Η έκθεση του ΚΕΠΕ για το ασφαλιστικό η οποία δημοσιεύθηκε
πριν λίγες ημέρες στο Βήμα, επιβεβαιώνει ότι το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα
έχει δυο κατηγορίες πολίτες:
- τους προνομιούχους του συστήματος δημοσίους υπαλλήλους που μεσοσταθμικά συνταξιοδοτούνται στην ηλικία των 57 ετών, και τους ένστολους που μεσοσταθμικά συνταξιοδοτούνται στα 53 τους.
- τους αυτοαπασχολούμενους του ΟΑΕΕ/ΤΣΜΕΔΕ/ΤΣΑΥ/ΕΤΑΑ και των άλλων Ταμείων αυτασφάλισης και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, ασφαλισμένους στο ΙΚΑ, οι οποίοι συνταξιοδοτούνται σε ηλικία μεγαλύτερη των 60 ετών.
- τους προνομιούχους του συστήματος δημοσίους υπαλλήλους που μεσοσταθμικά συνταξιοδοτούνται στην ηλικία των 57 ετών, και τους ένστολους που μεσοσταθμικά συνταξιοδοτούνται στα 53 τους.
- τους αυτοαπασχολούμενους του ΟΑΕΕ/ΤΣΜΕΔΕ/ΤΣΑΥ/ΕΤΑΑ και των άλλων Ταμείων αυτασφάλισης και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, ασφαλισμένους στο ΙΚΑ, οι οποίοι συνταξιοδοτούνται σε ηλικία μεγαλύτερη των 60 ετών.
Δυστυχώς με μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς, η αλήθεια αποκαλύπτεται ζοφερότερη…
Στην Ελλάδα των 10.200.000 Ελλήνων
συνταξιοδοτούνται 2.700.000 πολίτες με ετήσιο κόστος σχεδόν 27 δισ. ευρώ, και
το μέσο προσδόκιμο ζωής ειναι 76 έτη.
Αν συνταξιοδοτούνται άπαντες από μια ηλικία και πάνω, και η κατανομή των ζώντων πολιτών είναι ίση σε όλες τις ηλικίες, τότε αν διαιρέσουμε 10.200.000 με 76 έτη έχουμε για κάθε έτος ηλικίας 134.211 Έλληνες.
Αυτό σημαίνει ότι αν σε κάθε ηλικία όλοι οι ζώντες λαμβάνουν σύνταξη, τότε οι 2.700.000 συνταξιούχοι λαμβάνουν σύνταξη μεσοσταθμικά για 20 έτη (2,7Μ/134,2Κ) δηλαδή λαμβάνουν σύνταξη από τα 56 τους ως τα 76 τους!
Φυσικά ξέρουμε ότι κάποιοι πεθαίνουν πριν βγουν στη σύνταξη, άρα κάθε έτος μειώνεται ο αριθμός των πολιτών από τους 134.211.
Επίσης μεγάλος αριθμός νοικοκυρές δεν λαμβάνουν σύνταξη όσο ο άνδρας τους είναι έν ζωή γιατί εργάστηκαν στο σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Μαντεύοντας συντηρητικά ότι τουλάχιστον το 20% των Ελλήνων άνω των 56 ετών δεν λαμβάνει σύνταξη ανάμεσα στους 2,7 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες που έχουν ηλικία άνω των 56 ετών, τότε οι 540.000 θα είναι κάτω των 56 ετών.
Αν ισχύει η ίδια αναλογία του 80% να συνταξιοδοτούνται από κάθε ηλικιακή χρονιά, τότε αφαιρούμε άλλα 4 έτη στην ηλικία συνταξιοδότησης, πέφτοντας στα 52 έτη, δηλαδή τους γεννημένους από το 1962 και μετά. Μεσοσταθμικά!
Ήδη ξέρουμε ότι το κόστος των συντάξεων κάτω των 55 ετών πλησιάζει τα 2 δισ. ευρώ, ενώ από τα 55 ως τα 65 είναι άλλα 6 δισ. ευρώ ετησίως. Σύνολο 8 δισ. ευρώ περίπου δίδονται σε ανθρώπους κάτω των 65 ετών κάθε χρόνο, άρα αυτά δίδονται κατά κύριο λόγο εκείνους της Α’ κατηγορίας σύμφωνα με το ΚΕΠΕ.
Το ποσόν αυτό των 8 δισ. ετησίως βγαίνει από τους φόρους των υπολοίπων, καθώς είναι γνωστό ότι οι φόροι οποιουδήποτε πληρώνεται από το κράτος, είναι απλά έκπτωση στις αμοιβές που του δίνει το κράτος.
Διαφορετικά θα ανακαλύπταμε το αεικίνητο, δίνοντας σε 7 δισ. ευρώ συν ένα ευρώ μηνιαίο μισθό σε έναν μόνο δημόσιο υπάλληλο (προσφέρομαι), και κάνοντάς του κρατήσεις όλα πλην του ενός ευρώ, θα μάζευε το κράτος 84 δις ευρώ το χρόνο μόνο από αυτόν και δεν θα χρειαζόταν να πληρώσει φόρο κανείς άλλος Έλληνας.
Κάτι τέτοιο δεν ισχύει, φυσικά, και είναι φαιδρό να λέει κάποιος ότι το κράτος συντηρείται από τους φόρους των δημοσίων υπαλλήλων. Συντηρείται αποκλειστικά και μόνον από τους φόρους του Ιδιωτικού τομέα!
Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα των συντάξεων. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι δεν θα συνταξιοδοτηθούν όλοι όσοι συνταξιοδοτηθούν από τα 52 τους, αλλά κάποιοι από τα 45 τους ή και νωρίτερα, δείχνει ότι η Ελλάδα έχει πολίτες 2 κατηγοριών διαχωρισμένους με ακόμα μεγαλύτερες διαφορές αναμεταξύ τους απόσο τεχνηέντως δείχνει η μελέτη του ΚΕΠΕ:
α΄ - εκείνους που συνταξιοδοτούνται στα 45-46 ρίχνοντας την μέση ηλικία συνταξιοδότησης στα 52 για το σύνολο του πληθυσμού που θα λάβει σύνταξη (ολοένα και περισσότεροι δεν θα λάβουν).
β΄ - εκείνους που ως πρότινος συνταξιοδοτούνταν στα 62 τους και πλήρωναν τους άλλους που έβγαιναν στα 45-46, οι οποίοι τώρα θα συνταξιοδοτούνται στα 67 για να πληρώνουν πάλι αυτούς που θα βγαίνουν από τα 45-46.
Οι β΄ ονομάζονται και σκλαβάκια, κορόιδα ή συνηθέστερα "εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα".
Αν συνταξιοδοτούνται άπαντες από μια ηλικία και πάνω, και η κατανομή των ζώντων πολιτών είναι ίση σε όλες τις ηλικίες, τότε αν διαιρέσουμε 10.200.000 με 76 έτη έχουμε για κάθε έτος ηλικίας 134.211 Έλληνες.
Αυτό σημαίνει ότι αν σε κάθε ηλικία όλοι οι ζώντες λαμβάνουν σύνταξη, τότε οι 2.700.000 συνταξιούχοι λαμβάνουν σύνταξη μεσοσταθμικά για 20 έτη (2,7Μ/134,2Κ) δηλαδή λαμβάνουν σύνταξη από τα 56 τους ως τα 76 τους!
Φυσικά ξέρουμε ότι κάποιοι πεθαίνουν πριν βγουν στη σύνταξη, άρα κάθε έτος μειώνεται ο αριθμός των πολιτών από τους 134.211.
Επίσης μεγάλος αριθμός νοικοκυρές δεν λαμβάνουν σύνταξη όσο ο άνδρας τους είναι έν ζωή γιατί εργάστηκαν στο σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Μαντεύοντας συντηρητικά ότι τουλάχιστον το 20% των Ελλήνων άνω των 56 ετών δεν λαμβάνει σύνταξη ανάμεσα στους 2,7 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες που έχουν ηλικία άνω των 56 ετών, τότε οι 540.000 θα είναι κάτω των 56 ετών.
Αν ισχύει η ίδια αναλογία του 80% να συνταξιοδοτούνται από κάθε ηλικιακή χρονιά, τότε αφαιρούμε άλλα 4 έτη στην ηλικία συνταξιοδότησης, πέφτοντας στα 52 έτη, δηλαδή τους γεννημένους από το 1962 και μετά. Μεσοσταθμικά!
Ήδη ξέρουμε ότι το κόστος των συντάξεων κάτω των 55 ετών πλησιάζει τα 2 δισ. ευρώ, ενώ από τα 55 ως τα 65 είναι άλλα 6 δισ. ευρώ ετησίως. Σύνολο 8 δισ. ευρώ περίπου δίδονται σε ανθρώπους κάτω των 65 ετών κάθε χρόνο, άρα αυτά δίδονται κατά κύριο λόγο εκείνους της Α’ κατηγορίας σύμφωνα με το ΚΕΠΕ.
Το ποσόν αυτό των 8 δισ. ετησίως βγαίνει από τους φόρους των υπολοίπων, καθώς είναι γνωστό ότι οι φόροι οποιουδήποτε πληρώνεται από το κράτος, είναι απλά έκπτωση στις αμοιβές που του δίνει το κράτος.
Διαφορετικά θα ανακαλύπταμε το αεικίνητο, δίνοντας σε 7 δισ. ευρώ συν ένα ευρώ μηνιαίο μισθό σε έναν μόνο δημόσιο υπάλληλο (προσφέρομαι), και κάνοντάς του κρατήσεις όλα πλην του ενός ευρώ, θα μάζευε το κράτος 84 δις ευρώ το χρόνο μόνο από αυτόν και δεν θα χρειαζόταν να πληρώσει φόρο κανείς άλλος Έλληνας.
Κάτι τέτοιο δεν ισχύει, φυσικά, και είναι φαιδρό να λέει κάποιος ότι το κράτος συντηρείται από τους φόρους των δημοσίων υπαλλήλων. Συντηρείται αποκλειστικά και μόνον από τους φόρους του Ιδιωτικού τομέα!
Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα των συντάξεων. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι δεν θα συνταξιοδοτηθούν όλοι όσοι συνταξιοδοτηθούν από τα 52 τους, αλλά κάποιοι από τα 45 τους ή και νωρίτερα, δείχνει ότι η Ελλάδα έχει πολίτες 2 κατηγοριών διαχωρισμένους με ακόμα μεγαλύτερες διαφορές αναμεταξύ τους απόσο τεχνηέντως δείχνει η μελέτη του ΚΕΠΕ:
α΄ - εκείνους που συνταξιοδοτούνται στα 45-46 ρίχνοντας την μέση ηλικία συνταξιοδότησης στα 52 για το σύνολο του πληθυσμού που θα λάβει σύνταξη (ολοένα και περισσότεροι δεν θα λάβουν).
β΄ - εκείνους που ως πρότινος συνταξιοδοτούνταν στα 62 τους και πλήρωναν τους άλλους που έβγαιναν στα 45-46, οι οποίοι τώρα θα συνταξιοδοτούνται στα 67 για να πληρώνουν πάλι αυτούς που θα βγαίνουν από τα 45-46.
Οι β΄ ονομάζονται και σκλαβάκια, κορόιδα ή συνηθέστερα "εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα".
Με δεδομένο όμως ότι όλες οι συντάξεις επιδοτούνται (περίπου στα 200 δις ευρώ για την περίοδο 2000-2014) καταλαβαίνετε τί πάρτυ έχει γίνει, ιδιαίτερα από εκείνους που βγήκαν στη σύνταξη κάτω από τα 40-50 με 15 χρόνια εργασίας, και θα εισπράττουν τη σύνταξη ως τα 76 κατά μέσον όρο, δηλαδή για 26-36 χρόνια, αντί για 9-10 χρόνια που θα την παίρνουν οι πολίτες της β΄ κατηγορίας...
Συγκεκριμένα οι επιδοτήσεις από τους φόρους σήμερα κυμαίνονται από 2.000 ευρώ ανά συνταξιούχο ή και λιγότερα για τους συνταξιούχους του ιδιωτικού τομέα που τείνει προς το να μηδενιστεί, και 11.000 με 16.000 ευρώ ανά συνταξιούχο για τους συνταξιούχους ΔΕΚΟ όπως ΟΤΕ και ΔΕΗ σταθερά, ως και 20.000-60.000 ευρώ ετησίως για συνταξιούχους του δημοσίου (ή δημάρχους και βουλευτές που εισπράττουν σύνταξη με 2 θητείες στο δήμο ή στη βουλή) που στην πραγματικότητα η σύνταξή τους προέρχεται εξ ολοκλήρου από φόρους του ιδιωτικού τομέα.
Θυμίζουμε εδώ ότι ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι €586 και η μέση σύνταξη €941 (μαζί με του ΟΓΑ των €360).
Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποιοι 45άρηδες συνεχίζουν να παίρνουν 2χίλιαρα παρά την κρίση...
