Η Βαλαβάνη και το Κομπάνι…

Δεν είναι τυχαίο το μέτρο στον τίτλο.

Η Νάντια Βαλαβάνη είναι ποιήτρια και δη της Αριστεράς και ως τέτοια, προφανώς, απηύθυνε την urbi et orbi έκκλησή της για τη σωτηρία της πόλης Κομπάνι της Συρίας από τους τζιχαντιστές.

«Στο Κομπάνι», γράφει, «σήμερα διακυβεύεται κάτι πολύ περισσότερο απ’ την υπεράσπιση μιας ακόμη πόλης απ’ την προέλαση των τζιχαντιστών του ISIS. Διακυβεύεται αν θα χαθεί μέσα σε ένα λουτρό αίματος ή θα κρατήσει μια πόλη-πείραμα, που με την ύπαρξή της αποδεικνύει ότι στην περιοχή μπορεί να υπάρξει τοπική εξουσία μακριά από κάθε θρησκευτικό φανατισμό, με ισότιμη παρουσία ανδρών και γυναικών στα εκλεγμένα όργανά της και στην καθημερινή ζωή της, μ’ έντονα στοιχεία άμεσης δημοκρατίας…

Κάθε δημοκρατικός και προοδευτικός άνθρωπος πρέπει ν’ απαιτήσει απ’ τη διεθνή κοινότητα, ΟΗΕ και Ε.Ε., αλλά κι απ’ την Τουρκία, που περιμένει τη συντριβή των μαχητών και μαχητριών του YPG απ’ τους τζιχαντιστές: Κάθε απαραίτητη βοήθεια πρέπει να δοθεί μέσα στις επόμενες ώρες και μέρες, ώστε το Κομπάνι να κρατήσει, ώστε το Κομπάνι να μη χαθεί».

Η κυνική στάση της Τουρκίας στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν είναι κάτι το οποίο δεν έχουμε ξαναδεί στην ιστορία του σύγχρονου κόσμου.

Να θυμίσω την περίπτωση των Σοβιετικών κατά την ηρωική εξέγερση των Πολωνών πατριωτών το 1944 στη Βαρσοβία: καθυστέρησαν σκοπίμως να προχωρήσουν στην κατάληψή της, ώστε οι ναζί να έχουν τον απαραίτητο χρόνο για να ξεμπερδεύουν με την εξέγερση του κρυφού «Εσωτερικού Στρατού» που ήταν πιστός στην εξόριστη πολωνική κυβέρνηση του Λονδίνου.

Εντούτοις, πώς η δήλωση της ποιήτριας των Λαφαζανιστών αποκαλύπτει την έφεση της αφ’ υψηλού Αριστεράς στις ανούσιες πολυτέλειες της σκέψης!

Μια βόμβα πέφτει στον κήπο, διαλύει τα πάντα, εμείς, ατενίζοντας το χάσμα που άφησε, αναρωτιόμαστε τι να απέγιναν τα ωραία μας τριαντάφυλλα.

Παρομοίως, η Ν. Βαλαβάνη μάς εφιστά την προσοχή στο τι «αποδεικνύει» η ύπαρξη της πόλης Κομπάνι για την αντιμετώπιση του θρησκευτικού φανατισμού, όταν ο θρησκευτικός φανατισμός απειλεί να τη σαρώσει.

Βελτιώνω, λοιπόν, τον τρόπο με τον οποίο ορίζω τον σκεπτόμενο αριστερό: αριστερός διανοούμενος είναι ο άνθρωπος που επιλέγει να ζει στην πραγματικότητα που του αρέσει περισσότερο – ένας καταναλωτής ουτοπίας, σε μια ούτως ή άλλως καταναλωτική εποχή...
Μια και η κουβέντα μάς έφερε στον χώρο της ποίησης, την οποία επαξίως διακονεί η Νάντια Βαλαβάνη, να επιστήσω την προσοχή σας στην πρόσφατη αποκάλυψη της πραγματικής γνώμης του γηραιού Γερμανού ηγέτη Χέλμουτ Κολ για την Αγκελα Μέρκελ. (Με μία λέξη: ηλίθια...)

Δεν μένω στην ουσία του θέματος, αλλά στην ποιητική διάστασή του.

Ακόμη και αν δεν το ξέρει, ο Κολ, στα 84 χρόνια του σήμερα, ακολουθεί την προτροπή του ποιητή: Do not go gently into that good night...

Στέφανος Κασιμάτης

Καθημερινή