Οι εργατοπατέρες ζουν και βασιλεύουν…

 Είναι μερικά πράγματα που δυσκολεύεσαι να τα καταλάβεις ακόμη και μετά από 30 χρόνια σουρεαλιστικό σοσιαλισμό και βλαχοκαπιταλισμό συν 4 σκληρά μνημονιακά.

Για παράδειγμα, είναι δυνατόν να αποτελεί ακόμη μέρος της αδιαπραγμάτευτης διαπραγμάτευσής μας το ΠΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ ΑΔΕΙΑ τον χρόνο θα έχουν οι εργατοπατέρες;

Believe it or not (το γράφουμε από σήμερα και στα αγγλικά για να το καταλαβαίνουν και η Huffigton & CIA), όλη αυτή την περίοδο που ο ελληνικός λαός ΕΦΤΥΣΕ αίμα, οι συνδικαλισταράδες του Δημοσίου εξακολουθούσαν να έχουν... 80 ημέρες τον χρόνο άδεια για να κάνουν διεργασίες ώστε να διαλυθεί ο τόπος περαιτέρω.

Πόσες θα ’πρεπε να έχουν;

Οχι... δέκα, που λέει η Τρόικα, αλλά καμία!

Οταν είναι να συζητήσουν για κινητοποιήσεις, ένα τρίωρο break τούς φτάνει και με το παραπάνω. Και φυσικά, by all means, οι απεργίες πρέπει να αποφασίζονται από το 50% + 1 του συνόλου των εργαζομένων.

Απαξ και ο άλλος δεν πάει ΚΑΝ να ψηφίσει, αυτό εκλαμβάνεται ως αδιαφορία και ότι δεν θέλει να απεργήσει.

Αμα μαζεύονται τα κομματόσκυλα και οι επαγγελματίες της ξάπλας μόνο, φυσικά και θα έχουν την πλειοψηφία.

Και τώρα ετοιμαστείτε για το πιο αυτοκτονικό: Αυτά τα τελευταία αισχρά προνόμια των μειοψηφιών τα υπερασπίζεται κατά βάθος με πείσμα και πάθος... η μειοψηφία των μειοψηφιών, ήτοι το σημερινό κυβερνών ΠΑΣΟΚ, για να μη θυμώσουν και φύγουν οι ακόμη πιο μειοψηφικοί Γεωργοπαπανδρεϊκοί.
Ητοι η μειοψηφία της μειοψηφίας, στο όνομα μιας ακόμη μικρότερης μειοψηφίας, παίζει αυτές τις ώρες με τις τύχες όλου του ελληνικού λαού!

Τον οποίο μάλιστα εξακολουθούν να κοροϊδεύουν ότι δήθεν τον εκπροσωπούν!... Για παράδειγμα, έκαναν μείζον θέμα το πώς αμύνονται στις αγριότητες των εργοδοτών, που θέλουν να νομιμοποιήσουν το... lock out, όταν είναι γνωστό ότι στον ιδιωτικό τομέα δεν γίνονται απεργίες.

Ούτε μία!

Παρότι σε πολλές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι ταλαιπωρούνται και αδικούνται, δεν... κινητοποιούνται για να μη χάσουν το μεροκάματο.

Την ίδια ώρα, στο εντελώς αντίθετο άκρο, όπως θα δείτε πρωτοσέλιδα, οι «προοδευτικοί» πρυτάνεις των ΑΕΙ, που είναι υπέρ των καταλήψεων και εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων «του... Σατανά», δίνουν άδεια μετ’ αποδοχών στον εαυτό τους για να πάνε να δουλέψουν σε ιδιωτικά της Κύπρου: στην Αθήνα σοσιαλιστές, στην Κύπρο καπιταλιστές. Πόσα προσωπεία διαθέτουν τέλος πάντων;
Την περασμένη εβδομάδα ο Τσίπρας πήγε στη Μαδρίτη για να ηγηθεί μαζί με τους Podemos (σημαίνει «Mπορούμε»), που είναι κάτι σαν τους εδώ «Αγανακτισμένους», στον «αγώνα εναντίον των κεφαλαιοκρατών» της Ευρώπης, τον Ντράγκι, τη Μέρκελ και όλους όσοι, τέλος πάντων, απομυζούν τους λαούς.
Και πριν απ’ όλα, να κάνουν, όπως είπαν επί λέξει, ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ και κατά των πολυεθνικών.

Δήλωσαν επίσης ότι θα ορθώσουν το ανάστημά τους στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα  (ακούστε γιατί... μας διέφυγε) ώστε ο έλεγχος του νομίσματος να παραμείνει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ στον λαό. (Δηλαδή, άμα γουστάρει, να βγούμε από το ευρώ!)

