Εν αναμονή των εξελίξεων… οψόμεθα.

Και έτσι ξαφνικά, μετά από ένα δύσκολο χειμώνα, έκλεισε η Βουλή.

Με μια τελευταία συνεδρίαση, που τα είχε όλα.

Σαν ταινία του Σκορτσέζε!

Χρυσαυγίτες, Τατσόπουλους, κοκορομαχίες, φωνές και τσαμπουκάδες.

Μια μικρογραφία δηλαδή της γενικότερης εικόνας που παρουσίασε η Βουλή μας τα τελευταία δυο χρόνια…

Το μόνο που δεν είδαμε χθες, είναι μια ακόμη έκρηξη φαιδρότητας της Ραχήλ (της επονομαζόμενης και καγκελαρίου), ή καμία εμφάνιση της κακιασμένης, και σαν από χρόνια δυσκοίλιας Ζωζώκας (αλήθεια, που χάθηκε αυτή;).

Παραλίγο μάλιστα να δούμε και τον Πύρρο Δήμα να κάνει αρασέ τον παλικαρά Μίχο, αλλά δυστυχώς επικράτησε η λογική (και ο φόβος του χρυσαυγίτη), οπότε θα μείνουμε με τους ευσεβείς μας πόθους.

Ίσως μια άλλη φορά, το απολαύσουμε και αυτό…

Πάντως, το χθεσινό περιστατικό υπογράμμισε την ανάγκη να σκεφτούν επιτέλους σοβαρά τα κόμματα, στο μέλλον να κατεβάζουν και από έναν φουσκωτό (σφίχτη) στα ψηφοδέλτιά τους, που να παίζει τον ρόλο του σκληρού στα έδρανα, προκειμένου να αποφεύγονται τα έκτροπα.

Όπως οι ομάδες χόκεϊ επί πάγου, που χρόνια τώρα έχουν από έναν τέτοιον στις συνθέσεις τους, τον λεγόμενο enforcer, για τις δύσκολες αποστολές.

Εκεί δηλαδή όπου  δεν πίπτει λόγος αλλά … φούσκος.

Για να προστατεύει τον συνήθως ντελικάτο πλέι μέικερ.

Κατά τα άλλα, μπορεί σε λίγο να αρχίζουν τα ιερά μπάνια του λαού, όπου τίποτα δεν κινείται, και η χώρα μπαίνει στη πολιτική κατάψυξη, αλλά έχουμε έναν εν εξελίξει ανασχηματισμό.

Που συντηρεί τις φήμες, τα κουτσομπολιά, και που γεμίζει τις «πολιτικές» εκπομπές στα ΜΜΕ.

Ο οποίος  αν ακούσουμε τις κακές γλώσσες, συντονίζεται από τον  πολύ Μπένυ.

Αυτόν, που μόλις πήρε 8% αναθάρρησε, και πήρε ξανά τα πάνω του.

Που ξύπνησε μέσα του ο Ναπολέων…

Σαν τον Αλέξη (τον αδιάβαστο), που εκσπερμάτωσε πρόωρα, επισκεπτόμενος τον Παπούλια την επομένη των … ευρωεκλογών, απαιτώντας εκλογές εδώ και τώρα.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Σαμαράς συνεχίζει να είναι ο μεγάλος μαέστρος, αυτός που αποφασίζει, αφού ότι κι αν γίνει αυτός θα είναι και ο τελικός υπεύθυνος της σωτηρίας ή της καταστροφής της χώρας.

Και καλά θα κάνουν κάποιοι να το καταλάβουν.

Αλλιώς, ας συνεχίσουν τα υπόγεια παιχνιδάκια τους με αλληθωρισμούς προς Σύριζα μεριά, και με νταλαβέρια με όλους εκείνους τους «καμένους», που ευτυχώς ο λαός τους έφτυσε για τα καλά, πετώντας τους στον κάδο αχρήστων της ιστορίας.

Άσχετα αν σήμερα το παίζουν άφθαρτοι, φορώντας νέα προβιά, και ονειρευόμενοι νέες επιδρομές στα δημόσια ταμεία.

Το μόνο πρόβλημα με τον ανασχηματισμό, που είναι ένα παζλ, πέρα από τις γεωγραφικές, εσωκομματικές, και άλλου είδους ισορροπίες που πρέπει να τηρηθούν, πέρα από τις μεγαλομανείς απαιτήσεις του Μπένυ, είναι και τα πρόσωπα αυτά καθ αυτά.

