Αμφίπολη.

Η Αμφίπολη ήταν αρχαία πόλη που ιδρύθηκε από τους Αθηναίους το 437 π.Χ. στην Ανατολική Μακεδονία, στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα.

Ο κύριος λόγος ήταν η εκμετάλλευση των χρυσοφόρων κοιτασμάτων που υπήρχαν στο όρος Παγγαίο.

Παρότι στην περιοχή τα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί πολλά σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, η τελευταία εκτεταμένη ανασκαφή στον τύμβο Καστά έχει συγκεντρώσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον.

Και τούτο γιατί φαίνεται ότι είμαστε μπροστά σε μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη.

Αυτό προδικάζουν το τεράστιο μέγεθος του ταφικού μνημείου και η εντυπωσιακή του είσοδος.

Είναι επομένως φυσικό το γεγονός αυτό και η πρόοδος των ανασκαφικών δραστηριοτήτων να αποτελούν κύρια είδηση στα ΜΜΕ της πατρίδας μας.

Στη γενικότερη ευφορία της ελληνικής κοινωνίας δυστυχώς προστίθενται και αιρετικές ή και ακόμα απαξιωτικές  φωνές.

Η πρώτη που άκουσα ήταν αυτή γνωστού συγγραφέα και φιλοσόφου που ανέφερε ότι «μακάρι να μη βρεθεί τίποτε στο ταφικό μνημείο γιατί θα πάρουν αέρα τα μυαλά των Ελλήνων με τη συνεχή αναφορά τους στους αρχαίους προγόνους»!

Μια αναφορά που για όλους τους λαούς, από την Υποσαχάρια Αφρική μέχρι την εξελιγμένη Δύση αποτελεί πηγή έμπνευσης και χρέους για δημιουργία.
Ο ίδιος συγγραφέας αμφισβήτησε και την προέλευση των σύγχρονων Ελλήνων από τους αρχαίους, επικαλούμενος μη επιστημονικές απόψεις του περιηγητή Φαλμεράιερ, που όμως έχουν ανατραπεί με πολλές σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους.
Η δεύτερη αιρετική φωνή που άκουσα ήταν της κόρης του σημαντικού αρχαιολόγου Λαζαρίδη, ο οποίος άρχισε πρώτος τις ανασκαφές στον τύμβο.

Σε φορτισμένο άρθρο της, έφτασε στο σημείο να αναφέρεται απαξιωτικά ακόμα και στον πρωθυπουργό της χώρας που επισκέφθηκε τον χώρο των ανασκαφών αγνοώντας την αποδεδειγμένη διαχρονική ευαισθησία του σε θέματα πολιτισμού και εθνικής κληρονομιάς...
Στο ίδιο άρθρο της γίνεται αναφορά και στον Μέγα Αλέξανδρο, λέγοντας ότι πνίγηκε μεθυσμένος στον ποταμό Σαγγάριο!
Δηλαδή το απόσταγμα από την ιστορική παρουσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι ότι ήταν μέθυσος. Και όχι ένας παγκόσμιος ήρωας που  η παρουσία του αναφέρεται σε μύθους και θρύλους πάνω από 70 χωρών του πλανήτη μας.
Τι εξήγηση, όμως, μπορεί να δοθεί σε αυτές τις αιρετικές απόψεις; 

Σίγουρα δεν περιμένει κανείς την απόλυτη συμφωνία όλων των Ελλήνων  για τη σημασία της ανασκαφής της Αμφίπολης.

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του.

Αρκεί η άποψη αυτή να είναι τεκμηριωμένη, ανιδιοτελής και απαλλαγμένη από προσωπικά βιώματα, πικρίες και πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες.
Μια ιστορία από το χωριό μου όπως μου την έχουν διηγηθεί: στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας, εκεί όπου δοκιμάστηκε σκληρά ο σύγχρονος Ελληνισμός, μαζί με άλλους χωριανούς είχε στρατευτεί και ένας συγγενής μου, 20 χρονών παιδί.

Είχαν χαθεί τα ίχνη του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωσπου έφτασε ένα επίσημο γράμμα στην οικογένειά του από το Γενικό Επιτελείο Στρατού.

Εγραφε ότι πέθανε στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Προύσας από ψώρα (που εκείνη την εποχή μάστιζε το εκστρατευτικό μας σώμα).

Στο χωριό όμως ορισμένοι συγκράτησαν μόνο αυτό το γεγονός και το αναφέρουν ακόμα και σήμερα.

Οτι δηλαδή ο Γιώργος (ήταν το όνομά του) πέθανε από ψώρα.

Αγνοώντας ότι επί 5 χρόνια πολέμησε στη Μικρά Ασία συνεγειρόμενος από το διαχρονικό ελληνικό όνειρο της ανάκτησης των χαμένων πατρίδων...
Επομένως, κατά την άποψή μου, δεν πρέπει να βλέπουμε το δέντρο αγνοώντας το ιστορικό δάσος...

Το ιστορικό δάσος που κρύβεται κάτω από την ελληνική γη, στη συγκεκριμένη περίπτωση τη μακεδονική, και όταν έρθει στην επιφάνεια θα βοηθήσει για μια ακόμη φορά στον αυτοπροσδιορισμό και τον ετεροπροσδιορισμό των Ελλήνων.
Ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη χρονική συγκυρία.

Χριστόδουλος Στεφανάδης

Πρώτο Θέμα