Μπράβο στους ανθρώπους που τα σκέφτηκαν όλα αυτά, αλλά τι ακριβώς πάνε να πουν από αύριο στο City του Λονδίνου... οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν συναντήσεις με τα ξένα hedge funds; (Δηλαδή τα πιο άγρια, τα πιο κερδοσκοπικά αμοιβαία κεφάλαια...)

Θα τους αναλύσουν το αντιμερκελικό σχέδιο;

Θα τους εξηγήσουν τις απόψεις τους ότι το νόμισμα δεν είναι δα και κάνα φετίχ και κυρίως ότι ΔΕΝ θα αναγνωρίσουν, όπως είπαν, ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ με την ΤΡΟΪΚΑ;
Αυτά θα πάνε να πουν οι Συριζαίοι οικονομολόγοι στα λονδρέζικα κερδοσκοπικά κεφάλαια; Κρίμα τα έξοδα.

Δεν πάνε να δούνε καλύτερα κάνα θέατρο  όπως ας πούμε «Το φάντασμα της (αριστερής) Οπερέτας»;

Ε, γιατί δεν τους δίνουν και καμιά φωτογραφία με τους Podemos να δέσει η δουλειά και να βγάλουν καμιά δεκάρα και οι Ισπανοί συναγωνιστές;

Μόνο οι... wannabe bankers της Κουμουνδούρου με το ολοκληρωμένο τους πρόγραμμα (Νίκας-Μανίκας) θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν κεφάλαια και για την ισπανική Αριστερά. (Καθ’ οδόν, ας αφήσουν τίποτα και στους Ιταλούς που τραβάνε ζόρια.)
Ας μην εξαντληθούμε με τους εκβιασμούς της Τρόικας γιατί θα στενοχωρηθούν μεταξύ τους και οι πιο μνημονιακοί.

Καλώς ή κακώς, υπέγραψαν ένα-δύο-τρία μνημόνια χωρίς να τα διαβάσουν, όπως ομολόγησαν μετά.

Αν δεν κάνουμε λάθος, αυτές οι συμβάσεις είχαν δούναι και λαβείν.

Οι Ευρωπαίοι δανειστές μας (σόρι, δυνάστες) έδωσαν κατά... 200% αυτά που είπαν ότι θα έδιναν. Καλώς ή κακώς.

Εμείς, από την πλευρά μας, κάναμε όσα υπογράψαμε δύο και τρεις φορές ότι θα κάνουμε;

Καλώς ή κακώς.

Το να υπογράφεις και μετά... να διαπραγματεύεσαι αν θα το εφαρμόσεις και πόσο θα το «κλέψεις» είναι ένα τριτοκοσμικό αντάρτικο με ημερομηνία λήξης.

Ε, λοιπόν, πληροφοριακά, αυτή η ημερομηνία ΕΛΗΞΕ πανηγυρικά και κανείς δεν τρώει πια τα ληγμένα επιχειρήματα που του σερβίρουν.

Καλώς ή κακώς, το επαναλαμβάνω. ΤΕΡΜΑ ΟΙ ΒΛΑΧΟΠΟΝΗΡΙΕΣ, δεξιές κι αριστερές. Αμα δεν το πάρουμε απόφαση ότι τελείωσε η κοροϊδία, θα χτυπιόμαστε μόνοι μας άνευ στόχου.
Αρα; Κανένα άρα.

Δεν χρειάζονται πάντα τα ευκόλως εννοούμενα, έτσι κι αλλιώς, συμπεράσματα. Δίνουμε μάχες με ανεμόμυλους με λάθος αντιπάλους, ανύπαρκτα επιχειρήματα και άσχετους καθαρά μικροκομματικούς στόχους.

Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Οσο για το μακρύτερο... μετά.

Διότι και άκρη με νέα συμφωνία με την Ε.Ε. θα βρεθεί, όπως και αν ονομαστεί, ΚΑΙ οι 180 θα μαζευτούν, και οι πολιτικοί θα κάνουν τις εκλογές όποτε τους βολεύει. Ολα θα βρεθούν... Εκτός απ’ τα ρέστα μας.

Γιατί οι θυσίες έγιναν κατά 90%, αλλά αλλαγές για να πάρει μπροστά αυτός ο τόπος δεν έγιναν ούτε στο 10% απ’ αυτό που έπρεπε!

Κάντε τον λογαριασμό, κι αν συνεχιστεί η ανάπτυξη που επιτέλους αχνοφάνηκε, θέλουμε καμιά ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ για να δούμε προκοπή ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ. Αλλιώς;

Αλλιώς θα παρακαλάει μέχρι κι ο Λαφαζάνης για μνημόνο 2 και δεν θα του δίνουνε.

Θέμος Αναστασιάδης

Πρώτο Θέμα