Άδολος συνδικαλισμός ή απλά … προβοκάτσια;

Υπάρχει μια θεωρία που θέλει την τρομοκρατία, όταν αυτή εμφανίζεται σε δημοκρατικά (δυτικού τύπου) καθεστώτα, να παίζει τον ρόλο του μπαμπούλα, που θα ξεσκεπάσει το ψεύτικο προσωπείο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, και θα αποκαλύψει το πραγματικό, αυτό που κρύβεται κάτω από τη μάσκα, δηλαδή την πλουτοκρατία που ουσιαστικά μας κυβερνά ανέκαθεν ασχέτως του είδους του πολιτεύματος.

Και αυτό γίνεται επειδή το κράτος, μετά από κάθε τρομοκρατική επίθεση βρίσκει άλλοθι και σφίγγει περαιτέρω τα λουριά, αναστέλλει δικαιώματα και ελευθερίες, με τη συναίνεση των φιλήσυχων πολιτών, και στο τέλος καταντά ένα αστυνομοκρατικό απολυταρχικό καθεστώς, κάθε άλλο παρά δημοκρατικό.

Αυτό θέλουν οι «γνήσιοι» επαναστάτες, προκειμένου να αφυπνιστεί ο λαός, και να καταλάβει ο κάθε «βολεμένος» πόσο οι ιθύνοντες τον εκμεταλλεύονται, και τι πραγματικά παίζει…

Μια άλλη όμως θεωρία θέλει τους επαναστάτες αυτούς να είναι καθοδηγούμενοι, και ενεργούμενα των σκοτεινών δυνάμεων που επιδιώκουν τον απολυταρχισμό.

Να είναι δηλαδή οι χρήσιμοι ηλίθιοι του συστήματος, ή απλά συνειδητοί προβοκάτορες.

Οι οποίοι ρίχνουν νερό στον μύλο της αντίδρασης, που θα έλεγε και ο Κουτσούμπας.

Και αυτό το έργο το έχουμε δει πολλές φορές στην ιστορία, από την τσαρική Ρωσία, ως την 9/11 των ΗΠΑ.

Κάτι ανάλογο μάλλον συμβαίνει τελευταία και με τους δικούς μας μεγαλοσυνδικαλιστές, που πλέον έχουν γενικώς απαξιωθεί στα μάτια τόσο του απλού λαού, όσο και αυτών τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.

Ειδικά στη χώρα μας, οι «αγώνες» των συνδικαλιστών απλά κατέληξαν στην απουσία οποιασδήποτε βιομηχανίας, και γενικά στην οικονομική τελμάτωση.

Χώρια στην πλήρη απαξίωση της συνδικαλιστικής δραστηριότητας.

Δικαιώνοντας τον Λένιν, που πραγματικά δεν τους είχε σε καμία υπόληψη.

Τώρα όμως, μετά από όλα αυτά τα τραγελαφικά που έχουμε ζήσει κατά καιρούς με τους Φωτόπουλους της ζωής μας, το όλο σχέδιο μοιάζει να ολοκληρώνεται.

Έτσι, όπως διαβάζω στα ΝΕΑ, η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε ριζικές αλλαγές στο καθεστώς λήψης αποφάσεων για απεργίες με νέο νόμο που έρχεται στα τέλη του 2014.

Μεταξύ άλλων μιλάμε για επαναφορά της ανταπεργίας - αλλαγές στον τρόπο χρηματοδότησης των συνδικάτων και στο καθεστώς συνδικαλιστικών αδειών, και γενικά περιστολή των εν γένει συνδικαλιστικών κεκτημένων.

Σύμφωνα με τα ΝΕΑ, η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να προχωρήσει στην αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου έως το τέλος του έτους.

Οι τέσσερις βασικές αλλαγές που σχεδιάζονται, σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας  είναι οι εξής:

1. Αλλαγή στον τρόπο λήψης των αποφάσεων για απεργιακές κινητοποιήσεις

Με την διάταξη που προωθείται μια απεργία για να είναι νόμιμη πρέπει να έχει υπερψηφιστεί από το 50%+1 των μελών του συνδικάτου

2. Επαναφορά της ανταπεργίας (λοκ-άουτ)

Πρόκειται για επαναφορά διάταξης του 1976, η οποία έδινε τη δυνατότητα σε εργοδότη να κλείνει την επιχείρησή του σε περίπτωση απεργίας διαρκείας των εργαζομένων, μέτρο που ισχύει σε πολλές χώρες της Ευρώπης

3. Επανεξέταση του τρόπου χρηματοδότησης των συνδικάτων

Μέχρι σήμερα η χρηματοδότηση γίνεται από το κράτος μέσω κονδυλίου που παρακρατεί ο εργοδότης ως ποσοστό από τις εισφορές που πρέπει να καταβάλει στους εργαζόμενους.

Στην Ευρώπη η χρηματοδότηση καλύπτεται από τις συνδρομές των μελών των συνδικάτων

4. Αλλαγή στο καθεστώς συνδικαλιστικών αδειών

Το καθεστώς θα αυστηροποιηθεί σε ό,τι αφορά το ποιοι θα δικαιούνται και πώς θα χορηγούνται.

Αν όλα αυτά ισχύουν, και τεθούν σε ισχύ, ή έστω μικρό μέρος αυτών, τότε ποιος χάνει;

Ο συνδικαλισμός… έτσι δεν είναι;

Και άρα οι εργαζόμενοι… σωστόν;

Και όμως.

Άρα ο σκοπός μάλλον επετεύχθη.

Και αν δεν είναι εσκεμμένη προβοκάτσια, πάλι οι εργαζόμενοι χάνουν, διότι μετά απ όλα αυτά τα επαναστατικά τερτίπια των συνδικαλιστών, ποιος είναι αυτός που θα βγει να τους υπερασπιστεί;

Μάλλον κανείς, αφού έχουν χάσει κάθε αξιοπιστία και κάθε καλή μαρτυρία στη κοινωνία.

Οπότε, επαναλαμβάνω, ο σκοπός επετεύχθη.

Οι  συνδικαλιστές έσκαψαν μόνοι τους τον λάκκο τους…

Άθελά τους ή εξ επίτηδες, κανείς (πλην κάποιων) δεν το γνωρίζει.

Θα μας το δείξει στο μέλλον η ιστορία…

Strange Attractor

ΥΓ- Πρόταση προς τη κυβέρνηση: Αν θέλει και ο ριζοσπαστικός  και δημοκρατικός Σύριζας, ας γίνει ένα παλλαϊκό δημοψήφισμα για το αν θα πρέπει να περιοριστούν οι συνδικαλιστικές αυθαιρεσίες και να σουλουπωθεί ο σχετικός νόμος ή όχι.

Τότε θα δούμε πόση απήχηση έχει στον λαό (που επικαλούνται οι επιτήδειοι) η «αγωνιστική» δράση τους.