Με επίκεντρο τον Άνθρωπο!

Χθες βράδυ είχα μια μεταφυσική εμπειρία! Και ήταν πολύ ευχάριστη.

Με αποτέλεσμα σήμερα το πρωί που ξύπνησα να είμαι μια χαρά, και πολύ πιο αισιόδοξος για το μέλλον από οποιαδήποτε άλλη φορά.

Είχα ένα όραμα, που ήταν τόσο αληθοφανές, που ακόμη δεν ξέρω καλά καλά αν το φαντάστηκα ή αν εκείνο είναι η πραγματικότητα, κι αυτό εδώ σήμερα είναι το όνειρο.

Εν ολίγοις έμπλεξα.

Πήγα λοιπόν στο μέλλον fastforward, και τα είδα όλα, και θα σας τα περιγράψω εν τάχει, με τρεμάμενο χέρι και ταραγμένη (από τη χαρά) ψυχή…

Είδα τον Σύριζα να παίρνει αυτοδυναμία σε ανοιξιάτικες εκλογές, και τον Αλέξη να ορκίζεται πρωθυπουργός μέσα στον καταπράσινο κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, ντυμένος ελαφριά, και με ένα στεφάνι από λουλούδια στα μαλλιά του!

Δίπλα του περιχαρείς όλοι οι στενοί του συνεργάτες, άλλοι ημίγυμνοι, άλλοι με κελεμπίες, και όλοι πανευτυχείς με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη. Σαν τη Ντόρα ένα πράγμα, αλλά πιο αληθινό…

Και αυτοί όλοι είχαν από ένα στεφάνι στα μαλλιά.

Μέχρι και ο συνήθως ξινισμένος Δραγασάκης, μέχρι κι αυτός έφεγγε!

Όπως έφεγγε και η Ζωζώκα, που στο ένα χέρι κρατούσε ανθοδέσμη, και στο άλλο το κόκκινο βιβλίο του Μάο!

Και κάποια αόρατα μεγάφωνα έπαιζαν μια θεσπέσια μουσική. Σιτάρ…

Και στις γιγαντοοθόνες προβάλλονταν οι κλασικές ταινίες του Πάντζα( νέου υπουργού Πολιτισμού).

Και μόλις τελείωσε η τελετή, μόλις δηλαδή έγινε πρωθυπουργός με τη βούλα ο Αλέξης, τότε αρχίσανε οι χοροί.

Με πρωτοπαλίκαρο τον λεβέντη Σκουρλέτη, που έπαιζε και … κλαρίνο.

Και δώστου στροφές, και δώστου άλματα στον αέρα, και δώστου χαρά και αισιοδοξία για την Ελλάδα μας.

Αυτά την πρώτη μέρα.

Οι επόμενοι μήνες ήταν κοσμοϊστορικοί.

Αυτά που γίνανε δεν είχαν ξαναματαγίνει στην Ελλαδίτσα μας, που ανέκαθεν ήταν το κλωτσοσκούφι των ξένων αφεντικών.

Από την μέρα όμως που ανέλαβε ο Αλέξης, όλα αυτά ξεχάστηκαν.

Κυβέρνηση και λαός αγκαλιασμένοι, βαδίσανε μπροστά.

Για το καλό του τόπου.

Ο άφθαρτος Σύριζα έβαλε τους όρους του εντός και εκτός, και τα σκυλιά δεμένα.

Κάτι Μέρκελ και κάτι Σόιμπλε τους ανέλαβε ο Στρατούλης, και τους έκανε να χοροπηδάνε σαν γυμνασμένες αρκούδες.

Η Ελλάδα έθεσε τους όρους της, διέγραψε τα επαχθή και παράνομα χρέη, κρατικοποίησε τους πάντες και τα πάντα, βγήκε από το ευρώ, και περήφανη και αυτοδύναμη πλέον άρχισε το οικονομικό της θαύμα!

Λίγο τα φράγματα, λίγο τα μελισσοκομεία, λίγο οι βιολογικές καλλιέργειες, και να’ σου πάλι να ζούμε στιγμές ευμάρειας.

Χωρίς καμιά εξάρτηση αυτή τη φορά.

Η οικονομία πήρε μπρος δειλά στην αρχή, αγριεμένα αργότερα, και πάντα με επίκεντρο τον Άνθρωπο!

Και οι μέχρι χθες ανάλγητοι δανειστές, μεταμορφώθηκαν αίφνης σε… κουραμπιέδες.

Ο Αλέξης τους έθεσε προ των ευθυνών τους. Έβαλε διαχωριστικές γραμμές.

Έκανε δυο τρία ταξίδια αστραπή στις κυριότερες πρωτεύουσες, έδωσε τις οδηγίες του, και ξαφνικά η ΕΕ και η τρόικα άρχισαν να χορεύουν καλαματιανό.

Και να μας παρακαλάνε να επιστρέψουμε.

Τόσο απλά.

Μας τα’ λεγε το παλικάρι και μεις δεν τον πιστεύαμε.

Ζαλισμένοι και υπνωτισμένοι από τις αρλούμπες των σαμαράδων.

Και όχι μόνο δεν χάσαμε που βγήκαμε από το ευρώ, όχι μόνο άρχισαν άφθονα τα χαμηλότοκα δάνεια, όχι μόνο πλακώνονταν οι ξένοι επενδυτές ποιος θα πρωτορίξει λεφτά, και βάζανε μέσο τον Σκουρλέτη για να επενδύσουν στη χώρα μας, και δη στο ελληνικό δημόσιο, αλλά άρχισε να συζητιέται το ενδεχόμενο να διαλυθεί κοινή συναινέσει  το ευρώ, και όλες μαζί οι χώρες μέλη να πάνε κι αυτές στη δραχμή (ή στο τσίπρι, όπως ονομάζονταν το νόμισμα  ανεπίσημα).

Μέχρι και ο Ομπάμα μίλησε στο κογκρέσο για το φαινόμενο Σταθάκη, και την επιτυχία της ποσοτικής χαλάρωσης στην Ελλάδα!

Και αν το οικονομικό θαύμα ήταν μοναδικό, που να ακούσετε για το πολιτικό.

Μέσα σε ελάχιστα τέρμινα, με το που κατάλαβε ο λαός τι παίζει, τα υπόλοιπα κόμματα αυτοκαταργήθηκαν ή διαλύθηκαν (με λίγη πίεση), και οι μέχρι πρότινος πολιτικάντηδες μας κούνησαν μαντίλι και πήραν των οματιών τους.

Διότι τι χρείαν έχομεν σαμαροβενιζέλων και μητσοτάκηδων, όταν υπάρχει ένας Πάντζας, ένας Τσακαλώτος, μια Δούρου, και μία Γαϊτάνη;

Οι οποίοι κέντησαν κυριολεκτικά.

Και κάποιοι παλαιοκομματικοί που έμειναν πίσω, όπως ο Κατσανέβας, ο Μπαλτάκος,  ο Καπερνάρος, και ο Πολύδωρας, σύντομα εντάχθηκαν στις συνιστώσες και έγιναν κι αυτοί καλοί συριζαίοι, πολιτευόμενοι με επίκεντρο τον Άνθρωπο.

Μέχρι και ο Καμένος συμμορφώθηκε, και ανέλαβε Κομισάριος Λαϊκής Σίτισης!

Εν τάχει: Διαλύθηκε η αστυνομία, και την ασφάλεια της χώρας ανέλαβαν εθελοντικές ομάδες οικογενειαρχών και μπαχαλάκηδων που αγκαλιασμένοι περιπολούσαν στους δρόμους για τυχόν παραβατικές συμπεριφορές, που όμως δεν υπήρχαν.

Και άλλωστε πώς να υπάρχουν όταν το βασικό χαρακτηριστικό της κυβέρνησης Σύριζα είναι η προσήλωση στον Άνθρωπο;

Σκουρλέτης-Κωνσταντοπούλου!

 

Μέσα σε μια μόνο νύκτα καταργήθηκαν και οι ένοπλες δυνάμεις, με τα άρματα, τα αεροπλάνα, κλπ να πωλούνται (σε φιλική τιμή) σε φίλες χώρες όπως η Βενεζουέλα και το Σουδάν (με αντάλλαγμα πέσος, πετρέλαιο, και τόνους από φακές).

Οι δε προαιώνιοι εχθροί μας οι Τούρκοι, όχι μόνο δεν απείλησαν, αλλά συνειδητοποίησαν ότι μόνο με αυτού του είδους το φιλολαϊκό καθεστώς (με επίκεντρο τον άνθρωπο) θα μπορούσαν κι αυτοί να μεγαλουργήσουν, και άρα στήριξαν με κάθε τρόπο τον Αλέξη, ρουφώντας τεχνογνωσία.

(Μάλιστα ο Ερντογάν ήρθε στη Θεσσαλονίκη, και έζησε ένα διάστημα στο σπίτι του Μπουτάρη, με τον οποίο έγιναν blood brothers)!

Και βέβαια, αν μπορούσαν ας έκαναν κι αλλιώς, αφού ο επίτροπος παλλαϊκής άμυνας Διαμαντόπουλος τους έτριξε τα δόντια, και τους έδωσε να καταλάβουν ότι αν δεν χορέψουν στο ρυθμό του Σύριζα θα αμολήσει στο Αιγαίο τους πρώην μπαχαλάκηδες με καίκια, υπό την ηγεσία του (ναυάρχου) Κουράκη, και τότε θα έβλεπαν τη π….α του τσολιά.

Αμέσως αμέσως λοιπόν η χώρα γλίτωσε δισεκατομμύρια με αυτά τα απλά μέτρα, χώρια τα οφέλη από όλα τα άλλα τα δευτερεύοντα.

Με αποτέλεσμα να περισσεύουν χρήματα, που ρίχτηκαν στην επανιδρυμένη κρατική Ολυμπιακή, στην ΕΡΤ, στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ, στον ΟΣΕ, στον Οργανισμό Βάμβακος, κλπ κλπ.

Κάτι γερμανικές εστίες αντίστασης που είχαν ξεμείνει π.χ. στα αεροδρόμια, διώχθηκαν κακήν κακώς από τα παλικάρια τους συνδικαλιστές, που ως νέοι Μακρυγιάννηδες πήραν επάνω τους το πιο βαρύ καθήκον.

Έτσι, μια χώρα που φλέρταρε με τη καταστροφή, μέσα λίγους μόλις μήνες έγινε το υπόδειγμα για όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

Επειδή πολύ απλά, ο λαός της είχε την ευστροφία να ψηφίσει τον Αλέξη!

Και εντάξει… δεν είχαμε κινητά και ίντερνετ, αφού οι εταιρίες αυτές κρατικοποιήθηκαν και μέχρι να ξαναπάρουν μπροστά χρειάζεται χρόνος και ελληνική τεχνογνωσία… Σιγά το πράγμα.

Άλλωστε που χρόνος για τουίτερ και αηδίες, όταν η έντιμη εργασία μας περιμένει στα φράγματα και στα χωράφια;

Εν ολίγοις, η διακυβέρνηση Σύριζα όχι μόνο δεν ήταν ο εφιάλτης που φανταζόμουν, παρασυρμένος από τους μνημονιακούς γερμανοτσολιάδες που συναναστρεφόμουνα, αλλά ζώντας την στη πράξη κατάλαβα ότι είναι μονόδρομος, αν θέλουμε η χώρα να πάει μπροστά.

Γι αυτό κι εγώ από σήμερα δηλώνω τσιπρικός, και εύχομαι ολόψυχα ο Ύψιστος να μου κόβει χρόνια και να δίνει μέρες στον Αλέξη (και στα άλλα παιδιά).

Διότι ήμουν εκεί και τα έζησα…

Strange Attractor