The Valley of Death....

The Warlocks

Πριν αλέκτωρ λαλήσει…

Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης συμφωνεί απολύτως με όσα έγραψε ο Νίκος Δήμου.

Με αυτές τις απόψεις, πάνω κάτω, έγινε γνωστός και διαμόρφωσε το προφίλ του. Αν είχε παραμείνει δημοσιογράφος είναι βέβαιο οτι θα είχε αρθρογραφήσει υπέρ του και θα είχε επικρίνει τους επικριτές του.

Και όμως τον " άδειασε" κατά το κοινώς λεγόμενο. Γιατί;

Γιατί τώρα κάνει πολιτική και μάλιστα ως αρχηγός κόμματος.

Και οι πιστοί έχουν ψήφο.

Και έτσι με την πρώτη πίεση της κοινής γνώμης το μέτρησε και μετά γνώσεως έκανε πίσω και προτίμησε να αφήσει ακάλυπτο τον συνεργάτη του ο οποίος ξαναγύρισε στην μοναξιά του…

Η δημοκρατία του … πιασάρικου.

Παράδοξο πράγμα και τούτο στον τόπο μας.

Σε φυσιολογικές συνθήκες λειτουργίας της Δημοκρατίας το συγκεκριμένο, η σαφής θέση, η ξεκάθαρη πρόταση, είναι προϋπόθεση της διαφωνίας, του διαλόγου, της σύνθεσης, της πολιτικής με ένα λόγο.

Μπορείς ακόμη και να διαφωνείς σε ένα ποσοστό με τις συγκεκριμένες προτάσεις του κόμματος που συνδιαμορφώνεις εφόσον μοιράζεσαι τις βασικές αρχές. Εφόσον όμως υπάρχουν βασικές αρχές που καταλήγουν σε συγκεκριμένες προτάσεις.

Μπορείς επίσης να διαφωνείς και με ορισμένες από τις προτάσεις και θέσεις του φορέα που επιλέγεις να ψηφίσεις, διότι κρίνεις ότι συμφωνείς σε άλλες που θεωρείς σημαντικότερες είτε γενικότερα, είτε στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Το απόλυτο επάγγελμα!

Διαβάζοντας προχθές αυτό εδώ το άρθρο  για το πώς και πόσο αμείβονται οι ευρωβουλευτές, έπαθα ένα ταράκουλο.

Είχα γενικά υπ όψη μου ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερα «ανεβασμένη» ιδιότητα και θέση, αλλά όχι και τόσο ρε παιδιά…

No wonder δηλαδή που πλακώνονται διάφοροι χάιδες μεταξύ τους για το ποιος θα μπει στο ψηφοδέλτιο, ασχέτως αν ανήκουν ή πιστεύουν στο κόμμα που τους τοποθετεί, ή ακόμη και αν ξέρουν στοιχειώδη γραφή και ανάγνωση.

Μέρι τώρα πίστευα πως κάτι Ζαγοράκηδες και κάτι Μάκηδες  που συμμετέχουν, το κάνουν από άγνοια κινδύνου.

Τώρα όμως κατάλαβα ότι το κάνουν για το μπαγιόκο.

Έχασαν τη μπάλα, και τώρα είναι στα πόδια σου…

Την τελευταία φορά που έγιναν σοβαρά επεισόδια σε ποδοσφαιρικό αγώνα (δεν θυμάμαι πότε και ποιες ομάδες έπαιζαν αλλά γίνονται τόσα αίσχη εντός και εκτός γηπέδων στη χώρα μας που δεν έχουν σημασία οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες), είδα ένα φίλο που αγαπά πολύ το ποδόσφαιρο και την ομάδα του να εκφράζει στον ‘τοίχο’ του στο Facebook την αγανάκτηση και την απελπισία του ως οπαδός και Έλληνας πολίτης.

Γιατί δεν τελειώνουμε με αυτή την αρρώστια του ελληνικού ποδοσφαίρου, ρώταγε και αποφάσισα να του πετάξω τη μπάλα (να και το λογοπαίγνιο).

Στο χέρι σου είναι, του γράφω από κάτω, αλλά δεν ξέρω αν θες να κάνεις κάτι. Δεν υπάρχει πολιτική βούληση μου απαντά (φράση κλισέ και μπαλαντέρ).

