Η πάλαι ποτέ αριστερή ηθική και ο οπορτουνισμός…

Μετά και τη (προ)χθεσινή δεύτερη ψηφοφορία στη Βουλή, πρέπει να έχουν πεισθεί και  οι πλέον αισιόδοξοι πως  τελικά τα νούμερα δεν θα βγουν, εκτός εξαιρετικού απροόπτου που επί του παρόντος δεν φαίνεται από πουθενά. 

Αρνούμαι δε να πιστέψω  το σενάριο που διακινείται -άγνωστο από ποια κέντρα- πως τελικά η λύση θα δοθεί από τη Χρυσή Αυγή που στην τρίτη  ψηφοφορία θα βγάλει πρόεδρο γιατί απλούστατα, όσο χαμηλά κι αν έχουμε πέσει, μου είναι αδιανόητο να ανεχθώ να γίνουν ρυθμιστές οι φασίστες…

Αντιπαρέρχομαι λοιπόν αυτό  το  διαστροφικό σενάριο και φθάνουμε στο μεσημέρι της 29ης Δεκεμβρίου οπότε  και θα έχουν αναδειχθεί ρυθμιστές των ζωών μας και του μέλλοντος της πατρίδας μας, οι βουλευτές των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ οι οποίοι μαζί με τους υπόλοιπους 280 βουλευτές την ίδια μέρα, γίνονται πρώην βουλευτές και με βάση όλες τις μετρήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, θα παραμείνουν  πρώην βουλευτές και μετά τις εκλογές καθώς αυτοδύναμα τα κόμματα τους δεν μπαίνουν στη νέα Βουλή.
Ο,τι απόμεινε από το πρώην κόμμα “της αριστεράς της σύνεσης”, θα προσαρτηθεί στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο είχε διασπαστεί γιατί δεν ανεχόταν την ουτοπική επαναστατικότητα του αλλά τώρα μετά από ένα πέρασμα από την κυβερνητική εξουσία και την ψήφιση μνημονίου και μνημονιακών νόμων, ζητούν άφεση αμαρτιών από τον μεγαλόψυχο Τσίπρα.

Ο οποίος όπως όλα δείχνουν με κοοπτάτσια θα ανοίξει την αγκάλη και θα σφάξει το μόσχο τον σιτευτό για τους άσωτους.  

Φυσικά στο διάστημα της  αυτόνομης περιπλάνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άλλαξε, ούτε οι θέσεις του στρογγύλεψαν έτσι ώστε να έχει η ΔΗΜΑΡ ένα άλλοθι για τη νέα συμπόρευση.
 Κι όλα αυτά γίνονται μη χάσει η Βενετιά βελόνι αν δεν είναι στην επόμενη Βουλή ο Φώτης Κουβέλης με κάποιους από τους πιστούς του μέχρι τέλους.
 Ποιες ιδεολογίες και πια ηθική της αριστεράς που κάποτε ήταν το ακαταμάχητο πλεονέκτημα  της. Τρίχες.

Οπορτουνισμός του χειρίστου είδους, από ανθρώπους που μας είχαν πείσει ότι εμπνέονται και πορεύονται με άλλα οράματα για την πολιτική την οποία  δεν την έβλεπαν όπως έλεγαν ως επάγγελμα με μόνιμες πολυθρόνες αλλά ως εσωτερική ανάγκη προσφοράς στα κοινά.
Παρέλκει να αναφερθώ στον άλλο  κωμικό θίασο της συνωμοσιολαγνείας με όλα τα ετερόκλητα στοιχεία που  κατάφεραν να πείσουν κάποιους συμπολίτες μας να τους στείλουν στη Βουλή.

Μπορεί το γέλιο να μακραίνει τη ζωή, όμως όταν αυτό γίνεται κάποια στιγμή πικρό μπορεί να κινδυνέψει να νοθεύσει την απλή λογική.
Και τώρα τι;
Είναι όντως τόσο σοβαρά τα πράγματα με την Ευρώπη και τους δανειστές;
Η απάντηση που πήρα από ανώτατο παράγοντα της Κομισιόν ίσως να τα λέει όλα.
“Αν εσείς οι Έλληνες αποφασίσατε να αυτοκαταστραφείτε με τις αποφάσεις σας, δεν υπάρχει κανείς πλέον να σας εμποδίσει”!

Βασίλης Στεφανακίδης

Πρώτο Θέμα