Με «εξυπνάδα» και με πονηριά μπορείς να παρακάμψεις τη σειρά…

Δυσεξήγητα και «απρόβλεπτα» φαινόμενα συμβαίνουν πράγματι στη χώρα μας, και μάλιστα συνεχίζουν χωρίς διακοπή ακόμη και εν μέσω κρίσης.

Αυτό που συνεπώς ζει και βασιλεύει και ακούει στο όνομα αυθαιρεσία, ανυπακοή, αδικία, ρουσφέτι, αδιαφορία, μεροληψία, και με πολλές άλλες βαρύτατες εκδοχές, θα ήταν μέγα θέμα αν δεν επικρατούσε και σε επιμέρους τόπους ή χώρους.

Καμία επινόηση όμως όσο έξυπνη και αν είναι δεν μπορεί να ακυρώσει την ισονομία των πολιτών,

Κανένα τέχνασμα δεν μπορεί να επιβάλλει την αδικία ως επιλογή κανονιστική.

Καμία πρακτική που επιδιώκει τακτικές οφέλους για κάποιους σε βάρος των άλλων, δε μπορεί να είναι αποδεκτή από λογικό άνθρωπο.

Όσο οι εμπνευστές και οι αδιάφοροι συνεργοί αυτών των δράσεων και των προκλητικά απαράδεκτων καταστάσεων θα κρύβονται και θα υπερηφανεύονται για τα κρυφά και άνομα «κατορθώματά» τους, είναι πρακτικά αδύνατο να αποφύγουν την σύγκρουση με το δίκαιο, με το λογικό με το αυτονόητο.

Τη κατάσταση την οποία θα προσπαθήσω να σας περιγράψω την έλαβα ως πληροφορία μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου...

Θα μπορούσε, αν διέθετε όλα τα δεδομένα, να είχε χαρακτηριστεί ως ευρηματική και άκρως εξυπηρετική, αν δεν ήταν πολλαπλώς απαράδεκτη και άδικη για τους απλούς, ανυποψίαστους και «ακάλυπτους» επιβάτες που διακινούνται από το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης Μακεδονία, και ενδεχομένως και από τα άλλα περιφερειακά αεροδρόμια.

Ένα από αυτά τα φαινόμενα που εφαρμοζόταν για πολύ καιρό με έντεχνο τρόπο στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης, ήταν οι κατά το δοκούν εξυπηρετήσεις επιβατών σε βάρος των υπολοίπων.

Εφευρέτης και εμπνευστής αυτής της απαράδεκτης ιδέας, ήταν μια αεροπορική εταιρία, η οποία στην προσπάθειά της να παίξει μόνη της μπάλα, εφηύρε μεθόδους πρωτοφανείς!

Με έντεχνους τρόπους, που ήταν καθαρά εταιρικοί και άρα εσωτερικοί, και άρα ανεξέλεγκτοι,  εξυπηρετούσε τους δικούς της προνομιούχους επιβάτες κατά το δοκούν, σε βάρος όμως  των άλλων επιβατών, τόσο δικών της (παρακατιανών), όσο και των επιβατών των υπολοίπων αεροπορικών εταιριών.

Οι κύριοι και οι κυρίες, στελέχη εξυπηρέτησης της αεροπορικής εταιρίας, επινόησαν μια τραγελαφική μέθοδο και έναν απάνθρωπο και άδικο τρόπο να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στους κολλητούς (τακτικούς) επιβάτες τους.

Επινόησαν τρόπο με τον οποίο ακύρωναν την ουρά!!!!!!

Ναι καλά το διαβάσατε.

Και τι σκέφτηκαν με τρόπο αυθαίρετο και με μεγάλη δόση πονηριάς;

Για να μην περιμένουν στην ουρά οι επιβάτες τους, προκειμένου να ελεγχθούν, πριν εισέλθουν στην αίθουσα αναχωρήσεων, τους οδηγούσαν με «πλαστό» τρόπο (με μαϊμού κάρτα επιβίβασης δήθεν business class) από το πλάι,  στον έλεγχο των χειραποσκευών τους.

Οφείλω να επισημάνω για να μην παρεξηγηθώ ότι η απαράδεκτη αυτή παρέκκλιση  γίνονταν κατά κύριο λόγο όχι στους επιβάτες που με επιλογή τους εντάχθηκαν στους επιβάτες business class, οι οποίοι για το σκοπό αυτό πληρώνουν ανάλογο τίμημα και εξ΄ αυτού «δικαιούνται»  όπου υπάρχει δυνατότητα (βλ. ιδιωτικά αεροδρόμια) ανάλογης εξυπηρέτησης, μόνο όμως όταν πληρώνουν το ανάλογο εισιτήριο, αλλά και στους απλούς επιβάτες της οικονομικής θέσης.

Έτσι,  παρατηρήθηκε, και είναι καταγεγραμμένο, ότι στην κατηγορία των επιβατών που είναι κάτοχοι εταιρικής χρυσής κάρτας, έχοντας όμως εισιτήριο οικονομικής θέσης, να υπάρχει η απαίτηση της γρήγορης εξυπηρέτησης,  παρακάμπτοντας την ουρά αναμονής, η οποία προφανώς είναι για τους πληβείους.

Αδιαφορούσαν λοιπόν παντελώς οι ιθύνοντες της συγκεκριμένης αεροπορικής εταιρίας για τον όλο σχεδιασμό του αεροδρομίου, σε ότι αφορά τη διαδικασία προσέγγισης του ελέγχου των επιβατών και των χειραποσκευών, δεν υπολόγιζαν τους υπόλοιπους επιβάτες, και δια της τεθλασμένης οδού, εξέτρεπαν τους «προνομιούχους» επιβάτες τους στη γρήγορη γραμμή ελέγχου, παρακάμπτοντας τον αναγκαίο και επιβεβλημένο λόγω χώρου «σαλίγκαρο», τον οποίο όμως υπέμεναν αναγκαστικά  όλοι οι επιβάτες των υπόλοιπων αεροπορικών εταιριών.

