Jealous Guy...

Roxy Music, Bryan Ferry...

Αν μιλάμε για επίπεδο…

H βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Έλενα Ράπτη, μια από τις πιο περιζήτητες νύφες της χώρας, παραδέχθηκε πως είναι ζευγάρι με τον τραγουδιστή Λούκα Γιώρκα.

Η 38χρονη Θεσσαλονικιά ήταν καλεσμένη της εκπομπή «Πρωινό» και ο Γιώργος Λιάγκας δεν έχασε την ευκαιρία να τη ρωτήσει για όλα τα δημοσιεύματα που τη θέλουν ερωτευμένη με τον Κύπριο τραγουδιστή…

Μετρό Θεσσαλονίκης; Δεν υπάρχει…

Όταν, το 2006, άρχισαν να κλείνουν τα πρώτα σημεία στην οδό Εγνατία προκειμένου να γίνουν τα εργοτάξια για το μετρό, επειδή έμενα στη γειτονιά, άρχισα να σκέφτομαι: «μπας και γίνει;».

Σκόνη να δει το μάτι σου!

Δεν προλάβαινες να ξεσκονίσεις και τα ντάμπα-ντούμπου-τα-γεωτρύπανα να φέρνουν νέα σκόνη.

Να βγαίνεις απ’ το σπίτι σου και να μην ξέρεις από πού θα περάσεις τον δρόμο.

Να κοιμάσαι και ο δρόμος στον οποίο μένεις να σε βγάζει στην Εγνατία και το επόμενο πρωί να ξυπνάς και να είναι αδιέξοδο.

Τη μια μέρα να είναι κατεύθυνσης προς τον βορρά και την επόμενη προς τον νότο.

Να πηγαίνεις στη δουλειά σου και να επιστρέφεις και οι λαμαρίνες να έχουν τοποθετηθεί παραπέρα.

Να ψάχνεις πού στο καλό είναι η διάβαση για το σπίτι σου…

Πτήση ΜΗ370…. τρομοκρατική ενέργεια, ή κάτι άλλο;

Ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας Najib Razak ανέφερε στα ΜΜΕ το περασμένο σαββατοκύριακο ότι η εκτροπή της πορείας του αεροσκάφους της «χαμένης» πτήσης 370, ίσως να οφείλεται σε σκόπιμη ενέργεια.

Μήπως λοιπόν η απώλεια του Β777 να είναι αποτέλεσμα τρομοκρατικής ενέργειας;

Για να απαντηθεί το παραπάνω ερώτημα, θα πρέπει να εκτιμήσουμε τις προθέσεις αλλά και τις δυνατότητες κάποιων γνωστών τρομοκρατικών ομάδων, που ίσως να ήθελαν να καταλάβουν το συγκεκριμένο αεροσκάφος.

Πρέπει επίσης να τεθεί το κλασικό ερώτημα : Cui bono. Ποιος ωφελείται;

Ο Βαλκάνιος μέσα μας…

Όταν στο γύρισμα της δεκαετίας του ογδόντα προς ενενήντα άρχισαν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας οι πρώτοι Αλβανοί πρόσφυγες, το θέαμά τους για τους παλιότερους ήταν οικείο.

Τόσο οικείο, που ήταν δύσκολο να το αντέξουν.

Ξερακιανοί, κακοντυμένοι, με το γκρίζο ύφος της ταλαιπωρίας οι περισσότεροι, έμοιαζαν να βγαίνουν από γελοιογραφίες του Μποστ.

Ηταν σαν τα φαντάσματα της ψωροκώσταινας.

Τις φυσιογνωμίες τις ξέραμε καλά.

Τις συναντούσαμε ώς τα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα στην ελληνική ενδοχώρα.

Μόνο που τώρα ο χρόνος είχε περάσει, και μαζί με τον χρόνο που είχε περάσει, πιστεύαμε πως η Ελλάδα είχε αλλάξει. Είχε πάρει τον δρόμο της Ευρώπης ανεπιστρεπτί, τα σημάδια της ευμάρειας ήταν ορατά διά γυμνού οφθαλμού και κανείς δεν ήθελε να θυμάται τη βαλκανική ενδοχώρα της ελληνικής κοινωνίας…

Μέσα Μαζικής… Εκπόρνευσης.

Το να μένουν σταθερά τα πρόσωπα των τριών εξουσιών αμετάβλητα ή με μικρές διαφοροποιήσεις ήταν αναμενόμενο.Την δουλειά που επιλέχθηκαν να κάνουν την διεκπεραίωσαν και με το παραπάνω και θα την διεκπεραιώνουν διότι αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξής τους.

Αυτό που προκαλεί όμως είναι όταν τα πρόσωπα που εκπροσωπούν την τέταρτη εξουσία -αυτή της δημοσιογραφίας- δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό.

Δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια οι αθώες περιστερές της “ανεξάρτητης” δημοσιογραφίας είναι στις θέσεις τους και όχι μόνο δεν σταλθήκαν σπίτι τους, αλλά τα τελευταία 5 χρόνια λαμβάνουν και εύσημα από το αναγνωστικό και τηλεοπτικό κοινό για τις θέσεις που παίρνουν στα κρίσιμα ζήτημα που αφορούν το λαό.

Έρχεται το τέλος;

Πολλοί ίσως να το έχουμε σκεφτεί από μόνοι μας, ή να το έχουμε συζητήσει σε παρέες πίνοντας ούζα.

Τώρα όμως είναι επίσημο, και επιστημονικά τεκμηριωμένο.

Αναφέρομαι στο αναπόφευκτο επερχόμενο τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε.

Στο τέλος δηλαδή της βιομηχανικής κοινωνίας.