Οι γονείς της μεταπολίτευσης…

 Η διαφορά του συντηρητικού από το προοδευτικό σχολείο είναι απλή.

Στο μεν πρώτο, όταν ο καθηγητής καλεί τους γονείς για να τους πει ότι υπάρχει πρόβλημα με το παιδί τους την πληρώνει ο μαθητής.

Ετσι γινόταν κάποτε.

Στο δεύτερο όμως, το πρόβλημα το έχει πάντα ο καθηγητής ο οποίος, ως εκ τούτου, φροντίζει να μη δημιουργεί προβλήματα στον μαθητή, να μην του βάζει δύσκολα, γενικά να μην τον φέρνει σε δύσκολη θέση.

Ετσι τα πάει καλά και με τους γονείς.

Οι γονείς της Μεταπολίτευσης ως γνωστόν είναι ως επί το πλείστον άνθρωποι προοδευτικοί, ανοιχτόμυαλοι, και επειδή υπερασπίζονται μέχρι αηδίας την ισότητα των δύο φύλων, δεν ανέχονται και τις διακρίσεις ανάμεσα στους δασκάλους και τους μαθητές.

Αυτό το τελευταίο δεν είναι το ακριβές λογικό συμπέρασμα του συλλογισμού, αλλά δεν είναι και το μόνο παράλογο που διαφεντεύει τις ζωές μας.

Οι γονείς της Μεταπολίτευσης δεν ανέχονται γενικώς την εκμετάλλευση του μαθητή από τον καθηγητή του.

Συμμάχους δε στους ταξικούς τους αγώνες έχουν βρει την πλειονότητα του διδακτικού προσωπικού, το οποίο, σε αγαστή συνεργασία με τους μαθητές, φροντίζει για την ψυχική ηρεμία της ελληνικής οικογένειας.

Ακόμη και όταν υπήρχαν εξετάσεις, έβαζαν θέματα βατά ώστε να μη δημιουργούνται ταξικές ανισότητες στην τάξη και να μην έχουν και οι ίδιοι να διορθώνουν πολλά γραπτά τον Σεπτέμβριο τον οποίον πολλοί τον αποκαλούν Σεμπτέμβριο, είναι όμως ο ίδιος μήνας.

Θυμάμαι κάποιον καθηγητή μου ο οποίος περίμενε να πάρει σύνταξη και μας προειδοποιούσε πως θα βάλει «απροειδοποίητο διαγώνισμα στα εξής θέματα...».
Υπερβολές. Απαράδεκτες γενικεύσεις απ’ αυτές που συνηθίζω να κάνω και αδικώ το έργο των εκπαιδευτικών μας και την ελληνική οικογένεια, τον πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας.

Ομως για βρείτε μου έναν άλλον τρόπο να ερμηνεύσω τις διαμαρτυρίες γονέων οι οποίοι βρίσκουν ότι τα παιδιά τους αδικούνται από το γεγονός ότι για να περάσουν την τάξη θα πρέπει να έχουν τη βάση τουλάχιστον στα Μαθηματικά και τα Αρχαία.

Το ξέρω ότι και τα Μαθηματικά και τα Αρχαία είναι δύο απάνθρωπα συστήματα που έχουν επινοηθεί για να διαιωνίζουν την εκμετάλλευση του μαθητή από τον καθηγητή, όμως, σ’ αυτές τις περιπτώσεις η επιστήμη καλά θα κάνει να σηκώνει τα χέρια της ψηλά γιατί αλλιώς θα μπλέξει άσχημα.

Αν κατάλαβα καλά, μέχρι στιγμής αν είχες 3 στην Αλγεβρα και 20 στην Κηπουρική, έπιανες τη βάση και περνούσες.

Τώρα όμως, με την τράπεζα θεμάτων έγινε σφαγή λέγεται, 4 στους 10 κόπηκαν στα Μαθηματικά και τα Αρχαία, και μιας που αναφερθήκαμε στην ισότητα των δύο φύλων, στα Μαθηματικά η πλειονότητα των κομμένων είναι κορίτσια, ενώ στα Αρχαία είναι αγόρια.

Διότι τα δύο φύλα είναι ίσα, αλλά μη φτάνουμε και σε υπερβολές.
Από κοντά και οι καθηγητές.

Δεν θα έλειπαν, εννοείται, στον αγώνα για την απελευθέρωση των μαθητών.

Η τράπεζα θεμάτων η οποία, κατά τον νόμο Διαμαντοπούλου, δίνει τα μισά από τα θέματα στις εξετάσεις της Α΄ Λυκείου, κατά τον κ. Κοτσιφάκη, πρόεδρο της ΟΛΜΕ, υποψήφιο ευρωβουλευτή με τον ΣΥΡΙΖΑ και Κολοκοτρώνη του πολέμου κατά της αξιολόγησης, αυτή η τράπεζα δεν κάνει τίποτε διαφορετικό από όλες τις άλλες τράπεζες.

Διευρύνει το χάσμα που χωρίζει τις τάξεις των μαθητών, τις οικονομικές εννοώ, αφού οι ευπορότεροι εξ αυτών θα αρχίσουν νωρίτερα φροντιστήρια ενώ οι λιγότερο εύποροι θα ταλαιπωρούνται με τα δυσμενή συμπτώματα που προκαλεί στο ανθρώπινο μυαλό η επίλυση τριτοβάθμιων εξισώσεων.

Αν αντελήφθην το πνεύμα του κ. Κοτσιφάκη, περίπτωση να αλλάξει ο τρόπος διδασκαλίας επί τα βελτίω δεν υπάρχει.

Αντιθέτως, το φροντιστήριο είναι απαραίτητο συμπλήρωμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Και προτιμά, ως σοσιαλιστής α λα γκρέκα, να κρατά το επίπεδο χαμηλό για όλους. Φταίνε τα υπουργεία, φταίνε οι καθηγητές, όμως περισσότερο φταίνε οι γονείς.

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Καθημερινή