Ο ελληνικός φαύλος κύκλος.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ο κ. Σόϊμπλε "προφήτευσε" και άλλο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα.

Όχι μεγάλο, αλλά πάντως και νέο δάνειο το οποίο, βεβαίως, επιβαρύνει το χρέος, ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Και για να μη ξεχνιόμαστε το ιδανικό είναι  να μειώσουμε, μετά από κανείς δεν ξέρει πλέον πόσα χρόνια, το δημόσιο χρέος στο ποσοστό που ήταν επί του Ακαθαρίστου Προϊόντος όταν παρέδωσε τη διακυβέρνηση ο Κώστας Καραμανλής!

Για να είναι το χρέος βιώσιμο –χωρίς μελλοντικά παρατράγουδα από μία νέα διεθνή κρίση- θα πρέπει να είναι τέτοιου ύψους που να έχεις τη δυνατότητα να το εξυπηρετήσεις και με ίδιους πόρους και όχι μόνο δανειζόμενος συνεχώς για να ξεπληρώνεις τα προηγούμενα χρεωστούμενα.

Και βεβαίως με ίδια μέσα να ξεπληρώνεις τους τόκους του δανείου.

Η ιδανική περίπτωση για την κυβέρνηση είναι να γίνει μία επιμήκυνση των δανείων που έχουμε λάβει, που να φτάνει έως και τα 50 χρόνια και να πληρώνουμε και ένα χαμηλότερο επιτόκιο από αυτό που πληρώνουμε σήμερα.

Αν επιτύχουμε χαμηλότερο επιτόκιο μπορεί να περισσεύουν κάποια λεφτά ώστε: 

(α) να  χρησιμοποιηθούν για κάποια ελάφρυνση φορολογική που ενδεχομένως να τόνωνε την κατανάλωση, αν βεβαίως οι πολίτες αποβάλλουν τον φόβο για το αύριο, μετά από την δεινή εμπειρία που έχουν ζήσει και, δεν φροντίζουν να κάνουν ό,τι τους περισσεύει από τη μικρότερη φορολογία, μασούρι.

(β) να δοθούν σε δημόσιες επενδύσεις.

Ποια αναπτυξιακά σχέδια υπάρχουν, είτε από πλευράς ΝΔ και του εταίρου της, είτε από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, είναι άγνωστο.

Όμως το χαμηλότερο επιτόκιο θα είναι τέτοιο ώστε να μη χάσουν οι δανειστές μας αφού, το νέο επιτόκιο πολλαπλασιαζόμενο επί  τα έτη παραπάνω που θα μας δοθούν για την εξυπηρέτηση του χρέους θα πρέπει να φέρνει – στην καλύτερη για εμάς περίπτωση- ένα γινόμενο ίσον προς το γινόμενο των σημερινών επιτοκίων επί τα έτη μέσα στα οποία θα πρέπει να εξοφλήσουμε τα δάνεια (πριν δηλαδή την απόφαση για την επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησής τους).  Διαφορετικά αν το επιτόκιο δεν είναι πολύ χαμηλότερο, λόγω των παραπάνω ετών που θα είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε, θα πληρώσουν οι επόμενες γενιές, τελικώς, περισσότερα λεφτά.

Η λύση που δεν την επιτρέπει το Βερολίνο είναι αυτή της αγγλοσαξωνικής αντίληψης, όπως την εκφράζει το ΔΝΤ.

Δηλαδή και νέο κούρεμα του χρέους, το οποίο όμως θα συνεπάγεται και άλλα μέτρα που θα εμπνευσθούν οι προστάτες μας.

Όσο για την εξεταζόμενη, λέει, δυνατότητα μείωσης του χρέους με λεφτά που θα προκύψουν από τις αποκρατικοποιήσεις, απλώς να θυμίσουμε ότι επί της θητείας του υπερόχου υπουργού Παπακωνσταντίνου το σχέδιο –που είχαν εγκρίνει και οι μονίμως διαψευδόμενοι στις προβλέψεις τους, χαρτογιακάδες των Βρυξελλών- προέβλεπε 58 δισ ευρώ(!) από ιδιωτικοποιήσεις.

Το τι εισπράξαμε ας το αφήσουμε, διότι η αγωγή μας δεν μας το επιτρέπει...

Η ουσία είναι ότι είμαστε σε φαύλο κύκλο τον οποίον οφείλει να γνωρίζει ο λαός και να μην εξωραίζεται η πραγματικότητα.  

Νίκος Σίμος

Παραπολιτικά