Η πολιτική μας ανθρωπογεωγραφία δηλαδή.

Το πολιτικό μας προσωπικό.

Και πιο συγκεκριμένα η ουσιαστική του ποιότητα.

Διότι, όπως και να το κάνουμε, δυστυχώς δεν υπουργοποιούνται οι άριστοι, αλλά αυτοί που ελέγχουν ψήφους, ή ελέγχονται από συμφέροντα.

Τα οποία δυστυχώς, ακόμη και στις πιο ανοιχτές δημοκρατίες, είναι αυτά που ορίζουν τις καταστάσεις.

Για αυτό, και ενώ υπάρχουν εκατοντάδες στελέχη και βουλευτές, πολλοί εκ των οποίων θα αρίστευαν ως υπουργοί, βλέπουμε να ανακυκλώνονται τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα.

Πολλά εκ των οποίων ανεπαρκή, που σε κανονικές συνθήκες δεν θα μπορούσαν να χωρίσουν σε δυο γαϊδάρους άχυρα.

Ναι, αλλά είναι πολιτικές περσόνες!!!!

Με αυτά και με αυτά έχουμε υφυπουργό Άμυνας την Φώφη…

Για να μην αναφερθώ και σε άλλα ονόματα, παρόμοιου κύρους και βάρους, και με πουν εμπαθή.

Και όλα αυτά την ώρα που κάποιοι άλλοι (λιγότερο προβεβλημένοι) δουλεύουν σαν σκυλιά, μέρα νύχτα, προκειμένου να παράξουν έργο, και η χώρα να βγει από την χοάνη στην οποία βρέθηκε, εξαιτίας κυρίως κάποιων πολιτικών προσώπων παντός καιρού, που και σήμερα ακόμη παίζουν για υπουργοί!

Ας όψεται ο σοφός λαός που έστειλε τον Σαμαρά στη πρωθυπουργία, με ένα κουτσουρεμένο ποσοστό, έρμαιο των κυρ Φώτηδων, των Μπένυδων, και των συγκαμμένων…

Ελπίζω όμως πως τελικά ο Σαμαράς θα σταθεί στο ύψος του, και δεν θα ενδώσει (ολοκληρωτικά) στην χαμέρπεια, ενισχύοντας το υπουργικό συμβούλιο με άξιους.

Και ξέρει πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί.

Από κει και πέρα, έχουμε και το σενάριο της οσονούπω εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Μια διαδικασία που πολλοί την υποβαθμίζουν, χρησιμοποιώντας την ως όχημα για να εκβιάσουν εκλογές, ή έστω μικροκομματικά πολιτικά οφέλη.

Πολλά ονόματα παίζουν, ακόμη και αυτό του κυρ Φώτη του 0.9%.

Για να μην αναφερθώ στον 92χρονο Μ. Γλέζο.

Προσωπική μου συμβουλή είναι ο Σαμαράς να προτείνει για Πρόεδρο τον Κ. Καραμανλή.

Πετυχαίνοντας δυο τρυγόνια με έναν σμπάρο.

Αφενός να ανταμείψει τον «κουρασμένο» γόνο για την συμβολή (διά της σιωπής του) στον δύσκολο αγώνα του πρωθυπουργού τα δυο αυτά χρόνια, και αφ ετέρου για να μπουν επιτέλους στην άκρη όλοι αυτοί οι καραμανλικοί, όψιμοι και μη, που χρησιμοποιούν τον πρώην πρωθυπουργό ως απειλή, προκειμένου να εκβιάσουν καταστάσεις, ή να ξαναπιάσουν θέσεις και οφίτσια που απολάμβαναν επί της πρωθυπουργίας του.

Και όπως έχω γράψει πριν από τρία χρόνια, σε άλλο σάιτ, ο μεγαλύτερος εχθρός της Νέας Δημοκρατίας τα κρίσιμα αυτά τελευταία χρόνια ήταν και είναι ο υφέρπων καραμανλισμός, που ροκάνιζε και ροκανίζει τον Σαμαρά, και τον οποίο όμως ούτε ο ίδιος ο Κ.Κ. δεν στήριζε.

Ας όψονται οι βαστάζοι, και οι παρακεντέδες… οι βασιλικότεροι του βασιλέως δηλαδή

Αυτά… και ίδομεν.

Strange Attractor