Το δημόσιο αλληθωρίζει προς Αλέξη μεριά…

Η «κυβέρνηση των δοσίλογων», όπως την χαρακτηρίζουν συστηματικά οι αγαναΧτιστές,  κάθεται στο σβέρκο μας σχεδόν δυόμιση χρόνια τώρα.

Και αν ακούσει κανείς τα παπαγαλάκια, ή ενημερωθεί από το ΧΩΝΙ και άλλα παρόμοια έγκυρα μέσα, ένα πέπλο σκότους έχει πέσει πάνω από την Ελλάδα, και έχει σκεπάσει τον περήφανο λαό μας, που στα γόνατα πλέον ψάχνει για μια έξοδο προς το φως τρώγοντας ρίζες.

Μέσα όμως σε αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα, όπου όλα τα σκιάζει η φοβέρα, και όπου δεν κινείται φύλλο (μιας και έχουμε χούντα αφού), υπάρχει ένας μικρός (λέμε τώρα) θύλακας αντίστασης στη μαύρη κατοχή που ζούμε.

Που είναι ο αυτόκλητος μπροστάρης στον αγώνα εναντίον της κυβέρνησης της υποτέλειας.

Μιλάω για το περήφανο ελληνικό δημόσιο…

 

Το οποίο σήμερα όχι μόνο δεν υπηρετεί απόλυτα το κράτος, αλλά ένα μεγάλο μέρος του το πολεμάει για λόγους … ιδεολογικούς.

Αντιστέκεται δηλαδή.

Κάτι που δεν έγινε ούτε επί εφταετίας (ίσως επειδή εκείνη η χούντα ήταν γιαλαντζί για τους σημερινούς αντάρτες).

Αυτοκηρυσσόμενο ούτε λίγο ούτε πολύ σε ανεξάρτητη εξουσία!!!!

Υπερασπιζόμενο και υπηρετώντας τη δική του εκδοχή περί νομιμότητας, συνταγματικότητας, κλπ  ως άλλο ανώτατο δικαστήριο.

Ερμηνεύοντας δηλαδή τους νόμους κατά το δοκούν (βλ. Δούρου).

Κόντρα όμως σε κάθε έννοια ευνομούμενου κράτους ή πολιτεύματος.

Και τι κάνει η σκληρή κατοχική κυβέρνηση επ’ αυτού;

Πετάει αετό!

Μιλάω για ένα δημόσιο στο οποίο όχι μόνο συνεχίζουν να είναι προϊστάμενοι, διευθυντές, και γενικά κουμανταδόροι όσοι τελευταία φορά κρίθηκαν από το  (τότε) πανίσχυρο Πασόκ του ΓΑΠ, όχι μόνο συνεχίζουν να βασιλεύουν οι άδολοι αγωνιστές συνδικαλιστές, που κι αυτοί στη πλειοψηφία τους ήταν Πασόκ, αλλά υπάρχουν και δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαία στελέχη που  ζούσαν και ανέπνεαν για το Πασόκ, βάζοντας την υπηρεσιακή προσφορά σε δεύτερη μοίρα, αφού απλά για να μπουν στο δημόσιο το μόνο που χρειάζονταν ήταν να δηλώνουν αφισοκολλητές, κλακαδόροι, και βαστάζοι του Πασόκ.

Άρα εκεί χρωστάνε την όποια αφοσίωσή τους. Σιγά δηλαδή μην ασχοληθούν με την υπΕρεσία!

Μια αφοσίωση που την εκδηλώνουν σήμερα με έμμεσο και άμεσο σαμποτάζ, έχοντας όμως αφήσει πίσω τους προ πολλού το πουλημένο στους ξένους δανειστές Πασόκ, και στηρίζοντας το μέλλον του τόπου, δηλαδή τον άφθαρτο Αλέξη (αυτόν με το στραβό το στόμα).

Και για να καταλάβετε τη μενταλιτέ αυτών των ανθρώπων, να ξέρετε ότι ακόμη και επί εποχής ΑΣΕΠ, όπου για να μπει κανείς στο δημόσιο θα έπρεπε να έχει τυπικά προσόντα, να δώσει εξετάσεις, κλπ, οι πάμπολλοι επιτήδειοι έβρισκαν τρόπους (με μετατάξεις, κλπ) να παρακάμψουν το σύστημα και να γίνουν κι αυτοί μόνιμοι. Απ το παράθυρο που λέμε.

Οπότε τι να περιμένει κανείς από τέτοιους δημόσιους λειτουργούς πέρα από την ιδιοτέλεια;

Που μπροστά στο φόβο μη τυχόν και αποκαλυφθεί η έωλη πρόσληψη ή μονιμοποίησή τους, μισούν τις μεταρρυθμίσεις, τους ελέγχους, και κυρίως τον ίδιο τον Σαμαρά.

Και ποιο το κοινό στοιχείο που ενώνει όλους αυτούς, οι οποίοι πραγματικά κάνουν κουμάντο στο σημερινό κακοφορμισμένο δημόσιο;

Το ότι όλοι σχεδόν ανεξαιρέτως στοιχίζονται πλέον πίσω από τον Σύριζα (το μεταμοντέρνο δηλαδή Πασόκ).

