Γέρνει η βάρκα…

Η αρχή έγινε με τους μισθούς των δικαστικών και, απ’ ό,τι φαίνεται, έπονται και εκείνοι των ένστολων.

Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ένας δικαστής μπορεί να ζει και να κάνει τη δουλειά που καλείται να φέρει εις πέρας, ήτοι να κρίνει την τύχη της ζωής του άλλου, με 1.300 ευρώ μισθό;

Αρα έχει δίκιο να ζητά παραπάνω, όπως και ο ένστολος που βρίσκεται στον δρόμο και περιπολεί (και όχι στο γραφείο λουφάροντας), εφόσον πρόκειται για αστυνομικούς και κατ’ επέκταση τα υπόλοιπα σώματα άμυνας και ασφάλειας της χώρας.

Και για να μιλήσουμε ειλικρινά, δεν γίνεται να παίρνει τον ίδιο μισθό με έναν δικαστή μια καθαρίστρια ή ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους που διορίστηκαν με σύμβαση ή μόνιμα κατά τις προεκλογικές περιόδους από το ΠΑΣΟΚ ή τη Ν.Δ. Ή όχι;

Ωστόσο η τακτική που ακολουθεί σήμερα στο θέμα των μισθών και των λοιπών παροχών η συγκυβέρνηση θυμίζει περισσότερο τη... στρατηγική της καμένης γης. Καίει και ναρκοθετεί το τοπίο υποχωρώντας, όσο φτάνουμε προς τις εκλογές, οι οποίες απ’ ό,τι φαίνεται θα μας βρουν με το κοντομάνικο.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι το φθινόπωρο, άντε ο χειμώνας, θα βρει τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις εκλογές και τον Τσίπρα πρωθυπουργό, με ένα κυβερνητικό σχήμα ειδικού σκοπού, δηλαδή δύο ή περισσοτέρων κομμάτων, το οποίο θα διαπραγματευθεί την απομείωση του χρέους.

Πολύ φοβάμαι ότι θα ζήσουμε μια κωμικοτραγική κατάσταση, όπου θα ξεσηκώνεται η κάθε κοινωνική ή οικονομική ομάδα και θα απαιτεί από τον Τσίπρα (ή κάποιον εντολοδόχο του) αυξήσεις μισθών, παροχών, επιδομάτων κ.ο.κ. Αφού ο «κακός Σαμαράς» έδωσε πίσω τα λεφτά στους δικαστές και τους ένστολους, θα λένε, εμείς οι... δημοκράτες δεν πρέπει να τα πάρουμε πίσω; Φυσικά δεν υπάρχουν δυνατότητες να ξαναγυρίσουμε στους μισθούς που έδινε το Δημόσιο προ του 2010 και του 2012.

Εκεί, αν γίνει έτσι... θα χαθεί η μπάλα - και μάλιστα όχι εν καιρώ Μουντιάλ.
Τι σημαίνει όλο αυτό που συντελείται σήμερα στην πολιτική σκηνή;

Εμφανέστατα προμηνύεται πολιτική αστάθεια και οπισθοδρόμηση, αν ο Σαμαράς το πάει έτσι.

Το πρώτο πράγμα στην αγορά που οσμίζεται τη ζημιά είναι το Χρηματιστήριο. Παρατηρήστε την πορεία του Γενικού Δείκτη τις τελευταίες ημέρες και θα δείτε ότι οι ξένοι που το κινούν έχουν «φρενάρει» τις αγορές μετοχών.

Βλέποντας μισθούς να αυξάνονται, αποκρατικοποιήσεις να ματαιώνονται, τον Χαρδούβελη να «τσοβολίζει», σου λένε, αυτοί σύντομα θα πάνε σε εκλογές και πολιτική αστάθεια.
Ας ελπίσουμε το σχέδιο επανάκτησης της πρωτοβουλίας από την κυβέρνηση να μη γραφτεί στα ιστορικά χρονικά σε ένα κεφάλαιο που θα έχει για τίτλο «Οι Ελληνες γκρέμισαν σ’ ένα καλοκαίρι ό,τι έχτισαν με θυσίες τέσσερα χρόνια τώρα».

Διότι, δυστυχώς, όπως έχει αποδείξει και η Ιστορία, είμαστε ικανοί να τα καταστρέψουμε όλα πολύ εύκολα και γρήγορα.

Τάσος Καραμήτσος

Πρώτο Θέμα