Η ασύλληπτη σε μέγεθος πονηριάς τακτική, με την οποία παρείχαν εξυπηρέτηση κατά το δοκούν σε συγκεκριμένους (πάμπολλους) επιβάτες τους είχε εφαρμογή μόνο στα περιφερειακά κρατικά αεροδρόμια, και αυτό γιατί η εφαρμογή των κανόνων εκεί έχει εξαιρέσεις, ανάλογα με τις παρεμβάσεις αλλά  και τις προσωπικές εξυπηρετήσεις.

Και μετά και από αυτό, που δείχνει καταφανέστατα ότι το Δημόσιο έχασε τη μπάλα και δεν δύναται ή δεν θέλει να υπηρετήσει ούτε τα βασικά, τα διαδικαστικά, υποστηρίζουν κάποιοι να παραμείνουν τα αεροδρόμια στο Δημόσιο και να μην παραχωρηθούν σε ιδιώτες επενδυτές.

Εδώ είμαι αναγκασμένος να σημειώσω το απίστευτο, το υποκριτικό, το συντεχνιακά ωφέλιμο που συμβαίνει : Ενώ κάποιοι «αγωνιστές» ισχυρίζονται και δίνουν μάχη χαρακωμάτων για να μην περάσουν τα σχέδια των παραχωρήσεων των αεροδρομίων σε ιδιώτες, σε τέτοιου είδους ζητήματα που μειώνουν, που αδικούν, που προκαλούν το περί δικαίου αίσθημα αλληθωρίζουν, αδιαφορούν και με τη στάση τους συγκαλύπτουν.

Δουλεύοντας καταφανώς υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων και αυθαιρεσιών!

Σε δημόσια και ουσιαστικά δωρεάν αεροδρόμια…

Αλήθεια γιατί να γίνεται αυτό;

Μήπως για να υπάρχει αυτή η ανοργανωσιά, αυτή η αυθαιρεσία, αυτή η ταλαιπωρία των επιβατών, γιατί μέσα από αυτό εξυπηρετούνται και ωφελούνται και οι ίδιοι;

Ευτυχώς όμως που μέσα στην γενικότερη σύγχυση και αυθαιρεσία που επικρατεί στο δημόσιο βίο, υπάρχουν ακόμη Δημόσιοι υπάλληλοι «ανάλγητοι», και ανυποχώρητοι εμπράκτως, πιστοί στην εφαρμογή κανόνων.

Που είναι «ορκισμένοι» να υπηρετήσουν το σωστό και το δίκαιο,

Που δεν αποδέχονται να βαφτίζονται οι επιβάτες σε καλούς μέσω της μούφας business class κάρτας επιβίβασης με σκοπό να εξυπηρετούνται γρήγορα για να μην οδηγούνται στη δοκιμασία της ουράς και των στροφών του σχεδιασμένου σαλίγκαρου, και στους κακούς που τους επιβάλλεται να υπόκεινται στην βάσανο της αναγκαστικής ταλαιπωρίας.

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη Δημόσιοι υπάλληλοι που δεν παζαρεύουν τη θέση τους, την προσωπικότητά τους, την αξιοπρέπειά τους, τις αρχές και τις αξίες τους, οι οποίοι με την στάση τους αποτρέπουν τη συνέχιση αυτής της προκλητικά αυθαίρετης και άδικης πρακτικής, και βάζουν τέλος σε εξυπηρετήσεις αυτού του είδους .

Είναι όμως άξιο απορίας το πόσοι και ποιοι θέλουμε να αντιληφθούμε αυτό το εντέχνως κατασκευασμένο τερατούργημα εκ μέρους συγκεκριμένης αεροπορικής εταιρίας που θέλει να παίζει μπάλα μόνη της, και να κάνει ότι αυτή θεωρεί σωστό, χωρίς να υπολογίζει διαδικασίες και ανθρώπους.

Γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της την ισονομία.

Και βέβαια χωρίς αυτό να της κοστίζει ούτε ένα ευρώ παραπάνω.

Ποιος όμως είναι επιφορτισμένος να ελέγχει τις αυθαιρεσίες των αεροπορικών εταιριών στα αεροδρόμια;

Ποιος επιβάλλει το δίκαιο σε αυτούς που έμαθαν να παρέχουν υπηρεσίες κατά το εταιρικό δοκούν;

Ποιος επιβάλλει κανόνες σε όλους αυτούς που δεν βλέπουν τους ανθρώπους με το ίδιο μάτι;

Ευτυχώς, κάποιοι έντιμοι υπάλληλοι, οι οποίοι δεν υποκύπτουν σε σειρήνες, ή και σε απειλές.

Και αυτό έκαναν.

Και ας αντιδρούν συγκεκριμένα εταιρικά συμφέροντα, και ας πέφτουν τα τηλεφωνήματα βροχηδόν.

Το δίκαιο επεβλήθη, με κάποιους να έχουν βάλει τα στήθη του μπροστά.

Σήμερα, μετά από μερικές μόνο ημέρες εφαρμογής των διαδικασιών ισονομίας, το ποσοστό των επιβατών «business» της συγκεκριμένης αεροπορικής εταιρίας, που οδηγούνται στην γρήγορη (δια της πλαγίας οδού) γραμμή ελέγχου, έπεσε σε ποσοστό 90% και πλέον.

Ως δια μαγείας.

Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Ο Επιφορικός