The Knife
1.1.14
Όπα η επανάσταση…
Εάν αποφασίσει κανείς να παρακολουθήσει συστηματικά, και
να πάρει στα σοβαρά τα περισσότερα ΜΜΕ, τα μπλόγκς, κλπ τότε θα του σχηματιστεί
η πεποίθηση ότι ζούμε στην Αλβανία του Ενβέρ (στη καλύτερη περίπτωση).
Αν όχι στη Γερμανία του Αδόλφου…
Αν μάλιστα πει κανείς να ακολουθήσει τον Τράγκα ή το Χωνί
στις διαπιστώσεις τους, τότε ο Καρυωτάκης φαντάζει μεγάλος… διασκεδαστής.
Το «έχουμε χούντα αφού» κυριαρχεί σχεδόν παντού, ενώ οι
κυβερνώντες μας είναι «δοσίλογοι και τσιράκια των ξένων αφεντικών», που έχουν
βάλει σκοπό τους να διαλύσουν τον ελληνισμό, είτε ψεκάζοντας, είτε
εξαθλιώνοντας τον.
Είτε και τα δυο μαζί (το λέει και ο Καπερνάρος).
Την ίδια ώρα βεβαίως που τα μπαράκια, οι ταβέρνες, ακόμη
και τα σκυλάδικα δουλεύουν στο φουλ…
What about ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι διάχυτη η εντύπωση πλέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει
κεφάλι στην δημοσκοπική προτίμηση όσων ψηφίζουν.
Ήταν καιρό κολλημένος πίσω από την ΝΔ, έστω και σε
απόσταση αναπνοής, μετά όμως την σχετική σοβαρότητα που έδειξε τον τελευταίο
καιρό σε επίπεδο θέσεων, ευρωπαϊκού προσανατολισμού και κοινοβουλευτικής
παρουσίας, μαζί με την ανθρωπιστική κρίση που δεν δίνει πια ελπίδες στους
πολίτες από την συνέχιση της σημερινής διαχείρισης, μοιάζει να ξεφεύγει σταθερά
μπροστά.
Μια νέα κυβέρνηση "με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ" μοιάζει
πλέον ως η πιθανότερη εκδοχή για την αναπόφευκτη επόμενη κυβερνητική διαχείριση
της ελληνικής κρίσης/χρεοκοπίας. Είναι όμως στοιχειωδώς έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ για
κάτι τέτοιο;
Η απάντηση είναι όχι.
Η πολιτική του μίσους.
Το βιώνουμε μιλώντας με φίλους και γνωστούς, που έως
πρόσφατα μοιραζόμασταν παρόμοιες απόψεις.
Όσοι επιμένουμε να αντιμετωπίζουμε την κρίση με μετριοπάθεια, αναζητώντας απαντήσεις, προσπαθώντας να κατανοήσουμε τι έφταιξε, ερευνώντας και τις δικές μας ευθύνες, πολύ συχνά συναντάμε ανθρώπους με απόλυτες βεβαιότητες, που συνήθως συνοδεύονται από μίσος.
Τρομοκρατία, διαπλοκή, και στο βάθος δραχμή…
Αν κάποιος καθίσει να αναλύσει χωρίς παρωπίδες την
ιστορία της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, θα ανακαλύψει πολλά και ενδιαφέροντα
πράγματα.
Ασφαλώς οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν από το
1975 και μετά
για το ποιος είναι ο αρχηγός της 17 Νοέμβρη, ποιοι κρύβονται πίσω
από τις άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις, ποιοι ήταν οι πραγματικοί τους στόχοι,
ποιοι ευνοήθηκαν από την 25ετή δράση της «17Ν» καθώς και ποια είναι τα παιδιά
και τα εγγόνια της τρομοκρατίας που συνεχίσουν ακόμη και σήμερα να προκαλούν
φόβο στην ελληνική κοινωνία.
Αν εξαιρέσει κανείς τη Ρωσία και την Τουρκία, τα
περισσότερα σοβαρά κράτη έχουν ξεμπερδέψει εν πολλοίς με την εγχώρια
τρομοκρατία.
Μόνο στην Ελλάδα συνεχίζουμε να βρισκόμαστε σε διαρκή
συναγερμό, παρά το γεγονός ότι δεκάδες μικροί και μεγάλοι τρομοκράτες έχουν
γίνει τρόφιμοι των φυλακών.
Είτε λόγω ανικανότητας των αρχών (παράδειγμα ο Νίκος
Μαζιώτης), είτε λόγω σκοπιμοτήτων που δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, η
ελληνική τρομοκρατία ζει και βασιλεύει.
Γιατί επανέρχονται τα σενάρια της δραχμής;
Η γερμανική έκδοση της Wall Street Journal επανέφερε
χθες το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Κατά το δημοσίευμα: "Το ερώτημα – κλειδί για τους
οικονομολόγους, κατά πόσο η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, βρίσκεται στη
σχέση εξάρτησης της χώρας από τους δανειστές της. Το 2012 και το 2013 η
επιστροφή στη δραχμή απέτυχε επειδή η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί
από μόνη της. Το 2014 όμως οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι με το πρωτογενές
πλεόνασμα και το θετικό εμπορικό ισοζύγιο θα διαθέτει τα οικονομικά αποθέματα
για να εγκαταλείψει την ευρωζώνη".
Η Wolfgang Munchau στους Financial Times εντοπίζει
τον αδύναμο κρίκο που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα επόμενο παγκόσμιο κραχ, την
Ευρωζώνη.
Πλέον αδύναμος κρίκος βέβαια παραμένει η Ελλάδα.
Πλέον αδύναμος κρίκος βέβαια παραμένει η Ελλάδα.
