Μετά απορούμε που χρεοκοπήσαμε…

Οι εξετάσεις τελείωσαν. Ευτυχώς φέτος κανένας δεν ασχολήθηκε με “λάθος” ή “δύσκολα” θέματα πανελληνίων.

Δεν απασχολήθηκε η Ελλάδα με κάτι που δεν έχει λόγο να ασχοληθεί.

Σε μία χώρα όπου το κάθε παιδί αρχίζει την εκπαίδευση με στόχο την εισαγωγή στην τριτοβάθμια χάνοντας όλη την ουσία, δηλαδή την ένταξή του στην κοινωνία και τη μεταφορά γνώσης, θυσιάζοντας την εφηβική του ηλικία στην απομνημόνευση σελίδων και ασκήσεων, τι να πει κανείς;

Τι να περιμένει από τις 100.000 που ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές, χωρίς να γνωρίζουν ή καν να ενδιαφέρονται για τα κόμματα και τους υποψηφίους που συμμετείχαν;
Μετά απορούμε γιατί χρεοκοπήσαμε.

Στο λύκειο δεν ασχολούμαστε με την ένταξη των μαθητών στην κοινωνία, αφού αντιμετωπίζουμε ένα από τα δύο κεντρικά ζητήματα της εκπαίδευσης, την εκπαίδευση για την πολιτική, ως παράπλευρη απώλεια και αναθέτουμε τη διδασκαλία σε άσχετους (φιλόλογους, οικονομολόγους, θεολόγους).
Το σχολείο αυτοαναιρείται.

Οι μαθητές πέρασαν τα τελευταία δύο χρόνια σαν ζόμπι.

Έξι ώρες σχολείο, τρεις ώρες φροντιστήριο, ώρες διαβάσματος στο σπίτι. Επένδυση σε έξι μαθήματα, για να περάσουν στο πανεπιστήμιο!

Μαζί με μία κοινωνία που το μόνο που τη νοιάζει είναι η προσμονή του “χαρτιού”.
Του χαρτιού που θα τους εξασφαλίσει την εργασιακή ασφάλεια.

Τρεισήμισι χιλιάδες εισακτέοι σε παιδαγωγικά τμήματα πιστεύουν ότι θα τους εξασφαλίσει το πτυχίο δουλειά στις 200-300 θέσεις που θα προκηρυχτούν. Χιλιάδες συνωθούνται στις εισόδους των Πολυτεχνείων, των Νομικών και των Ιατρικών.

Δεν ακούνε τους αρμόδιους φορείς, που δηλώνουν με κάθε ειλικρίνεια ότι υπάρχουν επταπλάσιοι μηχανικοί και δικηγόροι και τουλάχιστον διπλάσιοι γιατροί από όσους χρειάζονται η κοινωνία και η οικονομία.

Μοιάζει να μην τους αφορά.

Αδυνατούν να καταλάβουν ότι κάτι πληθωρισμένο, όπως το πτυχίο τους, δεν μπορεί να τους αποκαταστήσει, όπως έλπιζαν.

Σε μία χώρα όπου δεν υπάρχει βιομηχανία είναι δυνατόν να βρουν δουλειά οι μηχανικοί της βιομηχανίας;

Η ανύπαρκτη διασύνδεση με την αγορά εργασίας και ο ανύπαρκτος σχεδιασμός μετατρέπονται στο αίτημα του διορισμού όλων στο κράτος.

Ως υποψήφιοι επαγγελματίες που επένδυσαν σε μία επένδυση μεγάλου ρίσκου στον εαυτό τους, σε χρόνο, χρήμα και προσπάθεια ζητούν από την κοινωνία να πληρώσει τη δική τους επένδυση και να τη μετατρέψει σε κερδοφόρα.

Απλά να τους διορίσει! Ή να εξασφαλίσει πόρους για την απρόσκοπτη άσκηση του επαγγέλματος που αυτοί διάλεξαν.

Θα παίρνουμε δάνεια να πληρωνόμαστε μεταξύ μας…

Άσε, θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ να τους διορίσει όλους!

Πώς θα τους πληρώνει είναι μία άλλη πικρή ιστορία. Άλλωστε μπορεί απλά να μην τους πληρώνει…
Ελπίζω να ενισχυθεί η πολιτική παιδεία στο λύκειο, να υπάρξει εθνικός σχεδιασμός για την τριτοβάθμια.

Η μεταρρύθμιση της κοινωνίας πρέπει να στοχεύσει στην αλλαγή της νοοτροπίας “ασφαλούς ατομικής επένδυσης”.

Μετά απορούμε γιατί χρεοκοπήσαμε…

Θόδωρος Χατζηπαντελής

Μακεδονία