Το νέο «σκουριασμένο παραπέτασμα» πάνω από την Ευρώπη…

Μέρα με τη μέρα, ο Ρώσος πρόεδρος Β. Πούτιν τραβάει ένα «σκουριασμένο παραπέτασμα» που χωρίζει στα δυο την Ευρώπη, εις βάρος της Ουκρανίας, 25 χρόνια αφότου έπεσε το παλιό «σιδηρούν».

Κατέλαβε τη Κριμαία, προσφέροντας στήριξη στους αποσχιστές Ρωσόφιλους στο Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ, ενώ τώρα στέλνει στρατό στη περιοχή παειλώντας τη Μαριούπολη και τη θάλασσα του Αζόφ.

Αυτή η θρασύτατη επιθετικότητα την οποία ο Πούτιν αποκαλεί «Νέα Ρωσία» έχει σκοπό να φέρει ολόκληρη τη βιομηχανοποιημένη νοτιοανατολική Ουκρανία υπό την σκιά της Μόσχας, αν όχι να την προσαρτήσει εντελώς.

Αγανακτισμένος από την προσπάθειά του να τραβήξει με το ζόρι την Ουκρανία σε μια Ευρασιατική Ένωση, υπό την ηγεσία του, τώρα κάνει ότι μπορεί να στήσει την αυτοκρατορική του σημαία όπου τον παίρνει.

Και οι Ρώσοι είναι  περήφανοι από αυτό του το κυνικό θράσος.

Απέναντι στην εισβολή του Πούτιν, και στην απώλεια 2.600 Ουκρανών, η προσεκτική απάντηση του Ομπάμα και της ΕΕ μοιάζει σαν μια άσκηση ματαιότητας.

Κανένας δεν θέλει να πάει σε πόλεμο για χάρη της Ουκρανίας, ειδικά τώρα. Για αυτό και το Κρεμλίνο συνεχίζει απτόητο την αποσταθεροποίηση της ουκρανικής κυβέρνησης, την καταπόνηση του ηθικού του ουκρανικού λαού, και την απειλή εναντίον της συνοχής της χώρας.

Αυτός είναι ο βραχυπρόθεσμος σκοπός του Πούτιν.

Οδηγεί όμως τη χώρα του σε επικίνδυνες ατραπούς, γκρεμίζοντας τις γέφυρες με τη Δύση, που χρειάστηκαν 25 χρόνια για να στηθούν.

Έχει απομονώσει τη Ρωσία και την σέρνει σε μια καταστροφική μακροπρόθεσμη σύγκρουση εναντίον πολύ πιο ισχυρών οικονομικά και στρατιωτικά δυνάμεων.

Ο Πούτιν είχε μια επιλογή.

Θα μπορούσε να αναγνωρίσει τη νομιμότητα της κυβέρνησης του Ποροσένκο, να δεχτεί την απόφαση της Ουκρανίας να ενταχθεί στην οικονομική ζώνη της ΕΕ, και να ζητήσει από τον Ουκρανό πρόεδρο να τηρήσει την υπόσχεσή του για περισσότερη πολιτική και οικονομική αυτονομία στους ρωσόφωνους της Ουκρανίας.

Αντί όμως γι αυτό, ο Πούτιν επέλεξε τον δρόμο της σύγκρουσης.

Η τελευταία απόφαση να σταλούν στρατιώτες, άρματα, και πυραυλικά συστήματα στην Ουκρανία, προς στήριξη των αυτονομιστών, σίγουρα θα έχει άσχημες συνέπειες.

Πολιτικά, ο Πούτιν σφράγισε οριστικά τη χώρα του από τους Ευρωπαίους γείτονές της, και εμπορικούς της εταίρους, καθιστώντας την ανεπιθύμητη στην ισχυρή ομάδα G8 που απαρτίζεται από τις κορυφαίες βιομηχανικέ δημοκρατίες του κόσμου.

Στρατιωτικά, ο τυχοδιωκτισμός του έχει αναγκάσει το ΝΑΤΟ να σκληρύνει τις θέσεις του.

Υπάρχουν σχέδια για νέες προωθημένες νατοϊκές βάσεις, έτσι ώστε να ενισχυθεί η δυνατότητα άμεσης αντίδρασης.

Αν και μόνο οι Ουκρανοί μπορούν να υπερασπιστούν τα εδάφη τους, υπάρχει πλέον μια αυξανόμενη πίεση, εν όψει της συνόδου του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, για βοήθεια μέσω αποστολής στρατιωτικών συμβούλων και οπλικών συστημάτων.

Παράλληλα, το Κίεβο ζητάει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

Οικονομικά, ο Πούτιν στήνει τη χώρα του για ένα νέο γύρω αυστηρών κυρώσεων, που σίγουρα θα υπονομεύσουν την «συμφωνία με τον διάβολο» που έχει κάνει με τον λαό του, και βάσει της οποίας οι πολίτες δέχονται την διεφθαρμένη αυταρχικότητά του, με αντάλλαγμα καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Σε σύγκριση με τα $35 τρις του συνολικού ΑΕΠ των G7, τα μόλις $2 τρις του αντίστοιχου ρωσικού μοιάζουν ψίχουλα. Και αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι ολιγάρχες που είναι γύρω του.

Αν μέχρι σήμερα οι απλοί Ρώσοι πολίτες δεν έχουν ακόμη αισθανθεί την αύξηση της ανεργίας, τη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, και τους καθυστερημένους μισθούς και συντάξεις, θα τα νιώσουν πολύ σύντομα.

Οι αξιωματούχοι της Μόσχας παραδέχονται ότι η οικονομική ανάπτυξη έχει πέσει κοντά στο μηδέν από το 7-8% που είχε αγγίξει τα πρώτα χρόνια του Πούτιν.

Εν τω μεταξύ, οι ξένοι δανειστές της Δύσης αρνούνται να δώσουν πίστωση στη Ρωσία ώστε να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της, και να εκσυγχρονίσει τις υποδομές της ειδικά στη παραγωγή ενέργειας.

Η φυγή κεφαλαίων υπολογίζεται στα $200 δις ετησίως.

Οι ξένες άμεσες επενδύσεις μειώθηκαν πέρσι κατά $50 δις, κάτι που δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης προς τη ρωσική οικονομία.

Από την άλλη αυξάνονται οι τιμές καταναλωτικών αγαθών, μαζί με τα επιτόκια.

Το ρούβλι μάλιστα έχει σημειώσει πτώση ρεκόρ.

Οι Ρώσοι οικονομολόγοι φοβούνται μια ακόμη χειρότερη κάμψη της οικονομίας απ ότι αυτή του 2009, όταν οι δείκτες έπεσαν κατά 8%, και χιλιάδες Μοσχοβίτες διαδήλωναν με σημαίες του Μαρξ, ζητώντας να επανέλθει ο κομμουνισμός.

Τίποτα απ όλα αυτά βέβαια δεν παρηγορεί τους ταλαιπωρημένους Ουκρανούς, που δέχονται τον τραμπουκισμό του γείτονα και ξαδέλφου τους.

Όμως όλα δείχνουν ότι συν τω χρόνω, ο Πούτιν θα πληρώσει ακριβό τίμημα για το νέο παραπέτασμα που απλώνει πάνω από τη χώρα του.

Toronto Star

Απόδοση: S.A.