Δηλώνοντας παράλληλα και αγαναΧτιστές!

Ήταν τόση η πίστη τους στον «σοσιαλισμό», που μόλις το κόμμα τους πήγε στο 3-5%, όλοι αυτοί οι ιδεολόγοι το παράτησαν σύξυλο, και σήμερα δηλώνουν άφθαρτοι «κομμουνιστές», δηλαδή συριζαίοι, λαφαζανιστές, δραχμιστές, παντζικοί, και γενικώς όλο αυτό το κακό συναπάντημα, αφού εκεί πλέον βλέπουν τη νέα μαρμίτα.

Μέσα από τις συνιστώσες (του χάους).

Για τέτοιους ιδεολόγους μιλάμε.

Σαν το Ρενάκι ένα πράγμα.

Που κάποτε υπηρετούσε στο γραφείο του Άκη (φαντάζομαι ως πούρα Πασόκα) και σήμερα ηγείται μέρους του αντιμνημονιακού Σύριζα, που κατά τα άλλα δεν έχει κυβερνήσει ποτέ.

Καταγγέλλοντας το προδοτικό Πασόκ που απέμεινε υπό τον Μπένυ, και που για τους σημερινούς αντιστασιακούς είναι απλά ένα δεκανίκι του δοσιλογισμού που μας κυβερνά αφού.

Ναι, η Αριστερά του Τσίπρα δεν κυβέρνησε ποτέ (ούτε περίπτερο).

Τα χιλιάδες όμως όψιμα μέλη και στελέχη του που επί δεκαετίες επάνδρωναν τα κομματικά, τα πολιτικά, τα βουλευτικά, τα υπουργικά και άλλα γραφεία του Πασόκ, ή που κατείχαν θέσεις σε διοικητικά συμβούλια δημοσίων οργανισμών, νοσοκομείων, κλπ όχι μόνο κυβέρνησαν αλλά έφαγαν με την κουτάλα.

Για αυτό και σήμερα εγκαταλείπουν ως άλλα ποντίκια το καράβι που βουλιάζει, δηλώνοντας τσιπρικότεροι του Τσίπρα.

Και για αυτό καλά θα κάνει να ξυπνήσει η κυβέρνηση και να θέσει όλα αυτά τα ανθρωπάκια προ των ευθυνών τους.

Κατ αρχήν εγκαλώντας όλους τους προϊστάμενους που παίζουν αντιστασιακά παιχνιδάκια μη συμμορφούμενοι στην αξιολόγηση του προσωπικού, που όμως είναι νόμος του κράτους, και κατά δεύτερον προχωρώντας επιτέλους σε νέες κρίσεις προαγωγών, αφού οι θητείες των νυν προϊσταμένων έχουν ήδη λήξει.

Μόνο έτσι θα ξαναπάρει μπροστά το δημόσιο, που σήμερα άγεται και φέρεται από τους αναχρονιστικούς και από παντού διαβλητούς πρώην Πασόκους και νυν συριζαίους συνδικαλιστές, και από μια ιεραρχία (που είχε κριθεί κομματικά επί ΓΑΠ) και που σήμερα αλληθωρίζει προς τον Αλέξη με την ελπίδα πως έτσι θα διασωθούν οι καρέκλες της.

Αυτό είναι το σαράκι που τρώει από μέσα το δημόσιο.

Τα κομματόσκυλα που αλλάζουν σημαία ανάλογα με το ποιος τους προσφέρει ασυλία και μάσα.

Χθες ήταν το Πασόκ, σήμερα είναι ο Σύριζα.

Τόσο απλά

Strange Attractor

ΥΓ- Μπορεί στα παραπάνω να μην αναφέρω τα αντίστοιχα κομματόσκυλα και τους ρεμπεσκέδες δημόσιους υπαλλήλους οπαδούς και μέλη της ΝΔ, αλλά αυτό συμβαίνει διότι σήμερα τουλάχιστον, αν και κυβερνά ο Σαμαράς, όλη αυτή η «γαλάζια γλίτσα» κρατάει την ουρά της απ έξω, έχοντας μετατραπεί σε «γαλάζια κλάψα», και κάνοντας τη πάπια αφού σε μεγάλο βαθμό και αυτοί έχουν την φωλιά τους λερωμένη ή δίνουν λόγο αλλού.

Μιλάμε δηλαδή για αρρωστημένες καταστάσεις που τον μόνο που βολεύουν είναι τον Αλέξη αφού τον πριμοδοτούν όχι μόνο οι δικοί του σαλεμένοι, όχι μόνο οι πρώην Πασόκοι που εντάσσονται εν χορώ στον Σύριζα, αλλά και η απάθεια (για να μη πω σαμποτάζ) των δήθεν νεοδημοκρατών, που στη πραγματικότητα είναι καραμανλικοί, ντορικοί, ψεκασμένοι, ή απλά ασπόνδυλα φοβισμένα καραγκιοζάκια, που έχουν παραδοθεί στους μπαρουτοκαπνισμένους λαμόγιους του άλλοτε κραταιού Πασόκ (και σημερινούς συριζαίους, το επαναλαμβάνω).