Με τον Πάνο Καμμένο, λοιπόν, τον αρχηγό των
ΑΝΕΛ, τον άνθρωπο που μεταφέρει ως αλήθεια στη Βουλή κάθε υπερβολή που γράφεται
στο διαδίκτυο, αυτόν που είχε προτείνει μέχρι και τη σύνδεση της Ελλάδας με το…
δολάριο, προσεγγίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης Τσίπρας συνάντησε τον Πρόεδρο των ΑΝΕΛ,
την Τρίτη, για τα κόκκινα δάνεια. Ορθώς ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε τις
δημόσιες δηλώσεις ή μία κοινή εμφάνιση – φωτογράφιση με τον Πάνο Καμμένο.
Η τελευταία τους κοινή φωτογραφία είναι από το
Μάρτιο του 2013, όταν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αποφάσισαν τη σύμπηξη κοινού μετώπου υπέρ
του «όχι» της Κύπρου, προσπάθεια που είχε τη γνωστή κατάληξη.
Ο κ. Τσίπρας μπορεί να σιώπησε, ωστόσο ο Πάνος
Καμμένος μίλησε πολύ και για πολλούς.
Και χθες υπογράμμισε το ενδεχόμενο μετεκλογικής
σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ…
Αλλά, αλήθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ τί λέει γι αυτά;
Προφανώς το «αντιμνημόνιο» συνιστά μείζονα
διαχωριστική γραμμή, ωστόσο αυτό φτάνει;
Η επιδίωξη της Κουμουνδούρου είναι να
προσεγγίσει όλο το αντιμνημονιακό μέτωπο προκειμένου να το φέρει στη δική της
κάλπη είναι προφανής και με εκλογικούς όρους, θεμιτή.
Ωστόσο, η αισθητική και οι αρχές της Αριστεράς
που βρίσκονται σε όλο αυτό; Προφανώς, αντιμνημονιακές είναι και πολλές από τις
ψήφους της Χρυσής Αυγής (σ.σ. μη γίνει λάθος, το νεοναζιστικό κόμμα ψήφισαν και
πολλοί που απομακρύνθηκαν από το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά, χωρίς αυτό να συνιστά
άλλοθι), αλλά αδυνατώ να φανταστώ καν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φλέρταρε ευθέως με αυτές.
Το αντίθετο, δηλαδή, απ” ό,τι συμβαίνει στην
περίπτωση Καμμένου και στο ανοικτό φλερτ του τελευταίου για μία κυβερνητική
συνεργασία με την Κουμουνδούρου, εφόσον το εκλογικό αποτέλεσμα το επιβάλλει.
Επαναλαμβάνω ότι είναι θεμιτή η διάθεση
συσπείρωσης όλης της «αντί» ψήφου στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Επί δεκαετίες το έκαναν αυτό ΠΑΣΟΚ και Νέα
Δημοκρατία.
Έταζαν, έλεγαν ψέμματα, λοξοκοιτούσαν απ” εδώ
και από εκεί, έκαναν «διευρύνσεις» (σ.σ. ποιός δεν θυμάται τους Μάνο,
Ανδριανόπουλο στο ΠΑΣΟΚ), ανέχονταν ακόμη και ακραία στοιχεία που θα
κουβαλούσαν νέα πρόβατα στο μαντρί.
Είναι σύνηθες και δεν προκαλεί έκπληξη.
Ωστόσο, είναι κάτι που, φοβάμαι, πως θα το βρει
μπροστά της η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου.
Οι εποχές δεν προσφέρονται για χαλαρές
διακυβερνήσεις και, συνεπώς, ένα σχέδιο πολυσυλλεκτικότητας μπορεί να «σκάσει»
είτε από αριστερά είτε από δεξιά.
Κυρίως, όμως, – σε συνδυασμό μάλιστα με τις
«νάρκες» περί εξαγοράς βουλευτών – δημιουργεί μία αίσθηση παλαιοκομματικού,
καθόλου σύγχρονου, στον κατά τ” άλλα σφριγηλό και ορμητικό ΣΥΡΙΖΑ.
Επιτρέποντας, παρεμπιπτόντως, σε στελέχη, όπως ο
Σταύρος Θεοδωράκης, να τον μέμφονται και να του προκαλούν διαρροές από το
κέντρο…
Συντηρητική
Κορασίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου