Έχουμε τους συνδικαλιστές που μας αξίζουν…

Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας με τους διάφορους «αντάρτες» συνδικαλιστές, που ανεβαίνουν στα κάγκελα για να υπερασπιστούν το «δημόσιο συμφέρον» έχει μεγάλη πλάκα αν το καλοεξετάσει κανείς.

Κυρίως διότι πρώτον οι εν λόγω συνδικαλιστές είναι πάντα του δημοσίου, και δευτερευόντως διότι βρίσκονται σε θέσεις που αμείβονται πλουσιοπάροχα, χωρίς όμως οι προσλήψεις τους να είναι διαφανείς (ΑΣΕΠ, κλπ), ή οι εργασιακές τους ειδικότητες να είναι τίποτα το σοβαρό.

Δεν μιλάμε δηλαδή για απαραίτητους καταρτισμένους επιστήμονες, κλπ.

Αυτοί συνήθως δουλεύουν, την ώρα που οι εκπρόσωποί τους είναι στο «πεζοδρόμιο» και στα πάνελ.

Εξάλλου εκεί διαπρέπουν οι συνδικαλιστές, στα κομματικά γραφεία, και στο σκοτάδι. Τα κορόιδα μόνο βγάζουν τη δουλειά.

Οι άλλοι απλά παραγοντίζουν πλουτίζοντας.

Έχοντας λόγο στα πάντα, από τις προαγωγές, μέχρι τις μεταθέσεις, κλπ

Έτσι ελέγχουν το ζαλισμένο ποίμνιό τους.

Χώρια που δεν διακινδυνεύουν τίποτα από τους «αγώνες» τους, αλλά αντιθέτως κερδίζουν πολλαπλά σε κύρος, σε ισχύ, και σε παραγοντισμό (που λέγαμε).

Μιλάμε δηλαδή για υπαλλήλους που ως επί το πλείστον προσλήφθηκαν από το παράθυρο, με τηλεφώνημα, με μπιλιετάκι, με μετάταξη στη μετάταξη, κ.ο.κ.

Παρακάμπτοντας κάθε έννοια αξιοκρατίας (αυτή είναι για τα κορόιδα που λέγαμε).

Ποιο ΑΣΕΠ, ποιοι διαγωνισμοί, και ποια πράσινα άλογα;

Και μιλάμε για άτομα που κύριο προσόν τους ήταν μάλλον η αφισοκόλληση ή η προσκόλληση σε κάποιον πολιτικό παράγοντα ή σε κάποιο κόμμα.

Για να μην αναφερθούμε στο ότι κάποιοι εξ αυτών είναι και επίσημα υπόδικοι.

Και όμως, ολόκληρη η χώρα κρέμεται από τα τέτοια τους.

Οι συνδικαλιστές έγιναν και πάλι, όπως παλιά, οι βασικοί παράγοντες της πολιτικής και οικονομικής μας ζωής.

Όπως τότε που συνδιοικούσαν παντού.

Όπου το τελευταίο σωματείο μπορούσε και εκβίαζε τη κοινωνία.

Όταν τα μπλακ άουτ, οι αποκλεισμοί δρόμων, οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων κλπ ήταν η καθημερινότητα μας.

Η Ελλάδα της πλέριας δημοκρατίας δηλαδή.

Την θυμόμαστε απαξάπαντες, έτσι δεν είναι;

Έτσι και σήμερα, οι αυτόκλητοι υπερασπιστές του λαού έχουν ξεσαλώσει.

Ανεβοκατεβάζοντας διακόπτες, και απειλώντας με πάγωμα τον τουρισμό (και τη χώρα) εν μέσω θερινής περιόδου, οπότε και περιμένουμε πως και πως κάποια εισροή χρημάτων από τους ξένους επισκέπτες μας.

Οι βολεμένοι όμως συνεχίζουν το βιολί τους απτόητοι, με τις πλάτες πολιτικών και κομματικών μορφωμάτων, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το μπάχαλο, και που μόνο κοινό τους σημείο είναι το μίσος προς τον Σαμαρά.

Το δήλωσαν άλλωστε απροκάλυπτα κάποιοι μεγαλόσχημοι του Σύριζα, λέγοντας πως δεν έχουν πρόβλημα συγκυβέρνησης ή συνεργασίας με τη ΝΔ, αρκεί να μην είναι μπροστάρης ο Σαμαράς.

Για τέτοιους ιδεολόγους μιλάμε…

Και βέβαια, να μη ξεχνάμε και την απόλυτη φαιδρότητα: ‘Ότι οι περισσότεροι (σχεδόν όλοι) από αυτούς τους «αντάρτες» ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ, και έκαναν καριέρα μέσω του ΠΑΣΟΚ, ενώ σήμερα ή εντάχθηκαν στον Σύριζα, ή τον γλείφουν για να τους δεχτεί.

Και έτσι, βλέπουμε το απόλυτο αυτό αλαλούμ, οι του βαθέως ΠΑΣΟΚ να πολεμάνε σήμερα το ΠΑΣΟΚ… που είναι συγκυβέρνηση!

Άλλωστε όλοι καταλαβαίνουμε ότι η «επανάσταση» ξεκίνησε μόλις το ΠΑΣΟΚ έπιασε μονοψήφια ποσοστά.

Ποιοι είναι λοιπόν όλοι αυτοί που μας ταλαιπωρούν;

Ε λοιπόν, για να ξέρετε, είναι μια ελάχιστη μειοψηφία των εργαζομένων που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, αφού οι όποιες αποφάσεις παίρνονται με βάση τους παρόντες σε μια γενική συνέλευση, που συνήθως είναι λίγοι, και εγκάθετοι.

Δηλαδή οι μιλημένοι, ή οι αργόσχολοι που δεν έχουν άλλη δουλειά, αλλά το παίζουν «ανήσυχοι», μπας και προστατέψουν τη θεσούλα τους, που είναι και πλούσια αμειβόμενη.

Ένα άλλο βασικό στήριγμα των μεγαλοσυνδικαλιστών είναι όλοι όσοι υπάλληλοι έχουν τη φωλιά τους λερωμένη, είτε λόγω ανεπάρκειας, είτε λόγω αδιαφανούς πρόσληψής τους, είτε λόγω κάποιοι πειθαρχικού ή και ποινικού παραπτώματος, το οποίο τους κυνηγά, και το οποίο χρησιμοποιούν ως δαμόκλεια σπάθη οι συνδικαλιστές για να τους ελέγχουν.

Το ένα χέρι δηλαδή νίβει το άλλο.

Για αυτό και οι μεν ζουν πλουσιοπάροχα, ως άλλοι μπέηδες, και οι δε τους ψηφίζουν και τους γλείφουν.

Ιδιοτελή συμφέροντα, από ανθρωπάκια…

Τίποτα άλλο.

Ούτε το λαϊκό συμφέρον τους νοιάζει, ούτε τίποτα.

Η προσωπική τους βολή και ανέλιξη…

Και για να καταλάβετε το ποιόν τους, σας λέω μετά λόγου γνώσεως, πως αν είχαμε χούντα (κανονική), όλοι αυτά τα ερπετά θα ήταν χουντικοί.

Και αυτό το υπογράφω!

Strange Attractor

Antinews

ΥΓ- Και όπως έγραψε σε σχόλιό του στο παρόν άρθρο στο Αντινιούζ, ο Κ.Π.:

"Αν ο Σαμαράς καθαρίσει αυτό το παρακράτος, αλλά ΠΡΙΝ τις εκλογές που μάλλον έρχονται το Φθινόπωρο, τότε θα τον ψηφίσω".