Οι επιδερμικές μόδες δεν είναι για πάντα…

Ετσι είχε γίνει και με το 501, το τζιν της Levi’s, έτσι είχε γίνει και με τα αθλητικά Superga (πάντα σε κρεμ), έτσι έγινε πολλά χρόνια αργότερα με το κόκκινο κραγιόν, έτσι τώρα και με το τατουάζ: αποφάσισα να κάνω ακριβώς τη στιγμή που μοιάζει να έχει φορεθεί παντού και από τους πάντες, στη θολή γραμμή που από must αρχίζει να κατευθύνεται σιγά σιγά προς τη στοίβα με τα «πασέ».

Ωστόσο, η απόφαση ελήφθη πριν από λίγες ημέρες σε μια παραλία της Σύμης. Χαζεύοντας τα κορμιά που περνούσαν από μπροστά μου ήταν σαν να ξεφύλλιζα άλμπουμ με σχέδια στον προθάλαμο κάποιου tattoo studio.

Ζήτημα ένας στους δέκα να μην είχε μελάνι στο δέρμα του. («Εγιναν τα tattoo υποχρεωτικά;» αναρωτήθηκε εύλογα κάποιος στο facebook τις προάλλες.)

Tribal, λουλούδια, κινέζικα ιδεογράμματα, σταυροί, αστέρια, πολλά αστέρια, νεράιδες, φράσεις στα αραβικά, τα σανσκριτικά, τα ελληνικά και βέβαια ονόματα (να ’μαστε καλά, δεν είδαμε ούτε μια σβάστικα), σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο του σώματος, από τον λαιμό και τον γοφό ώς τον αστράγαλο και τα δάχτυλα (χεριού και ποδιού).

Από την πρόχειρη επιτόπια έρευνα προέκυψε ότι το εξωτερικό μέρος του βραχίονα κερδίζει έδαφος έναντι της all time classic πλάτης, ενώ νικητής του νοερού διαγωνισμού αναδείχθηκε ομόφωνα από την παρέα αυτός που είχε «χτυπήσει» την εικόνα της αγαπημένης του σαν Παναγιά στο στήθος.

Την αναγνωρίσαμε γιατί καθόταν δίπλα του.

Στην ίδια στάση με το tattoo.
Αλλά μην πάμε μακριά. Στην ίδια την παρέα μας, οι μη έχοντες tattoo ήταν μόλις δύο στους έξι.

Ο Γιάννης έχει τη λέξη Irony με πηχυαία γράμματα στον... πήχυ του (ειρωνικό), η Τζένη ένα ωραιότατο διαστημόπλοιο στα πλευρά και μια φραουλίτσα στον γλουτό, η Μαρία, καλά η Μαρία και τι δεν έχει, από μια μεγάλη αραβική φράση που «διατρέχει» το μπούτι της (μη τη ρωτήσετε τι σημαίνει, δεν θυμάται πια) και τα κλασικά αστέρια στον αστράγαλο μέχρι ένα λουλούδι πίσω από το αυτί και δεν θυμάμαι τι άλλο.

Η Σοφία, τέλος, έκανε πρόσφατα ένα σταυρό στη δεξιά πλευρά της παλάμης «ώστε να μην το βλέπω συνέχεια και με κουράσει - σε συμβουλεύω να κάνεις κι εσύ το ίδιο».

Τελικά αυτό το «για πάντα» είναι προβληματικό σε όλα τα πράγματα.
Πάντως, το φαινόμενο δεν είναι φετινό.

Η μεγάλη αύξηση στα tattoo καταγράφηκε πριν από 6 - 7 χρόνια -έκτοτε η τάση διατηρείται ακμαία.

«Κάθε χρόνο έχουμε αύξηση, σε σχέση με πέντε χρόνια πριν φτάνει το 35%», λέει στην «Κ» ο Γιάννης Καραμπέτσος, ιδιοκτήτης του Sake Tattoo στο Χαλάνδρι. «Οσο το τατουάζ εμφανίζεται στις διαφημίσεις και την τηλεόραση, η μόδα θα συντηρείται» εκτιμά στην «Κ» ο Τάσος Σγαρδέλης, ιδιοκτήτης του Honest Tattoo στου Ψυρρή. Δ

εν είναι τυχαίο ότι tattoo studios έχουν ξεπηδήσει σχεδόν σε κάθε γειτονιά.
Τα τελευταία χρόνια, επίσης, έχει αναπτυχθεί σημαντικά και ο κλάδος της αφαίρεσης των τατουάζ, διευκολύνοντας κάποιους στην απόφαση να χτυπήσουν ένα ή ακόμα ένα σχεδιάκι.

«Παρατηρούμε μεγαλύτερη χαλαρότητα στην απόφαση να κάνει κάποιος tattoo, γεγονός που είναι αρνητικό», λέει ο Γιάννης.

«Δεν είναι λόγος να κάνεις τατουάζ επειδή μπορείς να το βγάλεις μετά. Επιπλέον υπάρχει παραπληροφόρηση σχετικά με το πόσο εύκολη είναι η αφαίρεση. Σε ορισμένα σημεία είναι ιδιαίτερα επώδυνη».
Σε κάθε περίπτωση, το tattoo έχει απομακρυνθεί για τα καλά από το περιθώριο. «Πλέον το tattoo είναι ένα καταναλωτικό προϊόν σαν όλα τα άλλα» λέει ο Τάσος. «Δεν είναι υποκουλτούρα όπως ήταν πριν από μερικές δεκαετίες. Κάποτε τατουάζ είχαν μόνο οι bikers και οι ναυτικοί και ο μόνος τατουατζής στην Ελλάδα ήταν ο Τζίμης».
Σε ό,τι αφορά τις τάσεις στα σχέδια, σύμφωνα με το κ. Καραμπέτσο, «ανεβαίνουν» τα πορτρέτα, οι μορφές, διασήμων και μη, καθώς και οι αναφορές στο παρελθόν (π.χ. στολισμένα άλογα, περίτεχνα τριαντάφυλλα κ.λπ.).

Οπως παρατηρούμε ανατρέχοντας και στην ξεκαρδιστική σελίδα στο facebook «Αθάνατο Ελληνικό Τατού», οι στίχοι του Παντελίδη, τα αποφθέγματα του Κοέλιο και τα γνωστά εθνικοπατριωτικά συνθήματα επίσης φοριούνται πολύ.

Λίνα Γιάνναρου

Καθημερινή