Chasing Cars....

Snow Patrol.

Δημιουργώντας τις νύχτες της Θεσσαλονίκης…

Στο νυχτερινό ταξίδι της πόλης, κάποια πρόσωπα έγραψαν μικρές ή μεγάλες ιστορίες που συνέθεσαν την ιστορία της μεγάλης νύχτας της πόλης.

Από την παρακάτω λίστα λείπουν φυσικά εκατοντάδες ή και χιλιάδες επώνυμοι κια ανώνυμοι πρωταγωνιστές που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην θεσσαλονικιώτικη νύχτα.

Διαλέξαμε 8 πρόσωπα από το χθες και το σήμερα που λάτρεψαν τη δουλειά που έκαναν στο κτίσιμο του μύθου της νυχτερινής Θεσσαλονίκης…

Η Γαλλία χρειάζεται μια (οικονομική) επανάσταση.

Κάθε τόσο, οι Βρετανοί ανταλλάσσουν σκληρές κουβέντες με τους Γάλλους, προσβάλλοντας ο ένας τον άλλον.

Κάτι ανάλογο γίνεται κι αυτές τις μέρες.

Όλα ξεκίνησαν με ένα άρθρο στον βρετανικό οικονομικό τύπο, που λοιδορεί το «αποτυχημένο σοσιαλιστικό πείραμα» της Γαλλίας, που εξόργισε τον Γάλλο πρέσβη, με αποτέλεσμα να αναρτήσει μια διάψευση δέκα σημείων στο σάιτ της πρεσβείας του.

Στη συνέχεια επενέβησαν ουκ ολίγοι Γάλλοι και Άγγλοι πολιτικοί και σχολιαστές…

H «φτηνή» Ryanair, και η «ακριβή» Aegean…

Στη δουλειά μου έχω πολύ συχνά να κάνω με αεροπλάνα και αεροδρόμια.

Σε βαθμό που ο 10χρονος  παλιός εαυτός μου (που για κάποιο λόγο αγαπούσε όλα τα μεταφορικά μέσα, αλλά πιο ειδικά τα τρένα και τα αεροπλάνα) θα με ζήλευε.

Άλλο που ο νυν εαυτός μου πλέον τα βαρέθηκε…

Υπήρχε μάλιστα εποχή που κάθε βδομάδα έκανα τουλάχιστον δυο ταξίδια πήγαινε-έλα, και είχα φτάσει να είμαι σαν τον George Clooney σε κείνη τηταινία, στο πιο άσχημο (δυστυχώς), και στο λιγότερο απελπισμένο (ευτυχώς).

Και σήμερα ακόμα, που προς μεγάλη απογοήτευση του προ 30ετίας εαυτού μου κατάφερα να περιορίσω τις μετακινήσεις μου αυτές, δέκα τουλάχιστον φορές το χρόνο μπαίνω σε αεροπλάνα, αφού πρώτα περάσω τη γνωστή διαδικασία: Εισιτηριο – τσεκ-ιν (τώρα πια αποκλειστικά μέσω της διαθέσιμης τεχνολογίας, εκτός αν έχω καμιά βαλίτσα να δώσω, πράγμα σπάνιο όχι μόνο για μένα – βλ. παρακάτω – έλεγχος σεκιούριτυ κλπ).

Κάπως έτσι, τολμώ να πω ότι έχω μια εμπειρία και παραστάσεις αρκετά πάνω του μέσου όρου, τόσες τουλάχιστον ώστε συχνά να κουνάω το κεφάλι μου συγκαταβατικά όποτε ακούω ή διαβάζω βαρύγδουπα ρεπορτάζ για το συγκεκριμένο αντικείμενο.

Μιλάω βέβαια για τη μετά ουκ ολίγων τυμπανοκρουσιών δυναμική είσοδο της Ryanair στην ελληνική αεροπορική αγορά…

Γιωτόπουλος: "Άφησαν τον Ξηρό να φύγει…"

 Υποκρισία σχετικά με την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού καταλογίζει στις διωκτικές αρχές και την κυβέρνηση ο καταδικασθείς για την υπόθεση της 17Ν Αλέξανδρος Γιωτόπουλος σε επιστολή του από τις φυλακές Κορυδαλλού, η οποία δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».

Στην επιστολή του ο Γιωτόπουλος θέτει μια σειρά από ερωτήματα: «Αφού ο Χριστόδουλος είναι τόσο επικίνδυνος τρομοκράτης, γιατί όταν το 2011 έβαλε φωτιά στο κελί του, αντί να τον τιμωρήσουν όπως θα όφειλαν, τον επιβράβευσαν ικανοποιώντας και τα τρία αιτήματά του, μεταφέροντάς τον στις πτέρυγες; Γιατί του έδωσαν το ελεύθερο να πηγαίνει καθημερινά όπου θέλει, στο αρχιφυλακείο, στους Πυρήνες, στους σημαντικότερους ποινικούς; Ποιος έδωσε τη διαταγή»;

Το φάντασμα του εμφυλίου…

Ο Εμφύλιος πόλεμος είναι ένα ιστορικό γεγονός.

Ή μάλλον, αν θέλουμε να ακριβολογούμε, εδώ και μερικές δεκαετίες ορισμένοι επιστήμονες προσπαθούν να τον ορίσουν ως ιστορικό γεγονός.

Να εντοπίσουν δηλαδή, σαν να βλέπουν τη ροή της Ιστορίας σε αργό ρυθμό, τον τρόπο με τον οποίον, μια συγκεκριμένη χρονική περίοδος, μια κομβική «στιγμή» κινητοποίησε το υπόβαθρο της κοινωνίας.

Να ορίσουν τον τρόπο με τον οποίον διέκοψε τη ροή της Ιστορίας.

Με δυο λόγια να τον βγάλουν από το επίπεδο του κοινωνικού μύθου όπου κατοικούσε ανενόχλητος για πολλές δεκαετίες, κάνοντας την ιστορία να μοιάζει με συλλογική φαντασίωση.

Μην ξεχνάμε ότι μέχρι πρότινος ακόμη και για το όνομά του δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε.

Ηταν συμμοριτοπόλεμος, ήταν κομμουνιστική ανταρσία ή μήπως ήταν εμφύλιος;

Κάποιοι λένε πως η δικαιοσύνη το παρακάνει!

Ο Λιάπης είναι το πιο διασκεδαστικό που μας έχει συμβεί - Η Μυρτώ, ό,τι πιο θλιβερό.

Ακούς τις τελευταίες ημέρες φωνές που λένε ότι το έχουν παρακάνει κάποιοι ανακριτές, βαφτίζουν τα πάντα κακουργήματα και επιδιώκουν εντυπωσιακές προφυλακίσεις, να συγκρούονται με άλλες οργισμένες κραυγές που φωνάζουν: «Αίσχος και λίγα κάνουν»! Θα αδικούσε κανείς τη Δικαιοσύνη αν έσπευδε να βγάλει από τώρα συμπεράσματα καθώς ακόμα και οι πιο σκανδαλώδεις περιπτώσεις βρίσκονται σε αρχικά στάδια.

Ομως, ένα φαίνεται να είναι βέβαιο.

Παρότι κάποιοι μπορεί να αδικούνται, να στοχοποιούνται και να ταλαιπωρούνται καθ’ υπερβολήν (από ζήλο υποθέτουμε και όχι -αν είναι δυνατόν- από δόλο), υπάρχουν χιλιάδες άγνωστες αλλά και πιο κραυγαλέες περιπτώσεις που πραγματικά κάνουν τον κόσμο να αναρωτιέται: «Γι’ αυτούς χρεοκοπήσαμε;».

Οι δικαστές πήραν τα … σφυριά τους!

Πόσες υποθέσεις που τα προηγούμενα χρόνια θα όδευαν πανηγυρικά στο αρχείο πλέον φτάνουν στις δικαστικές αίθουσες και καταλήγουν με επιβολή βαριών ποινών στους υψηλούς κατηγορούμενους;

Άλλαξαν συντάγματα, νόμοι ή οτιδήποτε άλλο και καταργήθηκε στην Ελλάδα η ασυλία των επωνύμων, με τους δικαστές να μην αδιαφορούν για το βίο και την πολιτεία τους;