Η αχαριστία ως κρίσιμος εκλογικός παράγοντας…

Την ώρα που ο αγαναΧτισμός κυριαρχεί σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής  σκηνής, αλλά και της καθημερινότητάς μας, με τη πλειονότητα του κόσμου να περιμένει μοιρολατρικά ή να επιδιώκει χαιρέκακα την επικράτηση του Σύριζα, εγώ δεν μπορώ παρά να μη σκεφτώ το πόσο αχάριστος τελικά είναι ο μέσος άνθρωπος.

Που πέρα από το προσωπικό του συμφέρον, τη βολή του, και το πορτοφόλι του, ποσώς τον ενδιαφέρει το οτιδήποτε άλλο…

Όπως για παράδειγμα όλοι αυτοί οι αεριτζήδες, που καλώς ή κακώς «καταστράφηκαν» οικονομικά, και που τώρα επιθυμούν διακαώς να καταστραφούν και οι υπόλοιποι, έτσι από γινάτι.

Αλλά ακόμη και άλλοι, που όχι μόνο δεν καταστράφηκαν, αλλά αντιθέτως επιβίωσαν ανέπαφοι, π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι, ακόμη κι αυτοί ονειρεύονται Σκουρλέτη και Στρατούλη, διότι απλά είναι αχάριστοι.

Ναι, είναι αχάριστοι όλοι αυτοί, που λόγω άγνοιας, αδιαφορίας, ή και μειωμένης αντίληψης δεν καταλαβαίνουν, ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι η χώρα μας αντίκρισε την άβυσσο, φλέρταρε με τη χρεοκοπία, και όμως στάθηκε στα πόδια της.

Όντας μια μικρή και ανυπόληπτη οικονομία, που επί δεκαετίες ζούσε με δανεικά (και αγύριστα).

Και στάθηκε στα πόδια της, με πολλές θυσίες, την ώρα που οι λεβέντες του Σύριζα ονειρεύονταν να μας κάνουν Βενεζουέλα, και να μας ταράξουν στον «τριτοκοσμικό σοσιαλισμό».

Σε γενικές γραμμές η εξαθλίωση που ζούμε ως κοινωνία και ως οικονομία είναι πολύ μικρότερη από αυτήν που θα ζούσαμε αν πριν δυο χρόνια αναλάμβανε τα ηνία της χώρας ο αγγλομαθής Αλέξης και οι σαλεμένοι συν αυτώ.

Και όποιος αμφιβάλλει, αγνοεί το διεθνές γίγνεσθαι, χώρια του ότι είναι και ανιστόρητος.

Εκτός και αν κάποιοι πιστεύουν πως ο Σαμαράς ξύπνησε μια μέρα και είπε «σήμερα θα γα….ω» τους Έλληνες, και θα τους πατήσω κάτω σαν χταπόδια!

Με τον σέξι Αλέξη να αποτελεί τη μόνη ασπίδα μας απέναντι στους γερμανοτσολιάδες…

Ε, λοιπόν όχι. Ο Σαμαράς έκανε αυτά που έκανε, με τεράστια προσωπικά και πολιτικά κόστη, προκειμένου να μη καταρρεύσουμε κανονικά και επίσημα.

Και αυτό, εγώ τουλάχιστον, θα του το αναγνωρίζω μια ζωή, άσχετα από τα δεκάδες δευτερεύοντα λάθη του, ή τις πάμπολλες κακές επί μέρους πολιτικές, ή ακόμη και τα διάφορα  εντελώς λάθος πρόσωπα σε καίριες θέσεις.

Εξάλλου με ποιους πλάι του να πολεμήσει τα θεριά;

Με το Πασόκ του Μπένυ, και με τη γαλάζια γλίτσα της ΝΔ.

Αυτούς έχει.

Έτσι είναι… πώς να το κάνουμε;

Παρόλα αυτά, ο κόσμος συνεχίζει να γκρινιάζει, και αυτό είναι λογικό.

Κυρίως διότι πάρα πολλοί, ειδικά οι περισσότεροι, που επί δεκαετίες ζούσαν το όνειρο και δεν ασχολούνταν ούτε με τη πολιτική ούτε με την οικονομία (μόνο με το λάιφσταιλ και τα κωλάδικα), έπαθαν ένα τεράστιο ξαφνικό σοκ, είδαν για πρώτη φορά τη σκληρή πραγματικότητα όπου η ζωή είναι σκληρή και μετά πεθαίνεις, και όπως είναι φυσικό τα έχουν όλα μπερδεμένα μέσα στο μυαλό τους.

