Change...

Tears for Fears...

Ευρωεκλογές χωρίς τη … Βάνα Μπάρμπα;

Το εκστόμισε τις προάλλες ο αμήχανος υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης, ότι η κρίση μάς έκανε «περισσότερο Ελληνες, περισσότερο Ευρωπαίους, περισσότερο πολίτες του κόσμου».

Κάτι έπρεπε να πει και αυτός ο καημένος, για να διασκεδάσει κάπως την αμηχανία του, αφού οι πολιτικοί οφείλουν πάντα να έχουν κάτι εύηχο να πουν όταν δεν έχουν τίποτε να πράξουν.

Το γεγονός, πάντως, είναι ότι ώσπου να ανακοινωθεί προχθές η απόφαση της κυβέρνησης ότι οι ευρωεκλογές θα γίνουν με σταυρό προτίμησης, εμείς -συρόμενοι στην κατεύθυνση της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ- ετοιμαζόμασταν να κάνουμε ευρωεκλογές ομφαλοσκόπησης: κάτι παρεμφερές με μια πανελλαδική δημοσκόπηση, για όσους από το εκλογικό σώμα δεν βαριόντουσαν.

Εθνοπατέρες και σωτήρες….

 Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι, λέει η λαϊκή θυμοσοφία.

Και είναι αλήθεια ότι αυτή η ρήση βρίσκει καθημερινά επαλήθευση στα πρόσωπα της πολιτικής μας ηγεσίας.

Πατέρες του έθνους που με τη δική μας ψήφο εξελέγησαν για να νομοθετούν και να ελέγχουν τα κακώς κείμενα, αν τους ψάξει κανείς λίγο βαθύτερα θα διαπιστώσει ότι αρκετοί απ’ αυτούς κάθε άλλο παρά παράδειγμα προς μίμηση αποτελεί ο βίος και η πολιτεία τους.

Είναι δε οι ίδιοι που ρίχνουν αστροπελέκια από του βήματος της Βουλής και τα τηλεοπτικά παράθυρα για τη διαφθορά ή τη φοροδιαφυγή.

Είναι οι ίδιοι που δεν χάνουν ευκαιρία να κραδαίνουν στους αντιπάλους τους τη ρομφαία της ηθικής και της κάθαρσης, θεωρώντας ότι οι σκελετοί που έχουν στη δική τους ντουλάπα δεν θα φανερωθούν ποτέ.

Μια συγκλονιστική ανακάλυψη!

Τον περασμένο Μάιο, κάποιοι επιστήμονες εντόπισαν (εντελώς τυχαία) μερικά  σημάδια στην παραλία του  Norfolk της Αγγλίας, που εξαιτίας μιας πρόσφατης καταιγίδας είχε φύγει η άμμος από πάνω τους.

Στην αρχή τα θεώρησαν ως ίχνη ζώων, αλλά όταν τα εξέτασαν με μεγαλύτερη προσοχή ανακάλυψαν ότι πρόκειται για αποτυπώματα ανθρώπινων ποδιών, ηλικίας ενός εκατομμυρίου ετών!

Παράγκα και όραμα.

Ουσιαστικά, αυτό που έχω καταλάβει είναι πως εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να έχει συσταθεί ειδική ομάδα η οποία και θα αναλύει την κατάσταση στη χώρα και θα εισηγείται τους αντίθετους τρόπους δράσης.

Τι θα λένε λοιπόν αυτές οι εισηγήσεις;

Χρειάζεται να υπάρχει ένα σαφές μήνυμα απ’ όλους για το πώς θα βγει η χώρα από την κρίση με σταθερό και ξεκάθαρο πρόγραμμα.

Τι κάνει ο Τσίπρας και οι συνεργάτες τους;

Μια σκίζουμε το μνημόνιο, μια το συζητάμε, μια κλείνουμε εισιτήρια για την Αργεντινή, μια πάμε στο Τέξας και υπερασπιζόμαστε τον καπιταλισμό…

Ηer: Μια φουτουριστική ερωτική ιστορία μεταξύ ενός άντρα και ενός λειτουργικού συστήματος…

Σίγουρα κάποιος που διαβάζει τον παραπάνω τίτλο είναι αρκετά σκεπτικός για την εν λόγω ταινία.

Περιμένει ίσως να δει μια επιφανειακή περιγραφή μια αδιέξοδης σχέσης, μια ταινία που προσπαθεί να αφυπνίσει τον κόσμο που ασχολείται όλη την ώρα με τα smartphonε ή τα λάπτοπ του.

Περιμένει να δει ένα δυστοπικό μέλλον στο οποίο οι μηχανές και η τεχνολογία έχουν πάρει πλήρως τον έλεγχο.

Η καινούρια ταινία του Spike Jonze (Being John Malkovich, Where The Wild Things Are) όμως δεν είναι τίποτα από όλα αυτά.

Είναι μια ταινία για τη μοναξιά.

Δεινόσαυροι και ανανέωση…

Αυτή η ιδέα να γυρίσουμε την πλάτη στους 80άρηδες, τους 70άρηδες και τους 60άρηδες και να στραφούμε (αρχικά) στους 50άρηδες, (μετά) στους 40άρηδες, (τώρα) στους 30άρηδες και (ίσως αύριο) στους 20άρηδες έχετε αναλογιστεί αν έχει αποδώσει κάτι μέχρι στιγμής και τι μπορεί να είναι αυτό;

Και σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να αποτελεί τον ασφαλέστερο τρόπο ώστε να αναπαράγουμε αυτό που υποτίθεται ότι θέλουμε να αποφύγουμε;