Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Αλέξη…



Οι δημόσιες υπηρεσίες μας, ήταν που ήταν τριτοκοσμικές στην λειτουργία τους, σήμερα βρίσκονται στον μεσαίωνα, κυρίως λόγω της έλλειψης πόρων.
Μιλάω με πολύ κόσμο, και κυρίως με δημοσίους υπαλλήλους.
Υπαλλήλους, που όπως λένε, αγοράζουν μελάνι και χαρτί για τους εκτυπωτές, προκειμένου να βγει κουτσά στραβά η δουλειά τους.




Πυροσβέστες, που τρέμει το φυλλοκάρδι τους διότι το πετρέλαιο κίνησης, ακόμη και στα αεροδρόμια, δεν επαρκεί για να κινούνται τα οχήματα, και να επεμβαίνουν όταν χρειάζεται.
Αστυνομικοί μου περιγράφουν πως δεν υπάρχουν καύσιμα για τα περιπολικά και τις μηχανές τους.
Νοσοκόμες μου μιλάνε για παντελή έλλειψη βασικών ειδών στα νοσοκομεία, όπως είναι οι γάζες, οι σύριγγες, κλπ.
Γιατροί διαμαρτύρονται για τα ποσά που τους οφείλει το δημόσιο, που πολλές φορές αφορούν αμοιβές τους ακόμη και από το 2012…


Έτσι κυβερνούν οι πλούσιοι…



Δεν είναι είδηση το ότι οι πλούσιοι διαθέτουν περισσότερη πολιτική ισχύ από τους φτωχούς, ακόμη και στις δημοκρατικές χώρες όπου όλοι έχουν ίση ψήφο.



Δυο πολιτικοί επιστήμονες όμως, ο Martin Gilens του Princeton και ο Benjamin Page  του Northwestern University παρουσίασαν πρόσφατα κάποια εντυπωσιακά ευρήματα για τις ΗΠΑ, που επηρεάζουν δραματικά τη λειτουργία της δημοκρατίας τόσο στην Αμερική όσο και αλλού.

Απάτη φωτό, ή πραγματικός «γίγαντας»;



Αυτή η φωτογραφία του «Ηρακλή», του «μεγαλύτερου σκύλου στο κόσμο» είναι μια από τις πιο πασίγνωστες φωτογραφικές «απάτες» του διαδικτύου, που έγινε viral!
Είναι όμως απάτη;




Πρωτοκυκλοφόρησε το 2007, χωρίς καμιά επεξήγηση, αλλά λίγο αργότερα κάποιοι πρόσθεσαν και την εξής περιγραφή:
«Ο Ηρακλής βραβεύτηκε πρόσφατα με τον τίτλο του μεγαλύτερου σκύλου του κόσμου από το Guinness World Records. Είναι ένα αγγλικό μαστίφ, που ζυγίζει 282 λίβρες, και έχει ύψος 38 ίντσες ως το σβέρκο.
Με πατούσες μεγέθους μπάλας του soft ball, αυτό το τρίχρονο τέρας είναι κατά πολύ μεγαλύτερο και βαρύτερο από τα στάνταρντ της φυλής του (200 λίβρες).
Ο ιδιοκτήτης του Ηρακλή, ο κος Φλυν θεωρεί το βάρος του φυσικό, και όπως λέει δεν χρησιμοποίησε κάποια ειδική περίεργη διατροφή.
Απλά τον τάιζε, τον τάιζε, και αυτός εξίσου απλά μεγάλωνε και μεγάλωνε…».

Καλώς ήλθε το δολάριο…



Διάβαζα ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στο Bloomberg με τίτλο «Οι πόρνες κερδίζουν περισσότερα στη Βενεζουέλα πουλώντας δολάρια παρά με το σεξ», όπου περιγράφεται ανάγλυφα η σημερινή ζωή στη Βενεζουέλα.
Θα παραθέσω ορισμένα αποσπάσματα από το ρεπορτάζ του Ανατόλι Κουρμανάεφ, το οποίο βρήκα πολύ διαφωτιστικό.



«Η άφιξη του υπό λιβεριανή σημαία φορτηγού πλοίου με Ουκρανούς, Αραβες και Φιλιππινέζους ναύτες σημαίνει ένα πράγμα για την Ελενα: δολάρια. Και τα δολάρια είναι ο βασιλιάς στη Βενεζουέλα, όπως λέει η 32χρονη πόρνη.
Μόλις πληροφορήθηκε ότι το πλοίο θα έφτανε στο Πουέρτο Καμπέλο, μάζεψε τα πράγματά της και ξεκίνησε για να καταλύσει στο μπουρδέλο Blue House.
Η απόσταση είναι 450 χιλιόμετρα από τον τόπο διαμονής της, αλλά η Ελενα κάνει τη διαδρομή πολύ συχνά, τώρα που η οικονομία της Βενεζουέλας συρρικνώνεται, το μπολιβάρ (σ.σ.: το εθνικό νόμισμα) κατρακυλά και οι τιμές ανεβαίνουν…


Η επανάσταση μπορεί να περιμένει.



Σε γενικές γραμμές, καταλαβαίνω την οργή και την αγανάκτηση πολλών συμπατριωτών μας, που εκτόξευσαν τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στο 25%, από το παραδοσιακό 3-4% στο οποίο ήταν συνηθισμένος ο εν λόγω πολιτικός συνασπισμός.
 



Κοινή συνισταμένη όλων αυτών που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ είναι η επικρότηση της αντιμνημονιακής του στάσης, η οποία εν μέσω λιτότητας και κρίσης προσελκύει πολλούς.
Από κει και πέρα όμως, είμαι πεπεισμένος πως είναι πάρα πολλοί οι όψιμοι οπαδοί και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που αγνοούν το εξής βασικό:
Ότι τον συναποτελούν διάφορες συνιστώσες, μερικές με διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους απόψεις, και μερικές με απόψεις διαμετρικά αντίθετες με αυτές του … μέσου Έλληνα.
Ακόμη και μέσα σε συγκεκριμένες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν διαφοροποιήσεις, διαφωνίες, και διασπάσεις.

Να φορολογηθεί ο θόρυβος!



Κρίνοντας από την υπερφορολόγηση των ακινήτων, μιας κατεξοχήν αντιπαραγωγικής επενδύσεως όπως τη χαρακτήρισε η κ. Βούλτεψη, μια καλή ιδέα θα ήταν το κυβερνητικό επιτελείο να σκεφτεί και τη φορολόγηση παραγωγής θορύβου.




Είναι γνωστόν ότι, ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες, η παραγωγή θορύβων, μηχανικών αλλά και σωματικών, είναι το βασικό μας εθνικό προϊόν.
Και αν σε καθέναν από εμάς αντιστοιχούν δύο τουρίστες, αναρωτιέμαι πόσα ντεσιμπέλ τού αντιστοιχούν.