Ελληνική Βουλή: η ευτέλεια τέλος δεν έχει …

Στις 13 Νοεμβρίου η Εφημερίδα των Συντακτών είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο μου με τίτλο «Ποτέ ξανά τέτοια Βουλή».

Στην κατακλείδα του άρθρου ανέφερα τα εξής: «Το σύνθημα πρέπει να είναι: Ποτέ ξανά τέτοια Βουλή. Βουλή όχι μόνο φανατικών, αλλά και συμφεροντολόγων που προστρέχουν όπου νομίζουν ότι θα επανεκλεγούν. Τέτοια ευτέλεια δεν έχει προηγούμενο».

Να όμως που έχει προηγούμενο. Να που η ευτέλεια δεν έχει τέλος.

Αυτό το διάστημα είχαμε την διαμόρφωση της ατζέντας από τους ψεκασμένους Έλληνες με το χορό αρχικά να σέρνει η κυρία Ξουλίδου, την οποία επιχείρησαν να δωροδοκήσουν μέσω του facebook.

Τόσο μυστική προσπάθεια εξαγοράς;

Στη συνέχεια την «ελαφριά» πολιτική εκπροσώπησαν άλλοι δυο βουλευτές, ο κύριος Τατσόπουλος και ο κύριος Ψαριανός, οι οποίοι μύριζαν το παλτό της κυρίας Ραχήλ Μακρή για να δουν πως μυρίζουν οι ψεκασμένοι.

Ανόητα παιγνίδια από υποτιθέμενους θεματοφύλακες της κοινής λογικής. Του ιδίου φεϊσμπουκικού επιπέδου και η απάντηση της παθούσας, για τα χαλασμένα όργανα που ζητούν υποκατάστατα.

Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση.

Μετά όμως ήρθε η μεγάλη στιγμή της θεατρικής παράστασης του θιάσου των Παύλου Χαϊκάλη και Λάκη Λαζόπουλου, με την αποκάλυψη της προσπάθειας εξαγοράς του γνωστού κωμικού πολιτικού.

Δεν γνωρίζω κατά πόσο ευσταθούν οι συνεχείς καταγγελίες των ΑΝΕΛ για τις διαρκείς προσπάθειες χρηματισμού τους. Αυτή πάντως του Χαϊκάλη τέθηκε στο αρχείο.

Εντυπωσιάζει όμως, όπως δήλωσε η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κυρία Ρεπούση, ότι μόνο σ’ αυτούς γίνονται «προσφορές» εκχρηματισμού.

Πάντως είναι βέβαιο ότι όσο πιο ακριβή γίνεται η πολιτική, τόσο πιο ευεπίφορη είναι στο πολιτικό χρήμα.

Ο κύριος Τσίπρας όμως αντί να περιμένει τα πορίσματα των δικαστικών αρχών, έσπευσε να δηλώσει ότι «Χαϊκάλης και Καμμένος έπραξαν το καθήκον τους». Είναι τόσο σίγουρος γι’ αυτό;

Το μόνο καθήκον που εκπροσωπούν οι ΑΝΕΛ είναι ο ακραίος εθνικισμός, οι θεωρίες συνομωσίας, ο απύθμενος αταξικός λαϊκισμός, η εμμονή σε προδότες, μειοδότες, σε σκοτεινούς κύκλους.

Οι βουλευτές αυτού του κόμματος κινούμενοι ως Τζέιμς Μποντ μαγνητοφωνούν και βιντεοσκοπούν τους συνομιλητές τους.

Το μόνο καθήκον που φέρνουν σε πέρας είναι η γελιοποίηση της πολιτικής.

Στην ουσία δεν λένε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ’ όσα χρειάζονται οι Κασιδιάριδες για να παρουσιάσουν την πολιτική και την αντιπροσωπευτική δημοκρατία ως βούρκο, τον οποίο θα καθαρίσει μόνο ο εθνικισμός των μεν και ο φασισμός των δε.

Στόχος των καμένων κασιδιάρηδων είναι η παρουσίαση της πολιτικής ως μιας συνομωσίας στην οποία πρωταγωνιστούν οι Εβραίοι, οι οποίοι σύμφωνα με τον κ. Καμμένο ούτε καν πληρώνουν φόρους, οι πλουτοκράτες και η κλεπτοκρατία. Κακόμοιρη πολιτική επιστήμη, με τι όρους σε φορτώνει ο ανορθολογισμός;

Αυτό το κόμμα βρίσκεται στον αντίποδα των οποιονδήποτε αναλύσεων που αντιμετωπίζουν τους πολίτες και τους ψηφοφόρους ως νοήμονα όντα.

Καμία αριστερή πολιτική δεν μπορεί να σταθεί συμμαχώντας με αυτό το κόμμα.

Και εκεί που είπαμε πάει τελείωσε ο ευτελισμός της πολιτικής από την παρούσα Βουλή, έπεσε η βόμβα των Παραστατίδη και Βουδούρη.

Εδώ πλέον έχουμε την απευθείας σύνδεση του πολιτικού μας συστήματος με τον άλλο πυλώνα της εξαχρείωσης του, τον αυριανισμό.

Οι δύο βουλευτές κατηγόρησαν συναδέλφους τους ότι τα «παίρνουν» για να ψηφίσουν Πρόεδρο.

Αυτοί οι δυο, με τη στάση τους, απογείωσαν την ευτέλεια.

Έχει όμως μεγάλο άδικο ο κ. Λυκούδης, ο οποίος μίλησε για «πολιτικά σκουλήκια». Γιατί πρώτον ο αυριανισμός δεν είναι πολιτική και δεύτερον ακόμη και τα σκουλήκια έχουν μια θέση στην κλίμακα της φυσικής ισορροπίας.

Αυτοί οι δύο δεν έχουν καμία θέση στο σύστημα ισορροπιών της πολιτικής ζωής.

Η δήλωση τους δεν είναι λάσπη.

Βρίσκεται σ’ απευθείας σύνδεση με τον φασισμό. Και ο φασισμός δεν είναι ούτε πολιτική, ούτε σκουλήκι. Είναι τέρας.

Ας τελειώσω με κάτι πιο «χαλαρό»: τη δήλωση του άλλου αστέρα του ΣΥΡΙΖΑ, του νοσταλγού των ειδικών δικαστηρίων του κύριου Μητρόπουλου, καθηγητού του Δικαίου (sic) ο οποίος ζήτησε την παραπομπή στο ειδικό δικαστήριο όλων όσων κυβέρνησαν την εποχή των μνημονίων.

Αποδεικνύοντας ότι ενώ είναι απόλυτα θεμιτό να φεύγει κανείς από ένα χώρο, όταν δεν τον χωρούν οι πρακτικές του, υπάρχουν πολλοί που φεύγουν επειδή δεν τους αφήνουν να ησυχάσουν τα αξιώματα που προσφέρονται αλλού.

Και έτσι η υγιής πολιτική κινητικότητα μετατρέπεται σε γενιτσαρισμό.

Εδώ το ΠΑΣΟΚ έχει ένα μεγάλο πρωτείο. Ως το μεγάλο κόμμα που φεύγει, τροφοδοτεί το μεγάλο που έρχεται με ασπόνδυλους ιδεολογικά ανθρώπους. Άνθρωποι σαν αυτούς που αναφέρονται εδώ, αντί να ασκούν κριτική στο πρώην κόμμα τους, σεβόμενοι την ιστορία του χώρου στον οποίο κάποτε στεγάστηκαν και την ίδια τη δική τους ιστορία, κρατούν από το ΠΑΣΟΚ μόνο την αυριανική ψυχή του μακαρίτη Γιαννόπουλου, μηδενίζοντας όλη την ιστορική και κυρίως την εκσυγχρονιστική προσφορά του.

Αποδεικνύουν έτσι και ότι όταν ήταν μέσα σ’ αυτό και όταν έφυγαν, δεν ήταν εκεί για ιδέες και αρχές, από τις οποίες ενδεχομένως το ΠΑΣΟΚ απομακρύνθηκε, αλλά γιατί ήταν γενίτσαροι της πολιτικής.

Γιατί μπορεί να διαφωνήσεις με ένα κομματικό σχηματισμό και να αποχωρήσεις, αλλά το να τον μηδενίζεις, είναι σαν να μηδενίζεις πρωτίστως τη δική σου ιστορία. Αν όμως είσαι γενίτσαρος με το παρελθόν σου, γιατί στο μέλλον να μην είσαι γενίτσαρος και με το παρόν σου;

Ας το προσέξει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλα κόμματα.

Τελικά ευτυχώς που ο Γλέζος, με τον οποίο διαφωνώ στον πυρήνα της πολιτικής του σκέψης, με τη δήλωσή του για απομάκρυνση των Βουδούρη- Παραστατίδη από τις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ, έσωσε την τιμή του πολιτικού συστήματος, αλλά και της ριζοσπαστικής Αριστεράς, την οποία δεν προστάτεψε ο αρχηγός της.

Η συνέχεια στην επόμενη Βουλή;

Ελπίζω όχι.

Γιώργος Σιακαντάρης

Athens Voice