Κόμματα εκβιαστές…

Το κομματικό σύστημα προσπαθεί να παρασύρει στη δική του πτώση και το πολιτικό σύστημα.

Λανθασμένα ταυτίζει με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης τη δική του μοίρα με τη μοίρα της δημοκρατίας.

Αυτό συμβαίνει γιατί στην ελληνική περίπτωση τα φαινόμενα πατρωνίας και πελατείας που μαστίζουν και τα δύο -κομματικό και πολιτικό σύστημα- δύσκολα αντιμετωπίζονται.

Τα κόμματα θεωρούν ότι η τύχη της δημοκρατίας είναι συνδεδεμένη με αυτά.

Στο σύνολό τους δεν αντιλαμβάνονται εύκολα ότι η κατάρρευση του ενός συμπαρασύρει και τα άλλα.

Όπως άλλωστε έγινε τον Μάιο του 2012 όταν η ΝΔ πίστευε ότι θα έχει αρκετή δύναμη και πήρε 19%.

Το θρυμματισμένο κομματικό σύστημα δεν άντεξε να συνεννοηθεί και οι επόμενες εκλογές λειτούργησαν σαν δεύτερος γύρος. Κάτι σαν να ψηφίζουμε πρωθυπουργό. Μόνο που η Βουλή ξαναείχε 7 κόμματα, από τα οποία 23 βουλευτές ανεξαρτητοποιήθηκαν….
Τώρα όλοι κηρύσσουν τον υπέρ πάντων αγώνα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα προνόμια του εκλογικού συστήματος που κατήγγελλε μπας και καταφέρει να εκλέξει 151 βουλευτές, αφήνει μερικές κορόνες περί σκισίματος, ανατροπής, αναστολής κτλ., αλλά για να μην υπάρχει φόβος λόγω των έξαλλων προτάσεων όπως θα κατασχεθεί οτιδήποτε πάνω από τις 20.000 ή θα γίνει αναγκαστικός δανεισμός διαδίδει ότι θα υπάρξει κοινή λογική.

Αρκεί να πάρει την κυβέρνηση αυτοδύναμα!

Δηλαδή, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, θα μοιράσει (προφανώς στα άξια “δικά του” παιδιά) γραμματείες, διοικήσεις, οργανισμούς, φορείς, διευθύνσεις.

Ό,τι είναι από πάντα το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου κάθε κόμματος που διεκδικεί. Το κράτος ως λάφυρο!
Έτσι, για να πετύχει ο ιερός σκοπός (ο σκοπός άλλωστε αγιάζει τα μέσα) διάφορες πολιτικές δυνάμεις αναγορεύονται σε εν δυνάμει συμμάχους, ενώ το προσκλητήριο είναι γενικό.

Αν καταψηφίσεις τον πρόεδρο που θα προτείνουν οι άλλοι, θα σε βάλουμε στο ψηφοδέλτιο.

Αν τον υπερψηφίσεις, θα σε καταγγείλουμε σαν διεφθαρμένο.

Πιθανόν να σε παραπέμψουμε…

Πώς το έλεγε ο Στάλιν για τις προθέσεις;
Δυστυχώς, οι απαιτούμενες αλλαγές μένουν γράμμα κενό γιατί πολλά κόμματα που όφειλαν να έχουν δυναμικό συνεργασίας, όπως σε άλλες χώρες, για να ενισχυθεί ή να στερεωθεί και το κομματικό και το πολιτικό σύστημα, μετατρέπονται σε κόμματα εκβιαστές.

Αν δεν γίνει “το δικό τους”, κάτι σαν τα μωρά παιδιά είναι έτοιμα να τα τινάξουν όλα στον αέρα.

Μόνο που αν το κάνουν, είτε από λάθος είτε από πρόθεση, δεν θα υπάρχει τίποτα να διεκδικήσουν.

Αυτή άλλωστε είναι η δυστυχία μας.

Έχουμε πολλά κόμματα “εκβιαστές” και ελάχιστα με δυναμικό συνεργασίας. Άλλωστε, η φυλή αυτή μεγάλωσε με το όνειρο να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Τώρα θα αλλάξει;

Θόδωρος Χατζηπαντελής

Μακεδονία