Η δημοκρατία στα χρόνια των "πσαικαζμένων"...

Η κρίση που τα σάρωσε όλα, και μας έστειλε οικονομικά κάποιες δεκαετίες πίσω, είχε και μια άλλη παράπλευρη συνέπεια.

Την ανάδυση των «πολιτικών μαϊντανών».

Εκεί δηλαδή που στα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας κυριαρχούσε το απόλυτο τίποτα από πλευράς διασκέδασης και ενημέρωσης, με το trash tv και τους άπειρους σελέμπριτις (τραγουδιστές, παρουσιαστές, μοντέλες, κ.ά.) να διαμορφώνουν τις ζωές μας, και να καταστρέφουν μια ολόκληρη γενιά, σήμερα βλέπουμε το απόλυτο τίποτα να κυριαρχεί πολιτικά!

Και αυτό είναι εξίσου επικίνδυνο, άσχετα αν βγάζει  γέλιο…

Έτσι, στη θέση του Μικρούτσικου, της Κορομηλά, της Πάνια, και της Μιχαλονιάκου, το κενό που δημιουργήθηκε καλύφτηκε από δήθεν σωτήρες, που όψιμα ανακάλυψαν την ανάγκη να μας βοηθήσουν, και υπακούοντας σε ένα εσωτερικό κάλεσμα, ανέλαβαν την πολιτική εκπροσώπησή μας.

Άλλοι ιδρύοντας κόμματα, και άλλοι βάζοντας υποψηφιότητα για βουλευτές.

Και αίφνης γέμισε η βουλή από διάφορους πειραγμένους, που τα βάζουν με το κακό σύστημα, τους ντόπιους και ξένους νενέκους, και κάνουν ότι μπορούν για να μας αφυπνίσουν, αφού κατ’ αυτούς είμαστε θύματα μιας διαχρονικής παγκόσμιας συνωμοσίας, με γαλαξιακές διαστάσεις, που μας έχει βάλει στο στόχαστρο, διότι μας ζηλεύουν που είμαστε Έλληνες … αφού.

Κι από πάνω μας ψεκάζουν κανονικά, κι’ εμείς ούτε καν βελάζουμε….

Και όλοι αυτοί, άσχετα αν ανήκουν στο αριστερό ή στο δεξιό κομμάτι του αντιμνημονιακού μπλοκ, έχουν ένα κοινό στοιχείο: Την ανερμάτιστη σκέψη, και τον απέραντο λαϊκισμό.

Με μόνη ειδοποιό διαφορά το ότι οι εκ δεξιών είναι συνήθως και ανορθόγραφοι (τώρα πως γίνεται και όσο πιο ελληναράς δηλώνεις, τόσο πιο μεγάλη και η άγνοιά σου για την ελληνική γλώσσα, απομένει να το διερευνήσουν οι ειδικοί).

Και άντε αυτοί όλοι τη δουλειά τους κάνουν.

Οι μεν «άφθαρτοι» της αριστεράς υπόσχονται τα πάντα στους πάντες μπας και κυβερνήσουν, οι δε πσαικαζμένοι (sic) της δεξιάς ανακάλυψαν όψιμα τον μεγάλο κοινό εχθρό, και λαϊκίζοντας, και χαϊδεύοντας τα αφτιά των διάφορων ημιμαθών, απολαμβάνουν τα προνόμια ενός συστήματος που καθημερινά καταγγέλλουν.

Ναι, αλλά όλοι αυτοί έχουν και ψηφοφόρους.

Πολλοί εκ των οποίων τους λατρεύουν ως μικρούς θεούς.

Με κάποιον ανεγκέφαλο π.χ. να γράφει χθες στο φέισμπουκ, υπερασπιζόμενος ένα ακόμη παραλήρημα της Ραχήλ, ότι «πρόκειται περί της πιο χαρισματικής προσωπικότητας που έχει εμφανιστεί στο πολιτικό μας σκηνικό, και ότι όσοι την ειρωνεύονται δεν είναι Έλληνες».

Εδώ φυσικά η επιστήμη σηκώνει τα χέρια, και έρχεται η ώρα της απόχης.

Που σε μια συντεταγμένη κοινωνία θα δούλευε υπερωρίες, και θα είχε ήδη μαζέψει τον μισό πληθυσμό για περαιτέρω εξετάσεις, και εντατική ψυχοθεραπεία.

Στην Ελλάδα όμως, που πολύ σωστά την είχε αποκαλέσει ο Καραμανλής (ο κανονικός) ένα απέραντο φρενοκομείο, οι τρελοί όχι μόνο επιβιώνουν, αλλά κυριαρχούν. Νομοθετούν!

Οι ψυχασθενείς δηλαδή ανέλαβαν την διοίκηση του ψυχιατρείου! Θρίλερ σε λέω…

Και απειλούν όλους τους υπόλοιπους με δέσιμο, και με … ηλεκτροσόκ.

Με βασικό επιχείρημα ότι αυτοί ξέρουν, και όλοι εμείς οι υπόλοιποι ή είμαστε κοιμισμένοι, ή είμαστε ξενόδουλοι, ή απλά προδότες.

Είναι βλέπετε ίδιον των απανταχού λαϊκιστών να χωρίζουν τον λαό σε «εμάς» και σε «αυτούς».

Όπου εμείς (αυτοί) είμαστε οι σωστοί που βλέπουν καθαρά, και οι άλλοι (εμείς) είναι προδότες και πουλημένοι.

Και ή είσαι με εμάς ή είσαι με τους άλλους.

Όπου οι άλλοι είμαστε όλοι εμείς… Χαμός!

Για αυτό και βλέπουμε ότι η μόνιμη επωδός της ελληνοπρεπούς βουλευτίνας καγκελαρίου (με 2.500 ψήφους όλους κι όλους βγήκε, μη τρελαίνεστε) είναι το «εσείς δεν είστε Έλληνες», όταν της την πέφτει κανείς για να βγάλει γέλιο.

Η συγκεκριμένη είναι τόσο ενδεικτική περίπτωση των παραπάνω, που μπροστά της ακόμη και η Ζωζώ φαντάζει σώφρων πολιτικός!

Εκεί φτάσαμε.

Κάποτε, η ιδιότητα του βουλευτή προϋπέθετε ή σήμαινε και κάποια σοβαρότητα, ή έστω κάποια συγκρότηση (λέμε τώρα).

Η κρίση, και όχι μόνο, τα άλλαξε όλα αυτά.

Και μπορεί να μην έχουμε φτάσει ακόμη ως χώρα στα επίπεδα της Ιταλίας που εξέλεξε μια πορνοστάρ πριν από 25 χρόνια, αλλά είμαστε πολύ κοντά.

Σήμερα στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα μπορεί να μην εκλέγουμε γκουσγκούνηδες, εκλέγουμε όμως κλινικές περιπτώσεις, και … καραγκιόζηδες.

Ενίοτε και μπαγκσμπάνηδες.

Μέχρι να μας πάρουν χαμπάρι η Ντούβλη ή η Τζούλια, και να βάλουν κι αυτές υποψηφιότητα, και να βγουν με τα τσαρούχια.

Και τότε να δείτε γέλιο…

Δημοκρατία δεν θέλουμε;

Ας λουστούμε λοιπόν τα ψώνια…

Strange Attractor

ΥΓ- Στέλνουν, λέει, Γερμανούς, για να σηκώσουν τις σφίγγες από την Αμφίπολη. Γρηγορείτε…

(Γερανούς άκουσε, Γερμανούς κατάλαβε…).