Η σημερινή (σημ. 21/11) απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης
να παρουσιάσει έναν προϋπολογισμό για το 2015, που όμως πάει κόντρα στις επιθυμίες
της ΕΕ και του ΔΝΤ, είναι μοναδικής σημασίας.
Κι αυτό διότι σηματοδοτεί προς τα έξω ότι δεν
είναι μόνο ο ακροαριστερός ΣΥΡΙΖΑ που εχθρεύεται περαιτέρω δημοσιονομικές
προσαρμογές και θεσμικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, αλλά το σύνολο του πολιτικού
κατεστημένου της χώρας.
Αυτή όμως η απόφαση βάζει την Ελλάδα σε πορεία
σύγκρουσης με τη Γερμανία, κάτι που θα μπορούσε να επιφέρει σοβαρές συνέπειες
για την ελληνική οικονομία τον επόμενο χρόνο…
Η παρουσίαση του προϋπολογισμού έγινε μέσα στα
πλαίσια της αγωνίας της κυβέρνησης μη τυχόν και γίνουν εκλογές στις αρχές του
2015.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η κυβέρνηση χρειάζεται
μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία 60% προκειμένου να εκλέξει τον διάδοχο του
σημερινού Προέδρου, η θητεία του οποίου λήγει τον ερχόμενο Φεβρουάριο.
Είναι λοιπόν πολύ πιθανό να μη μπορέσει η
κυβέρνηση να πετύχει την απαραίτητη πλειοψηφία, και άρα θα πρέπει να διαλυθεί η
βουλή, και η χώρα να πάει σε γενικές εκλογές.
Ο ακροαριστερός ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ένα άνετο
προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, εδώ και καιρό ζητάει να μπει τέλος στην
δημοσιονομική λιτότητα και στις μεταρρυθμίσεις. Με τη σημερινή της κίνηση, η
κυβέρνηση δείχνει ότι και αυτή
άρχισε να χορεύει στον ίδιο ρυθμό με αυτόν της αντιπολίτευσης.
Αυτό σημαίνει ότι άσχετα με το ποιο κόμμα
κερδίσει τις επόμενες εκλογές, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να υπακούει τυφλά στη
γραμμή του ΔΝΤ και της ΕΕ, οργανισμούς τους οποίους αντιπαθεί ιδιαίτερα το κουρασμένο από
την ύφεση ελληνικό κοινό.
Είναι πάρα πολλοί εκείνοι οι Έλληνες πολιτικοί
που πιστεύουν πλέον ότι η Ελλάδα μπορεί κάλλιστα να σηκώσει κεφάλι στη τρόικα,
χωρίς να τιμωρηθεί.
Αυτό το πιστεύουν καθώς η χώρα έχει πλέον πρωτογενές
πλεόνασμα, (θετικό εφόσον αφαιρεθούν οι πληρωμές τόκων από τον
προϋπολογισμό), και άρα δεν χρειάζεται να δανείζεται για να καλύψει τις ανάγκες
της.
Δυστυχώς όμως, όλοι αυτοί παραβλέπουν τις μεγάλες
πληρωμές απόσβεσης που πρέπει να καλύψει η Ελλάδα το 2015, μεγάλο μέρος των
οποίων τις χρωστάει στο ΔΝΤ και στην ΕΚΤ.
Δύσκολα οι δυο αυτοί οργανισμοί θα χάριζαν τα
οφειλόμενα στην Ελλάδα, επειδή οι πολιτικοί της έπαψαν να πιστεύουν στην
αναγκαιότητα της δημοσιονομικής σύνεσης και των θεσμικών μεταρρυθμίσεων.
Αν το έκαναν, τότε αυτό θα έστελνε μήνυμα και σε
άλλα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας όπως είναι η Ιταλία, η Πορτογαλία, και η
Ισπανία, ότι δεν υπάρχουν συνέπειες σε περίπτωση δύστροπης οικονομικής
συμπεριφοράς.
Το να κοντράρει την ΕΚΤ θα ήταν μια επικίνδυνη
κίνηση για την Αθήνα, και αυτό θα πρέπει οι πολιτικοί της να το γνωρίζουν ήδη
πολύ καλά, με βάση την εμπειρία τους από τότε που ξεκίνησε η κρίση χρέους.
Η χώρα θα πρέπει να θεσπίζει και να εφαρμόζει
αποδεκτές μακροοικονομικές πολιτικές, αν θέλει να έχει πρόσβαση στα χρήματα της
ΕΚΤ. Χωρίς μια τέτοια πρόσβαση, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα ήταν ιδιαίτερα
ευάλωτο σε φυγή κεφαλαίων.
Ας ελπίσουμε ότι η εξελισσόμενη πολιτική συναίνεση
που βλέπουμε να σχηματίζεται στην Ελλάδα εναντίον της δημοσιονομικής πειθαρχίας
και των μεταρρυθμίσεων, να είναι απλά θόρυβος και τίποτα άλλο, εν όψει των
εκλογών στις αρχές του νέου έτους.
Αν όμως δεν είναι απλά θόρυβος, τότε ο κόσμος θα
πρέπει να προετοιμάζεται για ένα νέο γύρο στο έπος της ελληνικής κρίσης, και της
εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη…
Desmond Lachman
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου