι;

Για να μην αναφερθώ και στους τρεις χρυσαυγίτες που στέλνουμε στις Βρυξέλλες, με μόνο τελικά στόχο την γελοιοποίησή μας και στο ευρωκοινοβούλιο…

Και όμως.

Αφήσαμε πίσω καταρτισμένους επιστήμονες, δραστήριους πολίτες, και άλλους πολλούς που θα αποτελούσαν κόσμημα για την ευρωβουλή, επιβραβεύοντας με κύρος, πλούτη, και χλιδή τους σύγχρονους «Γουλιμήδες».

Επειδή παίζουν στο χαζοκούτι…

Όπως δηλαδή σπαταλήσαμε το 12άρι μας στην … Κοντσίτα.

Έτσι σπαταλάμε και τις ψήφους μας για την ΕΕ.

Αυτά είναι τα στραβά της δημοκρατίας.

Οι στρεβλώσεις της.

Η οποία άντεξε πολλά, και επιβίωσε επί χιλιάδες χρόνια, έχοντας να αντιπαλέψει δικτάτορες, μονάρχες, αυτοκράτορες, χούντες κλπ, μόνο και μόνο για να καταλήξει σήμερα να κινδυνεύει να γελοιοποιηθεί και να ηττηθεί από την… τηλεόραση.

Που παράγει ως επί το πλείστον ξύλα απελέκητα πλην όμως σελέμπριτι.

Πολλοί εκ των οποίων είναι διάσημοι απλά και μόνο επειδή είναι διάσημοι!

Τίποτα άλλο.

Και αυτούς στέλνουμε να διαπραγματευτούν για λογαριασμό μας στη «σφηκοφωλιά» των «δανειστών», των «τοκογλύφων», και των «μασόνων» που μας πίνουν το αίμα.

Στέλνουμε τους «καλύτερους». Χα χα χα…

Θα υπερασπιστούν τα δίκια μας δηλαδή η Εύα, ο Βουσμάνος, η Σπυράκη, η Κούνεβα, η Βόζεμπεργκ, κλπ.

Α, ξέχασα και τον Επιτήδειο…

Ή νταν ή πιττάς λοιπόν, σύντομα και στις Βρυξέλλες.

Μέχρι να αφυπνιστεί πολιτικά και κανένας Ρουβάς, ή καμιά Μενεγάκη, ακόμη και ο Κατίδης ή ο Νότης, και τότε να δείτε γλέντια και ελληνοπρέπεια εις τας Ευρώπας.

Πίσω κουτόφραγκοι και σας φάγαμε…

Strange Attractor (ο εμπαθής)

ΥΓ- Θα το ξαναπώ: Όπως δεν θα ήθελα τον Σαμαρά, ή τον Βενιζέλο, ή τον Κουβέλη να παίζουν μπάλα, να τραγουδάνε, ή να πρωταγωνιστούν σε σήριαλ, έτσι δεν θέλω και τους διάσημους ηθοποιούς και άλλους διασκεδαστές να με εκπροσωπούν πολιτικά.

Και μάλιστα στην Ευρώπη.

ΥΓ 2- Πάντως, αν είχε μυαλό  και χιούμορ ο Αλέξης, θα έβαζε στο δικό του ευρωψηφοδέλτιο την Ιωάννα Λίλη.

Και τότε είναι που θα πάθαιναν κλακάζ οι χαρτογιακάδες μανδαρίνοι των Βρυξελλών (και οι διερμηνείς).