Η δική μου κραυγή απόγνωσης…

Παράγραφος 1: Είμαι ναυτικός.

Όχι τίποτε ιδιαίτερο, ένας απλός λοστρόμος.

Σε μια εταιρεία 17 χρόνια.

Πήγα την περασμένη βδομάδα, καλημέρα σας, πότε θα φύγω;

Ξέρεις, αποφασίσαμε να βάλουμε φιλιππινέζους...

Παράγραφος 2: Σήμερα πήγα στη λαϊκή.

Πήραμε αγγούρι και δυο καρπούζια, κάπως θα τη βγάλουμε τη βδομάδα.

Ψωμί δεν πήρα, έχουμε μπαγιάτικο.

Θα πάρω όταν τελειώσει...

Παράγραφος 3: Πηγαίνοντας στη λαϊκή πέρασα έξω από ένα μαγαζί.

Ινστιτούτο μανικιούρ ή κάπως έτσι.

Ήταν γεμάτο.

Μου'ρθε ένα χαμόγελο θλίψης...

Παράγραφος 4: Παλιότερα η μικρή ζήταγε. Μόλις περνούσαμε μπροστά από περίπτερο πάντα θα έπρεπε να της πάρω κάτι.

Και πως να αρνηθείς σ'ένα παιδί 3,5 χρονών;

Σου'ρχεται να βάλεις τα κλάματα, τελικά παίρνεις το αποφασιστικό σου ύφος και ξεστομίζεις, δεν έχουμε λεφτά Κωνσταντίνα...

Τώρα πια έχει μάθει κ δε ζητάει...

Παράγραφος 5: Το βοδινό κρέας το έχουμε ξεχάσει βέβαια.

Κάτι χοιρινές μπριτζόλες της κακιάς ώρας, απ' αυτές που έχουν στον Πειραιά 3,99 το κιλό.

Όταν το παίρνω απόφαση, ψήνω μία και την τρώμε μαζί με τη μικρή.

Έχω βρει και μια μυτζήθρα στον Πειραιά με 2,75, είναι το μόνο τυρί που τρώμε. Αλλά έχει τελειώσει. Όταν ξανακατέβω…

Είναι και δρομολόγιο να πηγαίνεις Κορυδαλλό-Πειραιά με τα πόδια.

Αλλά δε βαριέσαι, το περπάτημα κάνει καλό στην υγεία....

Παράγραφος 6 :Το ίντερνετ το πλήρωσα αυτό το μήνα, τον επόμενο δεν ξέρω. Είναι το μόνο πράγμα που μου απόμεινε μαζί με τον καφέ και τα τσιγάρα.

Μέχρι στιγμής...

Παράγραφος 7 : Θα μου πείτε, τι μας τα λες όλ'αυτά;

Ο καθένας έχει τα δικά του.

Πράγματι, αυτό είναι αλήθεια. Κι εγώ γενικά δε συνηθίζω να φλυαρώ εδώ μέσα. Κάνω τα λάϊκ μου κ τις αναρτήσεις μου στα μουγκά ή με όσο λιγότερα σχόλια μπορώ.

Αλλά τώρα τελευταία νοιώθω έναν κόμπο να με πνίγει.

Είναι όπως κάποιες φορές που νοιώθουμε ότι θα θέλαμε να πάμε σε μια κορφή και να βγάλουμε μια τρομακτική κραυγή.

Ας πούμε ότι αυτό το κείμενο είναι η δική μου κραυγή...

Στέργιος Γκιουλάκης

Facebook

Σημ. Ο.- Από τα καλύτερα κείμενα που έχω δει για τα σκληρά παρεπόμενα της μεγάλης κρίσης.
Κουράγιο Στέργιο... τίποτα άλλο.
S.A.