Μπα, του ξαναγράφω, εσύ κρατάς το μέλλον του ποδοσφαίρου στο χέρι σου, αλλά δεν ξέρω αν η διάθεση σου να γιατρέψεις το ελληνικό ποδόσφαιρο από την αρρώστια του χουλιγκανισμού (και των στημένων και άλλων φαινομένων) είναι μεγαλύτερη από το οπαδιλίκι σου…

Πρέπει να δουλευόμαστε μεταξύ μας;

"Σύμφωνα με μαρτυρίες πιστών το Άγιο Φως είναι ένα σύνθετο φαινόμενο το οποίο εμφανίζεται στο θόλο εντός του Ναού της Αναστάσεως αλλά και κατ΄ άλλους έξω από αυτόν. Εμφανίζεται σαν λευκογάλανες οριζόντιες ταινιώδεις αστραπές, περιστρεφόμενες ανταύγειες ή κινούμενες φλόγες που κανείς δεν γνωρίζει από που προέρχονται… "

Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι πιστοί που γνωρίζω μόνο για λόγους σεβασμού (και συμβολισμού) υποκρίνονται ότι πιστεύουν πως το Άγιο Φως όντως βγαίνει από μόνο του κάθε χρόνο την προκαθορισμένη ώρα.

Μπορεί ένα υποτιθέμενο θαύμα να ήταν πιστευτό ή ανεξήγητο το 500 ή το 1700 μΧ, αλλά σήμερα, με την πρόοδο της τεχνολογίας, με τις κάμερες και το ίντερνετ, το να συντηρείς ένα θρησκευτικό μύθο είναι μια πιο δύσκολη δουλειά.

Περί του Αγίου Φωτός…

Κατ’ αρχάς ας ξεκαθαρίσουμε κάτι.

Η μεταφορά του αγίου φωτός με αεροπλάνο από τα Ιεροσόλυμα δεν είναι ένας θεσμός 2.000 ετών, όπως τον χαρακτήρισε ο μητροπολίτης Ανθιμος.

Είναι μια συνήθεια που ανάγεται στη δεκαετία του ’80, και σίγουρα δεν έχει να κάνει με κανένα δόγμα της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας, λιγότερο ακόμη δε, με το τι και πώς αισθάνονται οι πιστοί τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Το πρόβλημα δεν είναι το ίδιο το «Αγιον Φως» και οι ιδιότητές του, όπως και το πρόβλημα δεν είναι ο οίνος της αγίας κοινωνίας.

Ολα αυτά έχουν να κάνουν με τη θρησκευτική πίστη και πάντως υφαίνουν ένα πλέγμα κοινωνίας με το θείο η οποία επιτρέπει στον κάθε πιστό να συνομιλεί μαζί του.

Ζαγοράκη τρομάρα μας….

«Θα σηκώσουμε την Ελλάδα στην Ευρώπη ακόμα περισσότερο» δήλωσε ο Θοδωρής Ζαγοράκης.

Φταίει ο έρμος ο Ζαγοράκης;

Σήκωσε ένα κύπελλο, θεωρεί ότι όλα σηκώνονται.

Αυτός θ΄αγωνιστεί, λοιπόν, να σηκώσει και μεις πιθανολογώ θα «την κάτσουμε». Επιλογή Αντώνη Σαμαρά.

Είδε το βιογραφικό του και θαμπώθηκε.

Βρήκε τον άνθρωπο που χρειάζονταν και μας τον προτείνει για να τον ψηφίσουμε.

Κατάλληλος, στην κατάλληλη θέση και την κατάλληλη χρονική στιγμή.

Το ζητούμενο; Απλούστατο!

Να υπηρετήσει το ευρωπαϊκό συμφέρον, ενσωματώνοντας το εθνικό.

Η αρχή του τέλους του παράλογου αντιμνημονιακού μετώπου…

Την άνοιξη του 2010 η χώρα μας ζήτησε από την αγορά 1 δις.

Παρ’ όλο που από το 2008 τα επιτόκια συνεχώς ανέβαιναν σε ύψη που έκαναν το δανεισμό ασύμφορο, η έκδοση του ομολόγου απέτυχε.

Ακόμα και με αυτά τα υψηλά επιτόκια δεν βρέθηκε κανείς να μας δανείσει, συγκεντρώθηκαν περίπου 300 εκατομμύρια.

Η Ελλάδα ήταν στα πρόθυρα της στάσης πληρωμών.

Το ελληνικό κράτος χρειαζόταν 25 δις το χρόνο δανεικά, μόνο για να καλύψει τα έξοδά του, κατανάλωνε δηλαδή 25 δις περισσότερα από τα έσοδά του.

Τα οποία δεν μπορούσε πια να δανειστεί.

Κατέφυγε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία με ένα γιγαντιαίο πακέτο διάσωσης συνέχισε να μας δανείζει μέχρι τη μέρα που τα ετήσια ελλείμματα θα μηδενίζονταν. Την άνοιξη του 2014 η Ελλάδα ζήτησε από τις αγορές 3 δις με επιτόκιο χαμηλότερο κι από την εποχή πριν την κρίση.

Προσφέρθηκαν παραπάνω από 20 δις.

Η Ελλάδα επέστρεψε στις κανονικές συνθήκες.