Για παράδειγμα, επιμένουν κάποιοι να λένε ότι χρεοκοπήσαμε λόγω του μνημονίου, ξεχνώντας ότι είχαμε ήδη «πτωχεύσει» και χρειάστηκε το σκληρό μνημόνιο για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως «συντεταγμένο» κράτος.

Για να συνεχίσουν να υπάρχουν ΕΚΑΒ, αστυνομία, πυροσβεστική, και σχολεία…

Όπως υπάρχουν εν πάση περιπτώσει.

Μια άλλη κοτσάνα που έχω βαρεθεί να ακούω είναι αυτή περί κωλοτούμπας του Σαμαρά, ο οποίος αλλιώς μας τα έλεγε στα Ζάππεια, και αλλιώς μας τα γύρισε μόλις έγινε πρωθυπουργός.

Ότι δηλαδή εξελέγη ως αντιμνημονιακός, και μόλις άρπαξε τη καρέκλα έγινε μερκελιστής.

Hello! Reality check….

Ο Σαμαράς τα γύρισε ΠΡΙΝ εκλεγεί πρωθυπουργός.

Και άρα όταν το εκλέξαμε, τον εκλέξαμε εν γνώσει μας ως μνημονιακό.

Όπως κάποτε εκλέγαμε τον Ανδρέα ως … σοσιαλιστή(που θα έδιωχνε τις βάσεις του θανάτου…).

Τα υπόλοιπα όλα είναι φούσκες, που κάνουν για φτηνές ατάκες των αγαναΧτιστών και των συριζαίων στο τουίτερ και στο φέισμπουκ, για να περνά η ώρα.

Φούσκες όμως που κάποιοι τις παίρνουν στα σοβαρά, αφού ή αγνοούν ή δεν θυμούνται, με αποτέλεσμα να προβάλλει σήμερα κυρίαρχο το φάντασμα του Σύριζα πάνω από την Ελλάδα.

Ναι, του ίδιου Σύριζα που μέχρι χθες ήταν ένα ακόμη περιθωριακό κόμμα, και που «μας κοίταζε στα μάτια», μπας και το εμπιστευτούμε και ξεπεράσει το 3% για να μπει στη Βουλή και να πουλάει ανέξοδη «ριζοσπαστική» αντιπολίτευση.

Σήμερα, λόγω της κρίσης, λόγω της ανέχειας, λόγω της αυτοδιάλυσης του Πασόκ, λόγω δηλαδή των συγκυριών, ο Σύριζα αγγίζει το 25-30% και απειλεί να μας κυβερνήσει.

Τρέμοντας βεβαίως από το φόβο του, και χωρίς κατά βάθος να το θέλει κανένα από τα τυχάρπαστα στελέχη του, ούτε καν ο ίδιος ο ανεπαρκής αρχηγός του, που τελευταία αποκάλυψε μια άλλη πτυχή του εαυτού του, αυτήν της θρησκευτικής ευλάβειας…..

Και άντε και κυβέρνησε ο όψιμος όσιος Αλέξιος ο ευσεβής, που προσωπικά το θεωρώ απίθανο, τι θα κάνει;

Θα πουλήσει σοσιαλιστική τρέλα για ένα διάστημα, θα μοιράσει εδώ κι εκεί το όποιο πλεόνασμα κερδήθηκε με αίμα, και μετά θα τα διαλύσει όλα, αφού όπως λέει ακόμη και ο Λαπαβίτσας, το οικονομικό του πρόγραμμα είναι απλά διάτρητο και … για τον μπούτζον (συμπληρώνω εγώ)!

Εκτός και αν ανοίξουν  χιλιάδες θέσεις εργασίας στα … φράγματα και στα μελισσοκομεία, όπως έλεγαν και λένε  οι φωστήρες Γκλέζος και Κουράκης.

Και την ώρα που ο όσιος Αλέξιος ο στραβοστομιασμένος  θα ψάχνει ελικόπτερα διαφυγής, κυνηγημένος κυρίως από αυτούς που τον πίστεψαν, όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, μουντζώνοντας το είδωλό μας, και μετανιώνοντας για την αχαριστία μας που μας έκανε να πουλήσουμε στη κάλπη τον Σαμαρά για χάρη του παρδαλού καταληψία που δήλωνε άφθαρτος…

Strange Attractor