Οι ναοί του Βούδα, και το δημόσιο…

Ντάλα καλοκαίρι, και αντί να επικρατεί η κλασική ραστώνη, και να διευκολύνονται τα μπάνια του λαού, η ΑΔΕΔΥ κήρυξε πόλεμο κατά της κυβέρνησης.

Όχι ολόκληρης, διότι το Πασόκ πρόλαβε και διαχώρησε τη θέση του, άσχετα αν ψηφίζει κανονικά τα διάφορα «σκληρά» μέτρα, και «βερμπαλίζει» ανέξοδα για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων...

Έτσι, οι αγωνιστές δημόσιοι υπάλληλοι, αντί να βρέχουν τα πόδια τους σε καμιά παραλία, πήραν τις ντουντούκες επ’ ώμου και βγήκαν στους δρόμους παρέα με τη Δούρου και τον Στρατούλη, με βασικό δημοκρατικό τους αίτημα να μη περάσει η σχεδιαζόμενη αξιολόγησή τους, αφού κάτι τέτοιο «απλά εξυπηρετεί τα σκοτεινά αποικιοκρατικά σχέδια της τρόικας», που μας πατάει σαν χταπόδια θα συμπλήρωνα εγώ.

Και καλά, θα αναρωτηθεί κάποιος κακοπροαίρετος: Τόσα χρόνια δεν γίνονταν αξιολόγηση των υπαλλήλων;

Βεβαίως και γίνονταν.

Τότε γιατί δεν αντιδρούσε η ΑΔΕΔΥ;

Διότι όλοι ανεξαιρέτως οι δημόσιοι υπάλληλοι, βαθμολογούνταν με το δημοκρατικό δεκάρι.

Είτε ήταν ξύλα απελέκητα, επίορκοι, κλπ είτε ήταν αστέρια…

Όλοι ήταν άριστοι! (Σε σημείο που διεθνώς ,βάσει επίσημων βαθμολογιών, να έχουμε τον πιο «άριστο» δημόσιο τομέα)!!!

Άρα, στην ουσία η ΑΔΕΔΥ δεν είναι ότι δεν θέλει την αξιολόγηση… απλά δεν θέλει την νέα αξιολόγηση, η οποία προκειμένου να αποφευχθεί το γενικό δεκάρι επί δικαίων και αδίκων, προβλέπει την αναγκαστική αρνητική βαθμολόγηση για το 15% των υπαλλήλων.

Με απλά λόγια, επειδή όλοι είθισται να παίρνουν άριστα, προσπαθεί η κυβέρνηση να ξεχωρίσει (έστω με το ζόρι) τους ανεπαρκείς.

Και αυτό δεν το θέλει η ΑΔΕΔΥ, διότι έτσι θα χάσει τις ψήφους των ανεπαρκών, που μεταξύ μας είναι πάνω από 15%, και άρα θα χάσει τα προνόμια και την εξουσία που γεύονται και ζουν τα μεγάλα συνδικαλιστικά της στελέχη.

Τα οποία ειρήσθω εν παρόδω ονειρεύονται να γίνουν κι αυτοί με τη σειρά τους βουλευτές…

Και μιας και το θυμήθηκα, θα αναφέρω μια εικόνα που μου μετέφερε φίλος εφοριακός από ΔΟΥ επαρχιακής πόλης στην οποία υπηρετεί.

Όπως μου είπε, στην υπηρεσία του έχουν μείνει τρεις κι ο κούκος, και από πάνω υπάρχουν και οι πρώην Πασόκ νυν Σύριζα συνάδελφοί του που συνειδητά  τελούν σε καθεστώς μόνιμης λευκής απεργίας, αντιστεκόμενοι στη χούντα που μας κυβερνά αφού.

Κάθε μέρα, λέει, γίνεται της τρελής με τους αλλόφρονες πολίτες που κάνουν ουρές για να εξυπηρετηθούν, και με εικόνες κλασικής νεοελληνικής παράνοιας.

Ο φίλος μου , λέει, παίρνει ένα πονστάν το πρωί, και ένα το απόγευμα που σχολάει, μόνο και μόνο για να μη τρελαθεί από τη βαβούρα την οποία ζει.

Παρόλα αυτά, στον επάνω όροφο του κτιρίου όπου στεγάζεται η συγκεκριμένη εφορία, υπάρχει, λέει, μια υπηρεσία της περιφέρειας, που έχει σχέση με τη προστασία του δάσους, ή κάτι τέτοιο.

Η οποία υπηρεσία είναι πλήρως στελεχωμένη από υπαλλήλους, και πλήρως εξοπλισμένη με οχήματα, κομπιούτερ κλπ, πλην όμως δεν έχει αντικείμενο.

Και την ώρα που στο ισόγειο γίνεται καθημερινά η σφαγή του Δράμαλη, στον επάνω όροφο επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή, με μουσική δωματίου να παίζει στο background, και οι μόνοι ήχοι που φτάνουν στα αφτιά των εκεί τυχερών υπαλλήλων είναι αυτοί που κάνουν τα πληκτρολόγια, όταν επί ώρες ολόκληρες σερφάρουν στο διαδίκτυο ή παίζουν τις κλασικές πασιέντζες του ελληνικού δημοσίου.

«Πήγα μια μέρα να δω τι γίνεται κει πάνω και έπαθα πολιτισμικό σοκ…»,  μου είπε έντρομος ο φίλος μου.

Ο οποίος χαρακτήρισε τον επάνω όροφο ως «τον ναό του Βούδα»!

Με τους υπαλλήλους να διαλογίζονται, μέσα σε ατμόσφαιρα και περιβάλλον ανατολίτικου σπα!

Και επειδή ο συγκεκριμένος δεν λέει ψέματα, δεν αμφιβάλλω καθόλου για τα όσα μου μετέφερε.

Οπότε, γιατί να μην αντιστέκονται με νύχια και με δόντια κάποιοι τέτοιοι δημόσιοι υπάλληλοι στην αξιολόγησή τους;

Λογικό δεν είναι;

Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι μέσα στο γενικότερο κομφούζιο και αλαλούμ του δημοσίου μας, υπάρχουν άπειροι ναοί του Βούδα…

Strange Attractor
και στο Antinews