Αυτή η διαφορετική μεταχείριση κάποιων από το κράτος εφόσον, ξαναλέμε, τα ταμεία δεν είναι ανταποδοτικά (έχουν ήδη φάει 200 δις ευρώ δανείων και φόρων από το 2000), σημαίνει ότι οι εισφορές και οι φόροι είναι αυξημένοι κατά 8 δις ευρώ το χρόνο για να πληρώνονται αυτές οι συντάξεις νεότητας στους πολίτες της α΄ κατηγορίας.
Αν συνεχιστεί αυτό το πλιάτσικο ως δείχνει, στα επόμενα 30 χρόνια θα προσθέσει άλλο 1,5 ΑΕΠ στο κρατικό χρέος.
Αυτό και μόνο αν εξέλειπε, η Ελληνική οικονομία
θα ήταν πολύ ανταγωνιστικότερη, αποτρέποντας την ανεργία του 60% στους νέους
και συνολικά άνω 30% (αν υπολογίσουμε και τους αυτοαπασχολούμενους χωρίς πλέον
αντικείμενο εργασίας, όπως πχ στην οικοδομή).
Με απλά λόγια, για να παίρνουν κάποιοι λίγοι χαριστικές συντάξεις κάτω από τα 60 τους (πλην αν έχουν πρόβλημα υγείας), δυο εκατομμύρια Έλληνες καταδικάζονται στην μακροχρόνια ανεργία και οι νέοι μας στη μετανάστευση, ενώ σύσσωμη η υπόλοιπη οικονομία βρίσκεται σε σπιράλ θανάτου, με υπερφορολόγηση και αυξανόμενες καθυστερημένες οφειλές προς το κράτος, πάνω από τη φοροδοτική ικανότητα της κοινωνίας. Καμιάς φοροδιαφυγής τα έσοδα δεν θα είναι 240 δις στα επόμενα 30 χρόνια. Καμιάς σε αυτό το σύμπαν δηλαδή.
Όταν θα χάσουν όλοι τα σπίτια τους από τους φόρους, και δεν θα πωλούνται καν, διότι κανείς δεν θα έχει να τα αγοράσει σε μια αποτεφρωμένη οικονομία, το κράτος θα καταρρεύσει, πλην αν επιστρέψει σε τύπωμα πληθωριστικής δραχμής. Θα παρακαλάμε να ξαναγυρίσουμε στη δραχμή όπως το πάμε.
Το ξέρω ότι αυτά που γράφω είναι πέρα από τον διετή ή τετραετή ορίζοντα οποιασδήποτε κυβέρνησης, όμως θα έπρεπε να απασχολούν όλους τους Έλληνες πολίτες.
Αυτοί άλλωστε θα τα υποστούν, μαζί με τα παιδιά τους φευ.
Με απλά λόγια, για να παίρνουν κάποιοι λίγοι χαριστικές συντάξεις κάτω από τα 60 τους (πλην αν έχουν πρόβλημα υγείας), δυο εκατομμύρια Έλληνες καταδικάζονται στην μακροχρόνια ανεργία και οι νέοι μας στη μετανάστευση, ενώ σύσσωμη η υπόλοιπη οικονομία βρίσκεται σε σπιράλ θανάτου, με υπερφορολόγηση και αυξανόμενες καθυστερημένες οφειλές προς το κράτος, πάνω από τη φοροδοτική ικανότητα της κοινωνίας. Καμιάς φοροδιαφυγής τα έσοδα δεν θα είναι 240 δις στα επόμενα 30 χρόνια. Καμιάς σε αυτό το σύμπαν δηλαδή.
Όταν θα χάσουν όλοι τα σπίτια τους από τους φόρους, και δεν θα πωλούνται καν, διότι κανείς δεν θα έχει να τα αγοράσει σε μια αποτεφρωμένη οικονομία, το κράτος θα καταρρεύσει, πλην αν επιστρέψει σε τύπωμα πληθωριστικής δραχμής. Θα παρακαλάμε να ξαναγυρίσουμε στη δραχμή όπως το πάμε.
Το ξέρω ότι αυτά που γράφω είναι πέρα από τον διετή ή τετραετή ορίζοντα οποιασδήποτε κυβέρνησης, όμως θα έπρεπε να απασχολούν όλους τους Έλληνες πολίτες.
Αυτοί άλλωστε θα τα υποστούν, μαζί με τα παιδιά τους φευ.
Άγης Βερούτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου