Θα δούμε τι θα δούμε….



Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, ο πρόσφυγας παππούς μου έκανε έναν ολόκληρο μήνα, για να έρθει (με βοϊδάμαξα) από τα περίχωρα της Αδριανούπολης, σε ένα χωριό κοντά στη Θεσσαλονίκη.




Οκτώ δεκαετίες αργότερα (ένα δευτερόλεπτο από ιστορικής πλευράς), εγώ πήγα από τη Θεσσαλονίκη στην Κωνσταντινούπολη, με το ι.χ. μου, σε 5-6 μόλις ώρες, οδηγώντας χαλαρά, πίνοντας καφέδες, και ακούγοντας … Τάμτα.
Και μέσα σε αυτό το ελάχιστο χρονικό διάστημα, συμπεριλαμβάνονται και οι απαραίτητες διατυπώσεις στα σύνορα (με τελωνεία, κλπ).
Χώρια το ότι η Κωνσταντινούπολη είναι κάπου 250 χιλιόμετρα πιο μακριά από την Αδριανούπολη…

Τα λεφτά από την Ελβετία…



Πάει κι αυτό!
Μετά την Τράπεζα της Ανατολής, τα αμύθητα ορυκτά πλούτη (τα οποία φυσικά δεν πρέπει να εξορύξουμε, γιατί θα χαλάσουν κανένα αρχέγονο δάσος), τους υδρογονάνθρακες και χίλιες δυο άκοπες λύσεις «που θα λύσουν διαπαντός το πρόβλημα της χώρας» χάσαμε και το όνειρο της φορολόγησης των ελληνικών καταθέσεων στην Ελβετία.



Οπως έγραφε χθες η «Καθημερινή» «η υπουργός Οικονομικών της Ελβετίας απέκλεισε την περίπτωση φορολόγησης κρυφών ελληνικών καταθέσεων στις ελβετικές τράπεζες κατά τη σημερινή συνάντησή της με τον Γ. Στουρνάρα. "Πρέπει να κινηθούμε προς άλλη κατεύθυνση και αυτό θα κάνουμε" δήλωσε η κ. Εβελιν Σλουμπφ, εξανεμίζοντας τις όποιες ελπίδες της ελληνικής πλευράς για έστω και περιορισμένα οφέλη από τη φορολόγηση των καταθέσεων» (4.2.2013).

Ο αστυφύλαξ, ο χωροφύλαξ, και ο … Σύριζας.



Το αν η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη ή να επιστρέψει στη δραχμή δεν είναι ένα απλό δίλημμα.
Η απάντηση που δίνει ο καθένας –πολύ περισσότερο το κάθε κόμμα- είναι κεφαλαιώδους και καθοριστικής σημασίας για την πολιτική που επεξεργάζεται και προτείνει στους ψηφοφόρους.



Το ίδιο ισχύει και για το ύψος και τη διαχείριση του δημοσίου χρέους της χώρας.
Αλλες κινήσεις μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση που το αναγνωρίζει ως νόμιμο και άλλες πρωτοβουλίες θα πάρει μια κυβέρνηση που θα επιλέξει να το διαγράψει μονομερώς, ως επαχθές.

Νέα Κρήνη blues…



Είναι η Ριβιέρα της Θεσσαλονίκης.
Η ακτογραμμή της Καλαμαριάς που σε πολλούς σχεδιασμούς θα γίνει μεγάλη και τρανή, θα...



Όταν ήμουν μαθητής ήταν ο αγαπημένος τόπος για κοπάνα.
Μια βόλτα στη μαρίνα της και μετά βουλιάζαμε στις μυθικές πολυτελείς καφετέριες της εποχής μέχρι να περάσει το εξάωρο και να γυρίσουμε στο σπίτι.



Θέλει στ αλήθεια να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;



“Θέλει στ αλήθεια να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ή όσο πλησιάζουν 

οι εκλογές κάνει δεύτερες σκέψεις και βάζει συνέχεια αυτογκόλ;” το ερώτημα μεταξύ σοβαρού και αστείου κυκλοφορεί στα δημοσιογραφικά και πολιτικά γραφεία και έχει αρχίσει και διαχέεται στην κοινωνία.
Η επιλογή του κ. Οδυσσέα Βουδούρη για την περιφέρεια Πελοποννήσου είναι κραυγαλέα περίπτωση αυτουπονόμευσης.
Ο κ. Βουδούρης προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ και ήταν ταυτισμένος με τον κ. Γιώργο Παπανδρέου -που καλώς ή κακώς έναν από τους πιο μισητούς πολιτικούς στην κοινωνία.
Ο κ. Βουδούρης ψήφισε το πρώτο μνημόνιο και στην συνέχεια με την ΔΗΜΑΡ στήριξε την τρικομματική κυβέρνηση.
Εκφράζει δηλαδή όλα όσα ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται ότι αρνείται και επιχειρεί να υπερβεί με την πολιτική του.