Ένας Τούρκος στο Παρίσι...

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Ο Σύριζας, ο Ομπάμα, και ο… Μπάστερ Κίτον!

Μέσα στο γενικότερο κλίμα ηττοπάθειας που βλέπω στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας το τελευταίο διάστημα, κυρίως με αφορμή τα διάφορα γκάλοπ που φέρνουν τον Σύριζα μπροστά, βλέπω και ένα σενάριο που κάποιους τους τρομάζει, ενώ για μένα είναι εφάμιλλο σεναρίου b movie, και μάλιστα φτηνιάρικης επιστημονικής φαντασίας.

Αναφέρομαι στον μύθο που κάνει τον γύρο πολιτικών και δημοσιογραφικών γραφείων, και που θέλει τον Ομπάμα να σαμποτάρει τον Σαμαρά, προωθώντας στη θέση του τον … Τσίπρα (τον επονομαζόμενο και λόγιο)!

Μάλιστα, το ευφάνταστο αυτό σενάριο θέλει τον ΓΑΠ (κατόπιν εντολών της Ουάσιγκτον) να διατάζει τους βουλευτές που ελέγχει να μη ψηφίσουν υπέρ της συγκυβέρνησης την επόμενη Παρασκευή….

Το Ποτάμι και εγώ, μέρος 2ο

Πριν από έξι μήνες εξηγούσα εδώ για ποιο λόγο όχι απλώς είδα εξ’ αρχής με μεγάλη συμπάθεια και έγινα ψηφοφόρος του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη, αλλά πολύ περισσότερο, βούτηξα στα «νερά» του με τα μούτρα που λέει ο λόγος.

Κοινώς η συμμετοχή μου ήταν εξ’αρχής και παραμένει ενεργή.

Δεν θα έλεγα η περισσότερο ενεργή, υπάρχουν κι άλλοι που αφιερώνουν αρκετό περισσότερο χρόνο και ενέργεια, αλλά με βάση τον πραγματικό προσωπικό μου χρόνο μάλλον η περισσότερο ενεργή που θα μπορούσα…

Η εξέγερση των «goldenboys»…

Κλαυθμοί, οδυρμοί και ολολυγμοί κατέκλυσαν τα τηλεοπτικά πλατό και τις ραδιοφωνικές συχνότητες μόλις έγινε γνωστή η αποτρόπαια «είδηση» της φορολόγησης των παροχών σε είδος.

Ασυγκράτητοι σχολιαστές μυκτήριζαν την ανάλγητη γενική γραμματέα Δημοσίων Εσόδων που απετόλμησε την αδιανόητη πράξη να εκδώσει εγκύκλιο για την εφαρμογή –άκουσον, άκουσον!-ενός ψηφισμένου εδώ και ενάμισι χρόνο που τροποποιούσε ένα καθεστώς που ισχύει διεθνώς και που στη χώρα μας έχει θεσμοθετηθεί πριν από περίπου μια εικοσαετία.

Τι συμβολίζει σήμερα ο Μανώλης Γλέζος;

Μια ακόμη τοποθέτηση του Μανώλη Γλέζου συζητήθηκε τις τελευταίας μέρες. Κατά τη διαδικασία έγκρισης της νέας κομισιόν, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, απευθυνόμενος στον υποψήφιο επίτροπο γεωργίας, είπε μεταξύ άλλων: «Κατ’ εντολή της κ. Μέρκελ μάς έφεραν ένα ψεύτικο φυτό με σιδερένιες ρίζες και γυάλινα άνθη: τα φωτοβολταϊκά. Θα έρθετε να ξεριζώσουμε μαζί τα σιδερένια φυτά;»

Πολλοί τοποθετούν τον Μανώλη Γλέζο στο απυρόβλητο, εξαιτίας του ηρωικού παρελθόντος, άλλοι πάλι θεωρούν ότι λόγω ηλικίας έχει το ακαταλόγιστο.

Και οι δύο αυτές στάσεις είναι μη πολιτικές και βαθιά υποτιμητικές…

Δεν το καταλαβαίνει ο Πέτρος Τατσόπουλος;

«Ποιος το είπε αυτό;» «Εγώ».

«Α, τότε δεν έχει σημασία».

Νομίζω όλοι σας πρέπει να έχετε ακούσει δεκάδες φορές την αναπαραγωγή αυτού του διαλόγου που τοποθετείται σε μια από τις κοινοβουλευτικές μάχες του '65 με πρωταγωνιστή τον Γ. Παπανδρέου.

Ένας διάλογος που πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν διεκδικεί δάφνες ιδιαίτερα σπινθηροβόλου πνεύματος και ευρηματικότητας- περισσότερο εξυπνακισμός ήταν, που όμως είχε την τύχη να τον διαιωνίσει η δημοσιογραφική πένα ως στερεότυπο. Γιατί άραγε;

Νομίζω η απάντηση μπορεί να δοθεί ευκολότερα στις μέρες μας.

Λόγω σπανιότητος…

Το Ποτάμι ως ουρά του ΣΥΡΙΖΑ;

Παρατηρώ ότι στο Ποτάμι έχει αρχίσει να αναπτύσσεται τελευταία έντονος σκεπτικισμός ως προς το ενδεχόμενο μελλοντικής συνεργασίας του κόμματος με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για να μην τρέφει κανείς αυταπάτες, είναι δεδομένο ότι το Ποτάμι μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα κληθεί να παίξει το ρόλο του μικρού κυβερνητικού εταίρου, κατά πάσα πιθανότητα του ΣΥΡΙΖΑ.